کم اما موثر
مناظره‌ها چه تاثیری بر انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا دارند؟
نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد هرچند مناظره‌های اولیه در انتخاب نماینده احزاب در آمریکا تعیین‌کننده است و مناظره‌های اولیه و نهایی هر دو بر فضای سیاسی و رسانه‌ای و جذب آرای مردمی موثر هستند اما مناظره‌های نهایی در انتخاب رئیس‌جمهور آمریکا لزوماً تعیین‌کننده نیست. البته با توجه به اینکه معمولاً نتایج آرای الکترال انتخابات آمریکا به هم نزدیک است، همین تاثیر اندک مناظره‌های انتخاباتی می‌تواند موجب پیروزی یک کاندیدا در انتخابات ریاست‌جمهوری شود.
چکیده
مناظره‌های انتخاباتی از سال 1948 به جزئی جدایی‌ناپذیر از نظام انتخاباتی ایالات متحده آمریکا تبدیل شده است اما در مورد میزان اثرگذاری آن هنوز ابهام وجود دارد. هرچند با توجه به تفاوت ذاتی مناظره‌های مقدماتی و نهایی ریاست‌جمهوری نمی‌توان این دو را باهم مقایسه کرد اما تحقیقات آماری و مطالعات تجربی مختلف نشان می‌دهد تاثیرگذاری مناظره‌های مقدماتی درون‌حزبی که سابقه بیشتری از مناظره‌های نهایی دارند، بسیار بالاست و شدیداً روی نظر رای‌دهندگان تاثیر می‌گذارد. مناظره‌های ریاست‌جمهوری بین نمایندگان دو حزب مختلف در مرحله نهایی برای اولین‌بار در سال 1960 انجام شد. در مورد مناظره‌های نهایی می‌توان گفت از آنجا که معمولاً در نظام انتخاباتی ایالات متحده آمریکا به حزب رای می‌دهند مناظره‌های نهایی هرچند تاثیرگذار است اما در پیروزی نامزدها «تعیین‌کننده» نیست. مطالعات آماری هم به جز در مواردی که میزان آرای نامزدها بسیار نزدیک باشد این موضوع را تایید می‌کند. برخی مطالعات آماری هم نشان می‌دهند افرادی که جهت‌گیری حزبی ندارند چندان روی نتیجه انتخابات تاثیرگذار نیستند چراکه اصولاً این افراد سیاسی نیستند و مناظره‌ها را نگاه نمی‌کنند. البته از آنجا که در تاریخ ایالات متحده آمریکا مواردی مثل انتخابات سال 1960 و سال 2000 را می‌توان نام برد که انتخابات آنقدر نزدیک بوده است که مناظره‌ها تاثیر بالایی بر نتیجه گذاشته‌اند، نمی‌توان تاثیر مناظره‌ها را نادیده گرفت. همچنین رای ایالت‌های شناور در نتیجه انتخابات بسیار تاثیرگذار است و ممکن است اثر بسیار اندک مناظره‌ها هم نتیجه یک انتخابات را تغییر دهد. در مورد تاثیر مناظره‌های انتخاباتی بر نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده پژوهش‌های مختلفی صورت گرفته است. در این مقاله با بررسی مطالعات قبلی و مقایسه آمارها نشان داده شده است، مناظره‌های مقدماتی تاثیر بسیار زیادی در انتخاب نماینده حزب دارند و مناظره‌های نهایی با وجود اثرگذار بودن در برخی موارد لزوماً در انتخاب فرد پیروز تعیین‌کننده نیست.
پیشینه پژوهش
در مورد تاثیر مناظره‌های مقدماتی و نهایی در انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده پژوهش‌های متعددی صورت گرفته است.
