اولویت اصلی مسائل فرهنگی است

این روزها، برای مجلس چند اولویت اصلی مدنظر است. یکی از آنها رسیدگی به وضع بودجه سال ۹۴ است که نمایندگان تلاش می‌کنند به گونه‌ای تصویب شود که بتواند مشکلات کشور را تا حدودی مرتفع کند. از سوی دیگر برنامه ششم توسعه هم از موضوعات مهمی است که دغدغه مجلس به حساب می‌آید چرا که ما هم‌اکنون در سال آخر برنامه پنجم هستیم و باید تا سال آینده برنامه ششم توسعه برای تصویب به خانه ملت برود. اما اولویت اصلی برای مجلس، مسائل فرهنگی است. با توجه به فرمایشات مقام معظم رهبری در حوزه مطالبات فرهنگی، موضوع فرهنگی برای مجلس اهمیت بسیار زیادی دارد. از نظر ما فرهنگ زیرساخت اصلی تمام حوزه‌ها از جمله مباحث اقتصادی، صنعتی، کشاورزی، خدماتی و... است. در این شرایط شکی نیست که ما باید برای احیای مطالبات مقام معظم رهبری به تقویت زیرساخت‌های فرهنگی کشور بپردازیم. این شاید اولویت اول برای ما باشد. شاید که نه، حتماً اولویت اول است.

دولت هم قائل به این اولویت است؟

واقعیت این است که نوع نگاه دولت در این حوزه از اهمیت بسزایی برخوردار است. دولت باید مسائل فرهنگی و مبانی ارزشی را اولویت مهمی برای خودش بداند. البته به نظر می‌رسد دولت و به عبارت بهتر، معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس‌جمهوری، مصمم هستند تا این موضوع را مورد توجه قرار دهند.

اما دولت در عرصه داخلی بیشتر به دنبال تلاش برای حل بحرانی است که رکود به بار آورده!

ببینید بحث خروج از رکود هم موضوع بسیار مهمی است. اما ما در این بین یک حرف داریم. درست است که تورم در کشور تا حدودی مهار شده اما این مهار شدن تورم را نمی‌توان با تعطیل کردن تمام فعالیت‌ها و به تعبیری قفل کردن سایر امور به دست آورد. ما می‌گوییم نباید حل مسائل اقتصادی را به مذاکرات با گروه ۱+۵ گره بزنیم. در این شرایط تلاش مجلس و دولت باید تلاش برای برون‌رفت از حالت خروج و تحرک بیشتر در جامعه برای دستیابی به مسائل اقتصادی و فرهنگی باشد، بدون توجه به موضوعی مثل مذاکرات. با این تفاسیر آنچه اهمیت دارد این است که اولویت دادن به موضوع اقتصادی باید متکی بر اقتصاد مقاومتی و شاخصه‌ها و مولفه‌های اقتصاد مقاومتی باشد. از سوی دیگر قطع وابستگی به نفت هم موضوع مهمی است که باید در راس این مورد باشد. علاوه بر این، مشارکت دادن مردم در مباحث اقتصادی مورد دیگری است که باید مورد توجه قرار گیرد. با این شرایط اولویت ما در مجلس باید بر اساس مقاومت اقتصادی باشد.

شما در شرایطی معتقدید مباحث اقتصادی هم جزو اولویت‌های اصلی مجلس است که این روزها شاهد بررسی طرح‌هایی در مجلس هستیم که بعضی‌ها معتقدند نباید به صورت فوریتی به آنها رسیدگی شود.

