تاریخ انتشار:
اروپای شرقی قطب آینده انرژی می‌شود
جنگ سرد گازی در اروپا
نقلاب گاز طبیعی اکنون به اروپا هم رسیده است.
انقلاب گاز طبیعی اکنون به اروپا هم رسیده است. سال‌ها پس از تماشای استخراج گاز طبیعی در آمریکا و سود بردن از آن، سیاستمداران اروپایی اکنون تصمیم گرفته‌اند این انقلاب را قبول کنند و به آن بپیوندند. بخش اعظم تمرکز سیاسی در این مورد روی مزایای اقتصادی احتمالی و پیامدهای زیست‌محیطی فرآیند شکست هیدرولیک در استخراج نفت و گاز بوده است. در اروپای غربی؛ فرانسه و آلمان رهبری گروهی از کشورها را بر عهده دارند که فرآیند شکست را ممنوع کرده‌اند. اما در بخش شرقی اروپا که زمانی پشت پرده آهنین بود، اوضاع کاملاً متفاوت است. نخستین میدان مبارزه در حوزه استخراج گاز طبیعی احتمالاً اروپای شرقی است؛ جایی که چشم‌انداز تامین انرژیِ بدون نیاز به روسیه هنوز یک مشکل بزرگ محسوب می‌شود. حتی در روش‌هایی که دولت و صنعت نفت و گاز آمریکا به کار می‌گیرد می‌توان لحن آغاز جنگ سرد را ردیابی کرد. آمریکایی‌ها قصد دارند تا حد ممکن از انقلاب صنعت گاز طبیعی خود بهره ببرند و از استقلال نوپای انرژی خود استفاده کنند. آنها قصد دارند مقادیر وسیعی از گاز طبیعی مایع را به نقاط دیگر جهان به خصوص ژاپن و اروپا صادر کنند زیرا تقاضا در این حوزه‌ها بسیار
زیاد است. اما گاز طبیعی برای آمریکا نیز یک موضوع ژئوپولتیکی است. یکی از تحلیلگران اتحادیه گاز طبیعی آمریکا (یک گروه لابی که نماینده 26 شرکت تولیدکننده گاز طبیعی در آمریکاست) معتقد است روسیه به گروه‌های حافظ محیط زیستی کمک می‌کند که مخالف استخراج گاز هستند. اما آمریکا دو انگیزه مهم دارد تا کشورهای اروپایی را به سمت استخراج گاز طبیعی سوق دهد. اغلب شرکت‌های بزرگ نفت و گاز آمریکایی هستند، به عنوان مثال شرکت شورون مشغول استخراج گاز از حوزه‌ای 1214061 هزار هکتاری در لهستان و رومانی است. در درجه دوم هر کیلووات برقی که گاز طبیعی تولید می‌کند از اتکای آنان به گازپروم، غول انرژی روسی، می‌کاهد. اغلب کشورهایی که در گذشته عضوی از اتحاد جماهیر شوروی بودند، به شدت به صادرات گازپروم وابسته هستند. جان لایمن مسوول سیاستگذاری‌های مرتبط با انرژی و محیط زیست در هیات آتلانتیک (یک سازمان برنامه‌ریزی در واشنگتن) به یورو آبزرور می‌گوید: لهستان و رومانی در زمینه آماده‌سازی برای استخراج گاز از جمله کشورهای پیشرفته اروپایی هستند. از سوی دیگر لیتوانی نیز قرار است استخراج گاز را برنامه اصلی خود در دوره شش‌ماهه ریاست این کشور بر اتحادیه
اروپا قرار دهد. در ماه آوریل والنتیناس مازورونیس، وزیر محیط زیست این کشور اعلام کرد استخراج گاز طبیعی یکی از اولویت‌های نخستین اجلاس وزرای محیط زیست اروپا در ویلنیوس است. گونتر اوتینگر عضو هیات انرژی اتحادیه اروپا به خبرنگاران گفته بود گاز طبیعی ابزار خوبی برای مذاکرات اتحادیه اروپا با گاز پروم و روسیه است. اوتینگر همچنین اعلام کرده بود قیمتی که گاز پروم برای صادرات گاز به لیتوانی دریافت می‌کند 40 درصد بیشتر از قیمت گاز در آلمان است. شواهدی که سازمان زمین‌شناسی آمریکا و بنیاد انرژی این کشور جمع‌آوری کرده است، نشان می‌دهد لهستان ذخایر گاز طبیعی عظیمی دارد. رومانی، لیتوانی، بلغارستان و مجارستان نیز ذخایر دست‌نخورده وسیعی از گاز در اختیار دارند. دولت لیتوانی معتقد است ذخایر قابل استخراج گاز طبیعی آن حداقل
10برابر بیشتر از 3/3 میلیارد متر مکعب گازی است که این کشور در سال 2012 از روسیه وارد کرد. با این وجود کشورهایی که تصور می‌کنند می‌توانند به اقتصادی مانند آمریکا دست یابند، کاملاً در اشتباهند. باید در حوزه‌های گاز هزاران چاه حفر شود. این فرآیندی است که ممکن است پنج سال یا حتی بیشتر طول بکشد. طبق یکی از گزارش‌هایی که هیات آتلانتیک تهیه کرده است، از سویی ذخایر دست‌نخورده گاز طبیعی در برخی کشورها آینده بلند‌مدت انرژی را تامین می‌کند (به خصوص در کشورهای اروپای مرکزی و شرقی)، اما در کل اتحادیه اروپا انقلابی مانند آنچه در آمریکا رخ داد، اتفاق نخواهد افتاد. لایمن می‌گوید: بیش از 15 سال است که آمریکا در این صنعت سرمایه‌گذاری می‌کند بنابراین یک‌شبه به ثروت دست نیافته است. مذاکرات کشورهای اروپایی درباره استخراج گاز طبیعی و به خصوص موافقان و مخالفان فرآیند شکست، به نقطه حساسی رسیده است. اما اگر جغرافیای سیاسی پس از جنگ سرد نقش بزرگی در این مذاکره ایفا کند، نباید شگفت‌زده شد.
دیدگاه تان را بنویسید