رابرت اریکسون و کریستوفر لزین در کتاب «کمپین 2012 و زمان‌بندی انتخابات ریاست‌جمهوری» با بررسی آرای مردمی پیش و پس از مناظره‌ها به این نتیجه می‌رسند که مناظره‌ها تغییر زیادی در نتیجه انتخابات ایجاد نمی‌کنند. نویسندگان که پیشتر در کتاب «زمان‌بندی انتخابات ریاست‌جمهوری: کمپین‌ها چقدر مهم هستند؟» مطالعه وسیعی روی انتخابات آمریکا از سال 1952 تا 2008 انجام داده بودند. در این کتاب اطلاعات انتخابات 2012 را هم بررسی می‌کنند و به این نتیجه می‌رسند که برای رای‌دهندگان کار راحتی است که شخصی را برنده مناظره‌ها بدانند اما در روز انتخابات به فرد دیگری رای بدهند. آنها با مقایسه نظرات مردم یک هفته قبل و یک هفته بعد از مناظره‌های انتخاباتی از سال 1952 تا 2012 و بررسی اثر خالص مناظره‌ها می‌گویند غیر از سال 1976 که مناظره‌ها از نظر زمانی متفاوت بوده است، میزان بالایی از پیوستگی آرا قبل و بعد از مناظره‌ها مشاهده کرده‌اند. آنها همچنین در این کتاب به این نتیجه می‌رسند که رویدادهای کمپین‌های انتخاباتی می‌توانند در کوتاه‌مدت بر ترجیح مردم اثرگذار باشند اما بعد از چند هفته این اثر کمرنگ می‌شود.
میشل مک‌کینی و بنیامین وارنر در مقاله «آیا مناظره‌های انتخاباتی مهم هستند؟؛ بررسی یک دهه تاثیرات مناظره‌های کمپینی» به بررسی اثر مناظره‌های انتخاباتی بر رای‌دهندگان در سال‌های 200 تا 2012 می‌پردازند. نویسندگان در این مقاله با بررسی آماری به این نتیجه می‌رسند که مناظره‌های نهایی ریاست‌جمهوری اثر بسیار کمی بر رای بیشتر بینندگان مناظره‌های انتخاباتی دارند. بر اساس تحقیقات آنها تنها 5 /3 درصد مناظره‌ها رای خود را از یک کاندیدا به کاندیدای دیگر تغییر دادند و 3 /86 درصد هیچ تغییری ندادند. نویسندگان همچنین بر اثرگذاری شدید مناظره‌های اولیه بر انتخاب کاندیدای حزب تاکید می‌کنند و آمار قابل توجهی از این اثرگذاری ارائه می‌دهند.
جان لانو و پیتر سچرات در مقاله «اثرات مناظره‌های مقدماتی بر نظر مردم» که آن را اولین مطالعه تجربی سیستماتیک در مورد واکنش رای‌دهندگان به مناظره‌های مقدماتی ریاست‌جمهوری در ایالات متحده آمریکا می‌دانند بر تاثیر شدید مناظره‌های مقدماتی تاکید می‌کنند و می‌گویند مناظره‌های نهایی اثر زیادی بر انتخاب فرد پیروز ندارد. نویسندگان با بررسی یکی از مناظره‌های اولیه درون‌حزبی دموکرات‌ها در سال 1988 نتیجه می‌گیرند نظر مردم به شدت تحت تاثیر نوع ظاهر شدن نامزد در مناظره‌های مقدماتی قرار دارد.
مایکیان، کوین السورث، باب بیتی و کیم فریدکین کان در مقاله «چگونه یک مناظره مقدماتی نگرش مخاطبان را تغییر داد؟» با تاکید بر اهمیت مناظره‌های مقدماتی نتیجه می‌گیرند این مناظره‌ها بر نظر مردم در مورد عامل توانایی نامزد و قابلیت انتخاب شدن اثر مهمی دارد و ترجیح رای مردم را تغییر می‌دهد. نویسندگان که معتقدند تفاوت اساسی بین مناظره‌های اولیه و نهایی وجود دارد با بررسی موردی مناظره‌های مقدماتی دموکرات‌ها در سال 1996 در ایالت آریزونا نتیجه می‌گیرند انتظاری که مخاطبان قبل و بعد از یک مناظره از نامزدها دارند بسیار متفاوت است و مناظره‌های مقدماتی می‌تواند به انتخاب کاندیدا کمک اساسی کند.
