مسعود میرکاظمی‌؛ دیروز مدافع امروز مخالف

سید‌مسعود میرکاظمی؛ رئیس کمیسیون انرژی مجلس نهم؛ وزیر نفت دولت دهم‌؛ گرچه در سال 88  با وجود سابقه طولانی‌مدتش در وزارت بازرگانی، ریسک در دست گرفتن صدارت وزارت نفت دولت دهم را در شرایطی پذیرفت که سابقه‌ای در این حوزه نداشت‌، اما در نهایت به دلیل آنچه خودش «اختلاف‌های بنیادی با حلقه اول اطراف رئیس جمهور می‌نامد»، کارش به برکناری از وزارت نفت در سال 90رسید‌. هر چند بهانه این برکناری ادغام وزارت نیرو و نفت بود؛ ادغامی که رخ نداد و تنها ثمره‌اش سرپرستی وزارتخانه به طور مستقیم توسط رئیس جمهور بود تا  میرکاظمی پس از شش سال وزارت در دولت‌های نهم و دهم‌، به جمع طرد‌شدگان کابینه احمدی‌نژاد بپیوندد.  امری که از همان زمان مرد همراه کابینه نهم و دهم را به یکی از منتقدان دولت احمدی‌نژاد تبدیل کرده و البته  در انتقادهایش محوریت را به گروهی می‌دهد که به قول وی در تصمیم‌های رئیس جمهور نقش داشتند و  حتی در مواردی کنترل وزارت نفت را از دست او هم خارج می‌کردند. البته این دست انتقادهای صریح مسعود میرکاظمی به استراتژی‌های نفتی رئیس جمهور و وزارت نفت‌،از موضوع سرمایه‌گذاری‌های بخش تولید نفت گرفته تا میادین مشترک نفتی‌، تحریم‌ها و نحوه توسعه پارس جنوبی و  مواردی شبیه این تنها در دوره‌ای بعد رسانه‌ای گرفت  که وی درصدد پوشیدن ردای نمایندگی برآمد. و این روزها که در جایگاه یک نماینده مجلس قرار گرفته‌، تقریباً با همان ادبیاتی از وزارت نفت انتقاد می‌کند که نمایندگان مجلس هشتم با همان محورها از وی به عنوان وزیر نفت دولت سوال می‌کردند.وی دقیقاً یک سال پیش در فروردین سال 90  در پاسخ به اعتراض‌های مکرر کمیسیون انرژی مجلس در مورد پایین بودن سرمایه‌گذاری در تولید صیانتی‌، در گفت و گو با رسانه‌ها اعلام کرد «دلیلی برای ارائه آمار میزان تولید استخراج نفت ایران  ندارم، همان‌طور که برخی از کشورها میزان مصرف و یارانه پرداختی خود به سایر انرژی‌ها را اعلام نمی‌کنند اما در این حد بگویم که کاهش تولید ما کاملاً طبیعی است و در جهان همه کشورها پس از 50 سال بهره‌برداری از مخازن‌شان به کاهش تولید رسیده‌اند و از طرفی کاهش تولیدمان هم به دلیل سقف اوپک است‌.» سخنانی که با واکنش‌های شدید کمیسیون انرژی مجلس مواجه شد و حتی رئیس دیوان محاسبات کشور را به این واداشت تا در گزارشی به رسانه‌ها از کم شدن بودجه سرمایه‌گذاری در تولید صیانتی و تزریق آن به کسری بودجه دولت در بخش یارانه‌ها خبر دهد. هر چند میرکاظمی در ان دوران در برابر این ادعای دیوان محاسبات سکوت کرد اما حال در قامت رئیس کمیسیون انرژی مجلس‌، در جلسه‌های ابتدایی کمیسیون انرژی زبان به انتقاد از کاهش تولید صیانتی نفت  گشوده است. به همین دلیل هم اعلام کرده اولویت امسال بودجه نفتی کشور باید بالا بردن تولید صیانتی باشد. وی در مورد تحریم‌های بین‌المللی و تاثیر آن هم هم‌اکنون به  عنوان نماینده مجلس درصدد است تا کمیسیون انرژی گزارشی واقعی از صادرات نفت ایران و پایین آمدن قیمت نفت بر خلاف انتظار به مقامات ارشد کشور‌ ارائه دهد.  وی تا سال گذشته به عنوان وزیر نفت بارها تاکید داشت که با آغاز تحریم‌های نفتی اروپا‌، قیمت نفت به شدت بالا خواهد رفت و بخش اقتصادی اروپا تحمل این ضربه را نخواهد داشت‌. و اکنون عنوان داشته کمیسیون انرژی می‌تواند بسته‌های پیشنهادی جدیدی را برای دور زدن تحریم‌های نفتی و همچنین مشکل بیمه نفتکش‌ها از سوی کمیسیون انرژی به نهادهای مرتبط ارائه کند.میرکاظمی این روزها یکی دیگر از مواضع اصلی کمیسیون انرژی را اصرار بر تغییر نگرش وزارت نفت در نحوه توسعه میادین مشترک نفتی و همچنین پارس جنوبی می‌داند‌. به گفته وی باید کمیسیون انرژی به سمتی برود که دولت مجبور شود در مواضعش مبنی بر توسعه ندادن این میادین تجدید نظر کند‌. حال آنکه سال‌های 89 و 90 به استناد گزارش رسانه‌‌ها بارها اعضای کمیسیون انرژی مجلس همین موضع را در برابر میر کاظمی وزیر نفت داشتند‌. چنانچه میر کاظمی چندین بار به کمیسیون انرژی فراخوانده شد تا در مورد این موضوع پاسخ دهد که  چرا احداث میدان‌های نفتی مختلف در کشور با حضور میرکاظمی در وزارت نفت متوقف شده.

 به هر روی میرکاظمی با تغییر رویکردهایش در حوزه تصمیم گیری‌های کلان بخش نفت این روزها نه از توسعه پارس جنوبی با شیوه فروش اوراق مشارکت حمایت می‌کند و نه توسعه میادین مشترک نفتی و پارس جنوبی را بر اساس چشم‌اندازهای قدرت اول منطقه شدن ایران می‌داند و معتقد است که باید سکان اداره نفتی کشور مسیرش را کاملاً تغییر دهد.