ببینید! اینجا دو بحث به وجود می‌آید. یک بحث این است که بررسی این طرح‌ها با فوریت مانع حرکت شود؛ موضوعی که ما هم قبول داریم غیرقابل توجیه است. اما بحث اصلی که ما به آن معتقدیم این است که بحث‌هایی که امروز در مجلس مورد توجه قرار دارد، از اولویت‌های اصلی کشور است. اینکه من مسائل فرهنگی را مهم‌ترین اولویت مجلس می‌دانم بر همین اساس است. هم‌اکنون در مجلس چند موضوع فرهنگی مهم در دست بررسی است که یکی از آنها قانون امر به معروف و نهی از منکر است که خوشبختانه تاکنون ۲۰ ماده آن به تصویب رسیده است. یکی دیگر از این طرح‌ها، طرح جامع تربیت و تعالی خانواده است که در آن موضوع کاهش سن ازدواج، کاهش طلاق، ایجاد مشوق‌های لازم برای ازدواج، باروری و مقابله با پیری مدنظر است. طرح صداوسیما و طرح نظام رسانه‌ها هم یکی دیگر از موضوعات مهمی است که این روزها مجلس درگیر بررسی آن است. در کنار آن، تجهیز مساجد هم طرحی است که می‌تواند به عنوان زیرساختی برای مباحث فرهنگی به حساب آید که از اهمیت بسیاری برخوردار است. اینها مجموعاً موضوعاتی هستند که اولویت فرهنگی برای مجلس را نشان می‌دهند که خوشبختانه یکی پس از دیگری در حال تصویب است. اما در این بین باید به یک موضوع مهم هم توجه کنیم که آن سهم بودجه فرهنگی در بودجه سالانه کشور است. موضوعی که درباره آن با دولت صحبت کرده‌ایم. متاسفانه در بودجه سال گذشته شاهد کاهش ۲۰‌درصدی بودجه فرهنگی بودیم اما امسال دولت باید برای افزایش سهم بودجه فرهنگی تلاشی جدی داشته باشد. بگذارید برایتان یک مثال بزنم. هم‌اکنون در آمریکا ۳۰ درصد کل بودجه کشور به مسائل فرهنگی اختصاص داده شده است. به نظر شما این همه سایت و شبکه ماهواره‌ای که علیه جمهوری اسلامی فعالیت می‌کنند درآمد خود را از کجا به دست می‌آورند؟‌ این همان بودجه‌ای است که کنگره تصویب می‌کند. این در شرایطی است که سهم بودجه فرهنگی در کشور ما 1/1 درصد از کل بودجه است.

این شاید به خاطر آن است که اولویت اول دولت، در شرایط فعلی سیاست خارجی است و در حوزه داخل هم مهار تورم و خروج از رکود. این اختلاف‌نظر مشکل ایجاد نمی‌کند؟

ببینید! خوشبختانه مجلس و دولت در دوره کنونی ارتباط و تعامل خوبی با یکدیگر دارند؛ با وجود این هر کدام از آنها خطوط قرمزی را برای خودشان ترسیم کرده‌اند که شاید برای دولت حوزه سیاست خارجی باشد. اما باید این را بدانید که مسائل خارجی برای مجلس اولویت پایینی ندارد. اما موضوع اینجاست که باید بگوییم کدام مسائل خارجی؟ آنچه این روزها اتفاق می‌افتد این است که آقایان دارند تمام تلاش‌شان را در جهت مدیریت مذاکرات و رفع تحریم‌های ظالمانه علیه ایران صرف می‌کنند. اما این چیزی جز فعال کردن سیاست خارجی ما با کشورهای همسایه و کشورهای دیگر است. اینجا متاسفانه خلط‌ مبحث شده است. مقام معظم رهبری در جایی فرمودند که نباید مسائل کشور را با مسائل ۱+۵ پیوند داد. این مساله بسیار مهمی است. آنچه در اینجا اهمیت دارد این است که نظرات دولت و مجلس در حوزه اقتصادی با یکدیگر مشترک است. هر دو به دنبال مهار تورم و جلوگیری از رشد نقدینگی و جهت دادن به آن برای فرستادنش به رشد تولید ملی هستند اما در مسائل سیاسی، مجلس معتقد است باید دیپلماسی جمهوری اسلامی نسبت به کشورهای مختلف فعال شود. این بدان معناست که نباید همه مسائل کشور را به مسائل هسته‌ای گره زد. واقعیت این است که غربی‌ها هیچ‌وقت از تحریم دست برنمی‌دارند. تحریم، مهم‌ترین ابزار دست آمریکایی‌هاست اما ما نباید همه مسائل کشور را به یک موضوع گره بزنیم. در این شرایط اگر دولت تنها به این موضوع توجه کند، مشکل ایجاد می‌شود. مجلس بدون شک با این نگاه مشکل دارد و نمی‌گذارد این اتفاق بیفتد.