تیم فریدکین، پاتریک کنی، سارا آلن گرشان و جینا وودوال در مقاله «چرخش مناظره‌ها: اثر پوشش رسانه‌ای بر مناظره‌های پایانی ریاست‌جمهوری 2004» با بررسی مناظره‌های نهایی جان کری و جرج بوش در سال 2004 به این نتیجه می‌رسند که نوع پوشش رسانه‌ای از عملکرد دو طرف در مناظره موجب افزایش محبوبیت بوش شده است. نویسندگان که معتقدند اکثر مردم آمریکا از طریق رسانه با سیاست ارتباط برقرار می‌کنند با بررسی‌های آماری و اشاره به نوع پوشش رسانه‌های دموکرات مثل سی‌ان‌ان و جمهوریخواه مثل فاکس‌نیوز به این نتیجه می‌رسند که رسانه‌های حتی بعد از مناظره‌ها هم می‌توانند با نوع پوششی که از مناظره می‌دهند بر نگرش مردم تاثیر بگذارند و رای آنها را تغییر دهند.
مقدمه
امروزه مناظره‌های انتخاباتی را می‌توان بخش مهمی از نظام انتخاباتی در ایالات متحده آمریکا به حساب آورد. مناظره‌های انتخاباتی در آمریکا به دو بخش مناظره‌های انتخاباتی مقدماتی یا اولیه1 و مناظره‌های انتخاباتی نهایی یا عمومی ریاست‌جمهوری2 دسته‌بندی می‌شود. مناظره‌های مقدماتی که توسط خود احزاب برگزار می‌شود نقش مهم و تعیین‌کننده‌ای در انتخاب کاندیدای حزب دارد. اولین مناظره‌های مقدماتی مدرن در ایالات متحده آمریکا در سال 1948 برگزار شد. این مناظره بین توماس دوی3 و هارولد استاسن4 که نامزد جمهوریخواهان بودند به صورت رادیویی برگزار شد5 و 40 تا 80 میلیون شنونده داشت.6 معمولاً حزبی که رئیس‌جمهور مستقر در دوره اول روی کار دارد مناظره‌های مقدماتی را برگزار نمی‌کند. مثلاً برای انتخابات 2020 در حالی که دونالد ترامپ از حزب جمهوریخواه روی کار است این حزب مناظره‌های تلویزیونی برگزار نمی‌کند و ترامپ به عنوان نامزد اصلی این حزب برای انتخابات ریاست‌جمهوری شناخته می‌شود.
هم‌اکنون مناظره‌های مقدماتی توسط رسانه‌های نزدیک به احزاب برگزار می‌شود و قوانین ویژه‌ای هم برای آنها به کار می‌رود. در انتخابات سال ۲۰۱۶ فاکس‌نیوز برنامه‌های مناظره جمهوریخواهان را برگزار کرد و برای دموکرات‌ها سی‌ان‌ان برگزارکننده مناظره بود. برای انتخابات ۲۰۲۰ هم دوره‌های اولیه مناظره‌های مقدماتی توسط سی‌ان‌ان که نزدیک به دموکرات‌هاست انجام شده است. امروزه علاوه بر شبکه‌های تلویزیونی مناظره‌ها با اپلیکیشن‌های «اپل‌تی‌وی»، «روکو»، «آمازون‌فایر» و «اندروید‌تی‌وی» هم به صورت اینترنتی قابل دسترسی است. از آنجا که مناظره‌ها توسط شبکه‌های تلویزیونی برگزار می‌شود قوانین مناظره هم از سوی خود آنها تعیین می‌شود. مثلاً سی‌ان‌ان برای مناظره‌های داخلی دموکرات‌ها برای هر کدام از نامزدها زمان شروع و پایان تعیین می‌کند یا به هر نامزد ۶۰ ثانیه وقت می‌دهد تا پرسش‌های مجری مناظره را جواب دهد. از دیگر قوانین این است که نامزدها حق ندارند سوالات را تک‌کلمه‌ای جواب دهند. معمولاً مناظره‌های ریاست‌جمهوری درون‌حزبی در سالن‌های نمایش یا کتابخانه‌ها برگزار می‌شود. در دروه مقدماتی معمولاً دانشگاه‌ها میزبان مناظره نیستند. در این دور از مناظره‌ها پرسش‌ها معمولاً تخصصی‌تر است و توسط دبیران سرویس شبکه‌های خبری طراحی می‌شود. تقسیم