در تعلیق

اقتصاد ایران بهار خود را چگونه به پاییز رساند؟ شاید بتوان گفت در تعلیق و چشم انتظار آینده. فعالان اقتصادی چشم به دهان دولت دوخته بودند که بدانند اقتصاد به چه سمتی می‌رود و مردم چشم به قیمت‌ها و آینده بازار داشتند برای تصمیم‌گیری و دولت گاهی نگاه به درون داشت و گاه بیرون که بداند سرنوشت بلاتکلیف نفت چه می‌شود و اوضاع بین‌الملل. این انتظار تنها یک حسن داشت، اندکی آرامش ایجاد کرد. آرامشی که ناشی از عمل دولت نبود. بلکه حاصل بی‌عملی دولت بود. گویا همه در انتظار بودند که بدانند چه خواهد شد و این انتظار، آرامش اندکی ایجاد کرد.

اما در این بی‌عملی گاهی عملی هم رخ می‌داد. دولت تقریباً اقتصاد آزاد را کنار گذاشت و فضای کسب‌وکار را بیشتر از گذشته بست. فضای اقتصاد بی‌ثباتی بیشتری را تجربه کرد. نرخ تورم و رشد اقتصادی رکوردهای منفی جدید زدند. حاصل سیاست‌های ارزی سال 97، کم‌کم اثر خود را آشکار کرد، فسادهای جدید رسانه‌ای شد و برخورد با مفسدان اقتصادی شدت گرفت. در میانه این نیمه، اقتصاد ایران یک‌بار سایه جنگ را دید و چند بار سایه مذاکره را. اما هنوز همه‌چیز به روال سابق است؛ مبهم و نامعلوم.