طرح‌های نیمه‌تمام میراثمبارکی برای خانه ملت نیست

آقای پزشکیان کمتر از دو سال دیگر از مجلس نهم باقی ‌مانده است، برخی، طرح‌های مجلس نهم را مبتنی بر نگاه‌های جناحی و سیاسی می‌دانند و برخی دیگر ارزیابی مثبتی از عملکرد این مجلس دارند. فارغ از نگاه سیاسی چقدر طرح‌های مجلس متمرکز بر مباحث غیرسیاسی و بر اساس نیازهای کشور بود؟

ارزیابی عملکرد مجلس باید بر عهده مردم باشد. مساله‌ای که وجود دارد این است که مجلس به دلیل اینکه منتخبین ملت هستند از تمامی سلایق در آن حضور دارند، در نتیجه نمی‌توان تحلیل یکدستی درباره آن ارائه داد. مساله اصلی این است که به دلیل بافت چندگانه سیاسی، طبیعی است که عده‌ای یک ارزیابی مناسب و عده‌ای دیگر ارزیابی غیر‌مثبتی داشته باشند. واقعیت این است که مجلس آن گونه که باید در سال‌های اخیر به مسائل اقتصادی رسیدگی نکرد و در این راستا گام بر‌نداشت. زمان‌های زیادی در مجلس صرف امور سیاسی و به تعبیر روشن‌تر دعواهای سیاسی شد. تذکرهای وقت‌گیر یا پیشنهادهایی که ریشه و شالوده کارشناسی نداشت. از این حیث من تصور می‌کنم علامت‌ سوال‌های زیادی در این خصوص وجود دارد.

یعنی تصور می‌کنید باید تمرکز بر مسائل اقتصادی می‌بود و نبود؟

من اولویت‌ها را مطرح می‌کنم. من تصور می‌کنم با توجه به آنچه در سال‌های اخیر در کشور گذشته، باید مجلس از فرصت تعویض دولت استفاده می‌کرد و بیشتر بر بهبود مسائل اقتصادی تمرکز می‌کرد و در این راستا با دولت همراهی می‌کرد اما زمان زیادی صرف مسائل مختلفی از قبیل سوال از وزرا شد.

سوال از وزرا البته از نگاه خیلی از نمایندگان حق و جزو وظایف مجلس است؟

من منکر این حق قانونی نیستم و برعکس معتقدم مجلس باید از تمامی حق و حقوق قانونی خود برای نظارت بهتر استفاده کند اما در شرایطی که امور بیمه‌ای و پزشکی به شدت مغفول مانده یا در شرایطی که برخی از مباحث قضایی و فرهنگی به شدت نیازمند امور قانونگذاری است چرا باید وقت مجلس صرف سوالاتی شود که ریشه آن به اختلافات سیاسی و جناحی باز‌می‌گردد. من فکر می‌کنم تمام این جلسات سوال می‌توانست به رسیدگی مواردی اختصاص یابد که نیاز روز کشور است.

استیضاح‌کنندگان رضا فرجی‌دانا و سوال‌کنندگان دیگر از وزرا اقدامات خود را نیازهای روز کشور عنوان می‌کردند.

اگر نیاز روز کشور بود چرا دانشگاه‌ها نسبت به اقدامات مجلس معترض بودند؟ اگر نیاز دانشگاه بود چرا دانشجو انتقاد می‌کرد؟ نه، این حرف‌ها ریشه در واقعیت ندارد. مساله اصلی این است که صدای مردم واضح‌تر از آن است که بتوان آن را کتمان کرد یا نشنیده گرفت یا برداشت اشتباه کرد. نیاز روز جامعه این حرف‌ها نبود، نباید این‌گونه اقدامات صورت می‌گرفت.