نامزدها برای مناظره‌های مقدماتی به صورت تصادفی انجام می‌شود. در مناظره‌های مقدماتی انتخابات سال ۲۰۱۶ از آنجا که تعداد نامزدهای جمهوریخواه ۱۵ نفر بود، مناظره‌ها در یک شب برگزار می‌شد اما در مناظره‌های مقدماتی درون‌حزبی دموکرات‌ها برای انتخابات ۲۰۲۰، به دلیل تعداد بالای نامزدها دورهای اولیه مناظره‌ها در دو شب برگزار می‌شد. از آنجا که در انتخابات ایالات متحده آمریکا میزان حمایت مالی یکی از عوامل مهم برای بالا رفتن احتمال موفقیت یک نامزد در انتخابات است، در مرحله اولیه انتخابات کسانی می‌توانند در مناظره‌های مقدماتی تلویزیونی حضور داشته باشند که دست‌کم ۶۵ هزار کمک‌کننده مالی داشته باشند. در مراحل بعدی مناظره‌های مقدماتی که در ماه سپتامبر برگزار می‌شود نامزدها علاوه بر اینکه باید در نظرسنجی‌ها حداقل دو درصد از آرای مردم را داشته باشند، باید به ۱۳۰ هزار کمک‌کننده مالی که حداقل ۴۰۰ کمک‌کننده از تمامی ایالت‌ها باشد، برسند.7
مناظره‌های عمومی یا نهایی ریاست‌جمهوری ماهیت و شکل کاملاً متفاوتی با مناظره‌های مقدماتی دارد. اولین مناظره تلویزیونی عمومی ریاست‌جمهوری آمریکا هم در سال ۱۹۶۰ بین ریچارد نیکسون8 جمهوریخواه و جان اف کندی9 دموکرات برگزار شد. به نظر بسیاری از مخاطبان مناظره در آن سال، نیکسون غیرحرفه‌ای ظاهر شد و در نهایت هم در انتخابات شکست خورد.10 اما در سال‌های ۱۹۶۴، ۱۹۶۸ و ۱۹۷۲ مناظره‌های انتخاباتی ریاست‌جمهوری برگزار نشد.11 در این سه دوره لیندون جانسون12 و ریچارد نیکسون13 حاضر نشدند با رقبای خود مناظره کنند.14 در سال‌های ۱۹۷۶، ۱۹۸۰ و ۱۹۸۴ مناظره‌ها چندان موفق نبودند.15 پس از آن سال‌ها «کمیسیون مناظره‌های ریاست‌جمهوری»16 در سال ۱۹۸۷ تاسیس شد تا برگزاری مناظره‌های انتخاباتی را مدیریت کند. این کمیسیون که از 1980 اجرای مناظره‌های ریاست‌جمهوری را بر عهده داشته است سه مناظره بین دو نامزد اصلی ریاست‌جمهوری برگزار می‌کند. یک مناظره هم بین دو نامزد معاونت ریاست‌جمهوری برگزار می‌شود. آن‌طور که در سایت کمیسیون مناظره‌های ریاست‌جمهوری کمیسیون آمده است؛ کمیسیون مناظره‌های ریاست‌جمهوری زیرنظر قانون فدرال حامی برگزاری مناظره‌های ریاست‌جمهوری است. وظیفه اصلی کمیسیون این است که شرایط را طوری فراهم کند که نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا بتوانند خود را به‌طور کامل و شایسته به مردم معرفی کنند. این کمیسیون یک سازمان مستقل است و توسط حزب یا سازمان خارجی اداره نمی‌شود و از هیچ‌کدام از نامزدها حمایت نمی‌کند.17 در این دور از مناظره‌ها دانشگاه‌ها متقاضی برگزاری مناظره‌ها می‌شوند. در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 دو نامزد از حزب دموکرات یعنی برنی سندرز18 و هیلاری کلینتون19 به مرحله نهایی مناظره‌ها راه یافتند. در میان جمهوریخواهان هم سه نامزد جمهوریخواه یعنی جان کیسیک20، تد کروز21 و دونالد ترامپ22 باقی ماندند و در نهایت ترامپ و هیلاری کلینتون به عنوان نماینده دو حزب به مناظره‌های ریاست‌جمهوری رفتند و سه‌بار در سپتامبر و اکتبر 2016 با هم مناظره کردند.
