در ستایش نغمه‌ساز

اگر رباعیات خیام را با دکلمه دلپذیر احمد شاملو و آواز اهورایی محمدرضا شجریان شنیده‌اید یعنی شما افتخار این را داشته‌اید که نغمه‌های ذهن موسیقایی فریدون شهبازیان موزیسین ایرانی را هم بشنوید. حالا فرصتی دست داده تا بعد از چند دهه کار و تولید هنر، آیین بزرگداشت فریدون شهبازیان و در آستانه هفتادوهفتمین زادروز تولد این هنرمند عرصه موسیقی در نهمین همایش بزرگ شعر و موسیقی برگزار شود. عصر یکشنبه ۱۹ خردادماه فرهنگسرای نیاوران محلی برای سپاسگزاری از ذهنی زیبا بود. کانون ادبی زمستان با مشارکت بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران و با حضور جمعی از شاعران و هنرمندان، از فریدون شهبازیان تجلیل کرد. شعرخوانی محمد سلمانی، عبدالجبارکاکایی و مجید معارف‌وند آغاز این مراسم بود. بعد اجرای موسیقی محمد اصفهانی بود که فضای تجلیل را تازه‌تر کرد. حسین علیزاده در سخنانی ضمن اشاره به دوستی دیرینه خود با شهبازیان گفت: فریدون شهبازیان از نخستین تجربه‌های من در رادیو تا امروز همواره همراه و پشتیبان من بود. او برایم همچون یک استاد و معلم بزرگ است.

اکبر آزاد، شاعر و ترانه‌سرا، نیز در سخنانی گفت: بی‌شک فریدون شهبازیان یکی از آهنگسازانی است که در نیم‌قرن اخیر آثار جاودانه‌ای خلق کرده‌اند. من هنوز هم در هر هفته یکی از آثار این هنرمند بزرگ را گوش می‌دهم. شهبازیان مثل یک برادر بزرگ‌تر از من در شورای موسیقی حمایت کرد.

صدیق تعریف خواننده سنتی نیز گفت: شهبازیان به گردن موسیقی ایران حق بسیار زیادی دارد. آشنایی من با این هنرمند به دوران دانشجویی دانشگاه بازمی‌گردد. او همدلی زیادی تقریباً با تمام هنرمندان موسیقی دارد. محمدرضا چراغعلی، آهنگساز، نیز درباره شهبازیان گفت: شهبازیان فراتر از ذهن عمل می‌کند. وی علاوه بر آثار بزرگی که ساخته اخلاقیات و منش بی‌نظیری دارد. رفتار هنری او برای من همواره ارزشمند بوده است.

ماهور موسائیان همسر شهبازیان نیز گفت: تمام دوران کودکی و نوجوانی‌ام را در خانه‌ای گذراندم که از پخش صوت کوچک مادرم، نسرین جافری، اشعار شاملو و موسیقی شهبازیان را می‌شنیدم. من آشنایی با شهبازیان را مدیون مادرم هستم. همچنین به خاطر مادرم بسیار خوشحالم که کنار شهبازیان زندگی می‌کنم و توانسته‌ام به افتخار نشر در حوزه موسیقی دست یابم.

فریدون شهبازیان به عنوان آخرین سخنران با ذکر این مطلب که من اگر سخنی می‌گویم برای موسیقی است اظهار کرد: موسیقی مانند کلام هنری جامع و در درون خودکاوی است، که در عین حال با کلام تفاوت‌هایی دارد، از جمله اینکه در موسیقی رابطه میان خلاق این هنر و احساس شنونده بسیار مستقیم‌تر از آن است که به آموزش مقدماتی یا قراردادهای بین دو طرف نیاز داشته باشد، در حالی که بین نویسنده یک اثر ادبی و خواننده‌اش قطعاً شرایط دیگری ورای این ارتباط نیاز است.