زمان باقی‌مانده از مجلس باید بر چه مسائلی تمرکز یابد؟ فاصله اخباری که در مورد سوال و استیضاح وزرا شنیده می‌شود بسیار کوتاه است، تصور می‌کنید در یک سال و اندی باقی‌مانده، مجلس تجدید نظری در این خصوص خواهد کرد؟

من فکر می‌کنم می‌توان برخی از جریان‌های سیاسی را مدیریت کرد. سوالات می‌تواند مطرح شود اما نباید به وزیر فشار آورد که باب میل ما رفتار کن وگرنه چنین و چنان می‌شود. این دست رفتارها راه به جایی نمی‌برد و تنها روابط دولت و مجلس را وارد فاز تنش جدی می‌کند و از همه مهم‌تر وقت قانونگذاری را می‌گیرد.

به هر حال بسیاری از کارشناسان امور حقوقی مطرح می‌کنند که ما در تصویب قوانین مجرمانه و در میزان و حجم این قوانین در دنیا رتبه اول را داریم. در یک سال گذشته مرتب در مجلس طرح‌هایی مورد بررسی قرار می‌گرفت که در این فاز بود. تصویب قوانین مجرمانه در مجلس نهم حجم قابل توجهی از دستور کار مجلس را به خود اختصاص می‌داد.

خب این غلط بود. من قبول دارم که نهاد قانونگذاری نباید به این سمت حرکت کند. مجرم کردن مکرر مردم و تصویب قوانینی که بسیاری از امور زندگی دنیای امروز را خلاف قانون کند، هنر نیست. این کار فقط مردم و حاکمیت را مقابل هم قرار می‌دهد. این دست از قوانین نمی‌تواند کمکی به کشور کند. مسائل باید ریشه‌یابی شود. مردم ماهواره می‌بینند. چرا می‌بینند؟ چون رسانه داخلی ضعیف است. چرا می‌بینند؟ چون احساس می‌کنند اخبار از آنها دریغ می‌شود. راهکار، مجرم کردن مردم نیست. مجلس باید از این شیوه و تمرکز بر این فایل از قوانین دوری کند.

به جز بحث تمرکز بر مباحث اقتصادی، تصور می‌کنید چقدر مجلس کارکرد نظارتی خود را در کنار کارکرد قانونگذاری به خوبی انجام داده است.

خب بسیاری از این دست سوالات و تذکرات در باب نظارت مطرح شد اما من فکر می‌کنم نقطه‌های مورد نیاز برای نظارت از اساس مغفول مانده است. علاوه بر اینکه نظارت باید خروجی مناسبی داشته باشد. انتظار داریم هنگامی که مجلس زمانی را برای تحقیق و تفحص می‌گذارد و گزارشی را به قوه قضائیه می‌دهد در انجام نیز به خوبی موضوع مورد رسیدگی قرار گیرد. تحقیق و تفحص‌های نیمه‌کاره همیشه از مجلسی به مجلس دیگر می‌رسد. طرح‌های نیمه‌کاره و تحقیق و تفحص‌های به سرانجام نرسیده از بدترین مواردی است که همواره از دولتی به دولت دیگر به ارث می‌رسد. از این دست مسائل نباید در میراث‌های مجالس برای هم وجود داشته باشد.

من تصور می‌کنم روزهای باقی‌مانده مجلس باید صرف اتمام این دست از تحقیق و تفحص‌ها شود و همیاری با دولت برای موضوعات اقتصادی افزایش پیدا کند. چه دوست داشته باشیم چه نه، دولت فعلی منتخب مردم است و با بهانه‌گیری‌های سیاسی تغییری در وضع دولت حاصل نمی‌شود. انتظار می‌رود منتقدان دولت در مجلس همیاری بیشتری با دولتی داشته باشند که در بخشی از جبهه سیاسی در حال جنگ مذاکراتی است و در بخش دیگری باید اقتصاد تخریب‌شده را مرمت کند. در این بین تمرکز مجلس باید به سمت تصویب قوانینی باشد که اقتصاد را از وضعیت فعلی خارج کند. باید به سمت قوانینی برویم که دست دولت را برای اجرای برنامه‌ها باز کند نه اینکه برای هر وزارتخانه قوانین دور از منطق اجرایی تصویب کنیم. این در نهایت به نفع هیچ‌کس نیست. اقلیتی که به این کارها دست می‌زنند، از یاد نبرند که این کشور در نهایت متعلق به آنها و فرزندان‌شان نیز هست.