یکی از انتقاداتی که به مناظره‌های انتخاباتی می‌شود این است که این مناظره‌ها مانع حضور احزاب سوم در انتخابات می‌شود. از سال 1960 تاکنون تنها دو دور از مناظره‌های ریاست‌جمهوری آمریکا نماینده احزاب سوم حضور داشته است. در سال 1992 راس پرو به عنوان نماینده یک حزب مستقل به همراه جرج واکر بوش و بیل کلینتون در مناظره‌های انتخاباتی شرکت کرد. نکته قابل توجه این است که در همین دور در حالی که میزان حمایت از راس پرو قبل از مناظره‌ها هفت درصد بود، در روز انتخابات به 19 درصد رسید. این درصد بالا موجب شد بخشی از آرای مستقل جذب راس پرو شوند و بوش در انتخابات شکست خورد. در انتخابات 1996 اجازه شرکت در مناظره‌ها به راس پرو داده نشد. بعد از اعتراضاتی که به شرکت نکردن او در مناظره‌ها انجام شد کمیسیون مناظره‌ها قانونی تصویب کرد مبنی بر اینکه نامزدی توانایی شرکت در مناظره‌ها را دارد که تا پیش از آغاز آنها دست‌کم 15 درصد رای مردمی در نظرسنجی‌ها را به دست آورده باشد که به دست آوردن چنین درصدی برای یک نامزد مستقل در آمریکا بسیار دشوار است.23
شیوه اثرگذاری مناظره‌های اولیه
در نظام انتخاباتی ایالات متحده آمریکا مناظره‌های اولیه و نهایی ماهیتاً با یکدیگر متفاوت هستند و نمی‌توان آنها را از لحاظ اثرگذاری مقایسه کرد. اما اگر بخواهیم میزان اثرگذاری هرکدام را نسبت به هدفی که برای آن تعریف شده‌اند در نظر بگیریم به نظر می‌رسد تاثیرگذاری مناظره‌های اولیه بسیار چشمگیرتر است.
در مناظره‌های اولیه رقابت درون‌حزبی است و مردم با دیدن مناظره‌ها و بحث‌هایی که در مورد مسائل مختلف جامعه صورت می‌گیرد، نامزد مورد نظر خود را انتخاب می‌کنند. نتایج یک تحقیق از تغییر شدید25 نظر بینندگان بعد از تماشای مناظره‌های انتخاباتی خبر می‌دهد.26 همچنین آمارها نشان می‌دهد تاثیرگذاری مناظره‌های انتخاباتی مقدماتی بسیار بالاست. پژوهش انجام‌شده از سوی دو استاد دانشگاه میسوری نشان می‌دهد نزدیک به 60 درصد شرکت‌کنندگان بعد از دیدن یک مناظره مقدماتی انتخاب خود را تغییر داده‌اند.27 در دور ششم مناظره‌های مقدماتی دموکرات‌ها که آخرین دور مناظره‌ها در سال 2019 بود طبق یک نظرسنجی محبوبیت اندرو یانگ28 بعد از مناظره نسبت به قبل از آن 3 /6 درصد بیشتر شد.29
همچنین در رقابت درون‌حزبی جمهوریخواهان برای انتخابات 2016 مناظره‌ها نقش مهمی داشت.31
مناظره‌های اولیه چند هدف را دنبال می‌کنند و نحوه اثرگذاری متفاوتی دارند. یکی از اهداف برگزاری مناظره‌های مقدماتی کسب حمایت رای‌دهندگان از سوی نامزدهای انتخاباتی حزب است. آنها می‌توانند در مناظره‌های زنده تلویزیونی تسلط خود را بر مباحث نشان دهند و رای بیشتری از سوی مخاطبان جذب کنند. البته بر اساس یک پژوهش تغییراتی که در نظر بینندگان مناظره‌های اولیه رخ می‌دهد بیش از اینکه تحت تاثیر موضع‌گیری کاندیدا در موضوع مورد بحث باشد، تحت تاثیر تصویر کاندیدا و سبک مناظره کردن اوست.33
