بریده روزنامه‌ها (اقتصادی)
سهم 5 /38درصدی اقتصاد زیرزمینی
نوشت: در مورد حجم اقتصاد زیرزمینی در ایران مطالعات متعددی صورت گرفته است. در مطالعات بین‌المللی حجم اقتصاد زیرزمینی در ایران برای سال ۲۰۰۷ معادل ۳ /۱۷ درصد و برای سال ۲۰۰۹ معادل ۹۵ /۱۶ درصد از تولید ناخالص داخلی تخمین زده شده است. طی دوره 1373-۱۳۵۷، حجم اقتصاد زیرزمینی ۱۸ تا ۳۶ درصد اقتصاد رسمی بوده است. در بررسی دیگری حجم اقتصاد زیرزمینی در دوره ۷۷-۴۷ از حدود هشت درصد به بیش از ۲۲ درصد رسیده است. طولانی‌ترین دوره بررسی شده یک دوره ۴۰ساله از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۹۲ است که بر اساس آن حجم اقتصاد زیرزمینی از 7 به ۵ /۳۸ درصد در سال ۱۳۹۲ افزایش داشته است.
♦♦♦
بازی خطرناک با نرخ ارز
در گفت‌وگو با کمال سیدعلی، معاون ارزی دولت دهم نوشت: معضلات سال ۹۰ دلایل زیادی داشت. مهم‌ترین آن نحوه غلط مداخله بانک مرکزی بود؛ ورود ما در بازار و فروش ارز مکانیسم درستی نداشت. ارز به افراد و صرافی‌های خاص فروخته می‌شد. بعد هم طلا فروخته شد. طلا برای ما ارز بود و ما آن را می‌فروختیم؛ یعنی مردم اگر نمی‌توانستند ارز را از کشور خارج کنند، طلا می‌بردند و قیمت آن هم مشخص بود. مکانیسم برخورد بانک مرکزی غلط بود. ریشه اقتصادی آن مربوط به پایین نگه‌داشتن نرخ ارز و ریشه سیاسی آن تحریم‌ها بود که مستمر تشدید می‌شد اما ما تحریم‌ها را بااهمیت تلقی نمی‌کردیم.
♦♦♦
بن‌بست نظام بودجه‌ریزی
به نقل از رئیس دیوان محاسبات کشور نوشت: نظام بودجه‌ریزی به بن‌بست رسیده و چاره‌ای جز تغییر آن نداریم. به طور میانگین ۸۷ درصد بودجه صرف اعتبارات هزینه‌ای می‌شود. از هر 100 تومان اعتبار طرح‌ها 52 تومان به خروجی و 48 تومان آن حیف می‌شود که نشان‌دهنده عدم کارایی است. میانگین مدت اجرای پروژه‌های عمرانی 2 /14 سال و حدود 3 /3 برابر مدت زمان پیش‌بینی شده است. ۷۵۸ پروژه در کشور است که سال پایان اجرا ندارد. از طرفی با اشخاص حقیقی و حقوقی مواجهیم که به طور مستقیم از بودجه اعتبار می‌گیرند. در سال ۹۰ تعداد این افراد ۸۱ نفر بود. نمی‌دانیم چطور این زنگوله‌ها به پای بودجه آویزان شده‌اند.
♦♦♦
سهم پنج هزارتومانی از صندوق صدقات
در گفت‌وگو با پرویز فتاح، رئیس کمیته امداد نوشت: در شش ماه گذشته از تمام صندوق‌های صدقات 150 میلیارد تومان و ماهانه 25 میلیارد تومان درآمد حاصل شده است. با توجه به جمعیت پنج میلیون‌نفری تحت پوشش کمیته امداد، به هر نفر تنها پنج هزار تومان خواهد رسید که این رقم بسیار اندک است. البته ما این رقم اندک را مانند یارانه بین مردم تقسیم نکردیم و به جای آن با این پول صدها و هزاران خانه ساختیم. بحث ما این است که 45 هزار تومان دردی از مردم دوا نمی‌کند اما با رقم کل این یارانه می‌توان کارخانه، صنعت و ساختمان ساخت که اشتغال ایجاد کند.
