مظنونان همیشگی

شیوع کرونا اثرات سیاسی بزرگی خواهد داشت. رهبران کشورها، دولت‌ها و حتی ایدئولوژی‌ها بر اساس اینکه چگونه به بحران کرونا پاسخ داده‌اند و اینکه چگونه نتیجه نهایی را رقم زده‌اند، مورد قضاوت قرار خواهند گرفت. بعضی از سیاستمداران به‌رغم آنچه بدان امید داشته‌اند، فقط با یک چیز به یاد آورده خواهند شد. برای مثال در بریتانیا نویل چمبرلین با سیاست مماشات به یاد آورده می‌شود. ویروس کرونا می‌تواند به سادگی به آن «یک چیزی» تبدیل شود که رهبران امروز در آینده با آن به یاد آورده خواهند شد. تا حد زیادی چگونگی پاسخ رهبران کنونی دنیا به بحران کرونا، اندیشه‌های سیاسی و اقتصادی را نیز تحت تاثیر قرار خواهند داد. لیبرالیسم و جهانی‌سازی دو مظنونی هستند که طی چند دهه گذشته همواره پایشان به دادگاه باز شده است و هر بار قسر در رفته‌اند. اما آیا این بار قضیه فرق می‌کند؟ احزاب و جنبش‌های پوپولیستی، از بحران کرونا استفاده کرده و می‌کنند. آنها از این بحران برای ارتقای دستورالعمل‌هایی که مبتنی بر حفاظت از ملی‌گرایی هستند استفاده کرده‌اند و همچنین به واسطه آنها، جهانی‌سازی را به باد انتقاد گرفته‌اند. احزاب و جنبش‌های پوپولیستی همچنین از رسانه‌های اجتماعی بدون مرز برای جذب مخاطبان بیشتر استفاده کرده‌اند. در واقع به خاطر بحرانی که به وجود آمده و در نتیجه سوء‌استفاده تفکرات ضدلیبرالی، لیبرالیسم زیر فشار عظیمی قرار گرفته است. دولت‌ها باید شهروندان و جامعه مدنی را کنار نگذارند و از این طریق است که می‌توانند از وفق پیدا کردن لیبرالیسم با شرایط جدید و موفقیت آن در مواجهه با بحران، اطمینان حاصل کنند. «لاک داون» (lock down) کردن لیبرالیسم، پیامدهای ناگواری را برای پاسخگویی و ذی‌حسابی دولت به جامعه و همچنین برای ثبات کشورها خواهد داشت. در حال حاضر عده‌ای بر این عقیده هستند که سیاستگذاران در حالی که در سراسر جهان در حال مقابله با ویروس کرونای جدید و اثرات آن هستند، باید این واقعیت را بپذیرند که اقتصاد جهانی آن‌طور که تصورش را می‌کردند، کار نمی‌کند. پای لیبرالیسم و جهانی‌سازی به دادگاه اندیشه باز شده است!