همچنین نامزد حزب در این مناظره‌های تلویزیونی می‌تواند پیام و برنامه‌های خود را به صورت مستقیم به مردم برساند و از طرفی حزب هم می‌تواند با برنامه‌های فرد مورد نظر آشنا شود. این مساله به حزب کمک می‌کند بتواند تشخیص دهد که میزان محبوبیت و همچنین احتمال انتخاب شدن نامزدهای مورد نظر چقدر است. علاوه بر اینها مناظره‌های انتخاباتی مقدماتی با ایجاد جو رسانه‌ای و جذابیت‌هایی که برای مخاطب دارند می‌توانند موجب افزایش مشارکت مردم در انتخابات درون‌حزبی و حتی نهایی شوند. در این مناظره‌ها بسیاری از مسائل مهم جامعه آمریکا مطرح و به چالش کشیده می‌شود. در این مناظره‌ها معمولاً میزان دوست‌داشتنی بودن نامزدها، احتمال انتخاب شدن آنها در رقابت نهایی با حزب رقیب و میزان همدردی نامزد با مخاطبان و درک مشکلات مردم از جمله مواردی است که مخاطبان مناظره‌ها به دنبال آن هستند و روی آنها اثر می‌گذارد.34
همچنین در برخی موارد مناظره‌ها تاثیرگذارتر می‌شوند. وقتی مردم شناخت کمتری از نمایندگان داشته باشند مناظره‌های مقدماتی اثرگذاری بیشتری خواهند داشت. از آنجا که در انتخابات مقدماتی کلیت موضع‌گیری‌ها مشترک است و مانند مناظره‌های نهایی موضع‌گیری حزب کاملاً متفاوت نیست بیش از اینکه خود اظهارنظرها توجه را جلب کند شیوه گفتن آن مهم است. از این‌رو وقتی مردم نامزدها را نمی‌شناسند یک مناظره انتخاباتی می‌تواند نظرات را کاملاً به سمت آنها جلب کند و در رای آوردن او موثر باشد. مثلاً در سال 1996 بعد از مناظره بین استیو فوربس و بیل کلینتون شانس فوربس بیشتر و شانس لامار الکساندر کمتر شد.35
یکی دیگر از زمان‌هایی که مناظره‌های مقدماتی تاثیر بیشتری دارند زمانی است که تعداد کاندیداها زیاد باشد چراکه کمک می‌کنند نامزدهای کمترشناخته‌شده خود را به نوعی نمایش دهند که احتمال انتخاب شدن آنها وجود داشته باشد.36
البته انتقاداتی هم بر میزان تاثیرگذاری و شیوه برگزاری مناظره‌های مقدماتی انجام شده است اما تاثیرگذاری شدید آنها را نمی‌توان رد کرد. مثلاً اگر یک کاندیدا شناخته‌شده‌تر از بقیه باشد توجهات در مناظره‌های مورد نظر هم به سمت او جلب می‌شود و رسانه‌ها اخبار او را بیشتر بازتاب می‌دهند که این مساله می‌تواند روی نظر مخاطبان تاثیر بگذارد. حتی در جریان خود مناظره هم نوعی برتری برای شخص شناخته‌شده‌تر وجود دارد. مثلاً یک مطالعه از مرکز مطالعات ریاست‌جمهوری و کنگره آمریکا37 در مورد مناظره‌های انتخاباتی در سال 2012 نشان می‌دهد نامزدهایی که قبل از شروع مناظره‌ها رای بالاتری داشتند در طول مناظره‌ها هم توانستند زمان بیشتری صحبت کنند. یکی دیگر از انتقادات به مناظره‌های مقدماتی این است که در این مناظره‌های تلویزیونی معیارهایی مثل دوست‌داشتنی بودن38 به جای سیاستگذاری مطرح می‌شود و ویژگی‌های غیرارادی مثل ظاهر و مرد و زن بودن برجسته می‌شود. یکی دیگر از انتقادها تاثیر بازنمایی و روایت رسانه‌ها از مناظره‌هاست. بسیاری از مردم مناظره‌ها را به صورت مستقیم نمی‌بینند و گزارش‌ها و نظرسنجی‌هایی که رسانه‌ها بعد از مناظره‌ها منتشر می‌کنند مبنای اطلاعات و دریافت آنها از مناظره‌هاست که ممکن است با جریان واقعی آنها متفاوت باشد. برای مثال در انتخابات 2004 پوشش رسانه‌ای باعث شد مردم در رقابت بین جرج بوش و جان کری بیشتر به بوش علاقه‌مند شوند.39
تاثیرگذاری مناظره‌های نهایی
برخلاف مناظره‌های مقدماتی که چه از نظر فهم عرفی40 و چه از نظر آمار تاثیر مستقیمی بر انتخاب کاندیدای حزب دارند در مورد میزان تعیین‌کنندگی مناظره‌های نهایی ابهام وجود دارد. مطالعات تجربی نشان می‌دهد در بهترین حالت تاثیر مناظره‌ها محدود است.41 هرچند تاثیر این مناظره‌ها در انتخاب رئیس‌جمهور منتخب قابل انکار نیست و هزینه زیادی برای برگزاری این دور از مناظره‌ها صورت می‌گیرد و احزاب انرژی زیادی برای پیروزی در مناظره‌ها می‌گذارند اما برخی از تحقیقات دانشگاهی نشان می‌دهد این مناظره‌ها به لحاظ تاریخی و آماری آنچنان که به نظر می‌آید تعیین‌کننده نبوده است. هرچند میزان آرای مردمی و محبوبیت یک نامزد پیش و پس از انتخابات تغییر کرده است اما بر اساس برخی آمارها تاکنون مناظره‌ها، فرد انتخاب‌شده را تغییر نداده‌اند. شیوه تاثیرگذاری مناظره‌های نهایی بیشتر به این صورت است که مناظره‌های ایالت‌های شناور42 را هدف می‌گیرند. جذب آرای رای‌دهنده عادی یا غیروابسته به حزب و رای‌اولی‌ها هم از اهداف مناظره‌های ریاست‌جمهوری است. اما نتیجه یک تحقیق نشان می‌دهد جوانان و کم‌سوادها مناظره‌ها را مستقیم نمی‌بینند و چندان تحت تاثیر نیستند. بر اساس این تحقیق چون این افراد سیاسی نیستند، تاثیر مناظره بر روی این گروه تاثیر قابل توجهی بر انتخابات ندارد. بنابراین به نظر می‌رسد مهم‌ترین هدف این مناظره‌ها جذب آرای ایالات شناور باشد. چراکه ایالت‌هایی که به صورت سنتی دموکرات یا جمهوریخواه هستند از پیش انتخاب خود را انجام داده‌اند. بر اساس یک پژوهش در ایالات متحده آمریکا 72 درصد رای‌دهندگان دو ماه قبل از انتخابات انتخاب خود را کرده‌اند و همچنین کسانی که رای خود را تغییر می‌دهند تحت تاثیر مناظره‌ها نیستند. بر اساس یک پژوهش دیگر که 61 انتخابات در 9 کشور از جمله ایالات متحده آمریکا را بررسی کرده است مناظره‌ها تاثیر زیادی بر نتیجه انتخابت ندارد و نظر بینندگان را تغییر نمی‌دهد و تغییرات پیش‌آمده ناشی از موارد دیگری است.43 پیروزی ترامپ با وجود برتری هیلاری کلینتون در نتایج اکثر نظرسنجی‌های صورت‌گرفته در آمریکا یکی دیگر از نشانه‌هایی است که به نظر می‌رسد مناظره‌های انتخاباتی چندان در نتیجه موثر نیست.
از طرفی بر اساس بررسی‌های آماری گالوپ با گذشت بیش از نیم‌قرن از آغاز مناظره‌های تلویزیونی در ایالات متحده آمریکا نمونه‌های بسیار کمی دیده می‌شود که در آن انتخابات مناظره‌های تاثیر اساسی45 داشته باشند. بر این اساس انتخابات سال‌های 1960 و 2000 از آنجا که هر دو انتخابات بسیار نزدیکی بودند که تغییرات کوچک در هر کدام می‌توانست برنده را تغییر دهد، استثنا هستند. مثلاً در انتخابات سال‌های 1976 و 2004 ترجیح مردم در طول مناظره‌ها اندکی تغییر کرد اما موجب تغییر نتیجه نشد و در نهایت نمایندگانی که از قبل صدرنشین بودند برنده شدند. در انتخابات 1984، 1988 و 1996 مناظره‌های ریاست‌جمهوری تقریباً هیچ اثری بر ترجیح رای‌دهندگان نداشتند. در سال‌های 1980 و 1992 مناظره‌ها برای نمایندگان احزاب سوم موثر بودند اما در آخر نتوانستند ساختار رقابت دو حزب اصلی را تغییر دهند.46 همچنین به اعتقاد برخی یکی از دلایل تاثیر مناظره‌های 1960 ظاهر و نوع اجرای هنرمندانه ریگان بوده است.47
رابرت اریکسون و کریستوفر ولزین با مطالعه دو هزار نظرسنجی قبل و بعد از مناظره‌ها از سال ۱۹۵۲ تا ۲۰۰۸ به این نتیجه می‌رسند که مناظره‌ها، تاثیر چندانی بر روی نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری ندارند. به نظر آنها بیشتر کسانی که مناظره‌ها را می‌بینند قبلاً تصمیم خود را برای انتخاب رئیس‌جمهور گرفته‌اند. به اعتقاد آنها بیشتر بینندگان مناظره‌ها به سیاست علاقه و موضع‌گیری مشخصی دارند پس با دیدن مناظره جناح خود را تغییر نمی‌دهند. این دو استاد دانشگاه کلمبیا و تگزاس می‌گویند اکثر رای‌دهندگان مردد اصولاً سیاسی نیستند و مناظره‌های طولانی ریاست‌جمهوری را نمی‌بینند. به اعتقاد آنها مناظره‌ها تاثیر زیادی روی این گروه ندارد.49
هرچند بر اساس آمارهایی که ارائه شد می‌توان نتیجه گرفت مناظره‌های نهایی در انتخاب رئیس‌جمهور تعیین‌کننده نیستند اما همیشه هم این‌طور نیست. وقتی انتخابات نزدیک باشد با توجه به نظام انتخاباتی الکترال کالج آمریکا، حتی درصد کمی از رای‌دهندگان هم می‌توانند نتیجه انتخابات را تغییر دهند. بر اساس یک تحقیق در سال‌های 2000 تا 2012 حدود 90 درصد شرکت‌کنندگان تحت تاثیر مناظره‌های ریاست‌جمهوری قرار نگرفته‌اند50 اما اگر همان 10 درصد را هم در نظر بگیریم می‌تواند تاثیر قابل توجهی در نتیجه انتخابات داشته باشد.
نتیجه‌گیری
در این مقاله با بررسی تحقیقات آماری و مطالعات تجربی مختلف و مقایسه آمارها نشان داده شد تاثیرگذاری مناظره‌های مقدماتی درون‌حزبی بسیار بالاست و شدیداً روی نظر رای‌دهندگان تاثیر می‌گذارد اما در مورد اثرگذاری مناظره‌های نهایی نمی‌توان قاطعانه نظر داد. با توجه به داده‌های آماری و نتایج نظرسنجی‌های مختلف پیش و پس از مناظره‌ها می‌توان گفت مناظره‌های نهایی لزوماً در نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا تعیین‌کننده نیستند. البته عدم تعیین‌کنندگی این مناظره‌ها به معنای بی‌اثر بودن آنها نیست. مناظره‌های نهایی علاوه بر تاثیرگذاری بر فضای رسانه‌ای و جو سیاسی در مواردی که انتخابات نزدیک باشد می‌تواند نتایج انتخابات را جابه‌جا کند.
