پناهگاه فرودستان
مسوولیت اجتماعی دهک‌های پردرآمد در شرایط دشوار اقتصادی چیست؟
پیش‌بینی کارشناسان حاکی از این است که با توجه به رشد نقدینگی در سال‌های گذشته، تورمی سنگین در انتظار اقتصاد ایران است. مردم نیز صدای امواج را شنیده‌اند و گوش‌ها را تیز کرده‌اند تا به‌زعم خود پیش از رسیدن هر موج از تغییرات و التهابات اقتصادی، پناهگاهی امن برای خود و نزدیکانشان بسازند.
فاطمه شیرزادی: پیش‌بینی کارشناسان حاکی از این است که با توجه به رشد نقدینگی در سال‌های گذشته، تورمی سنگین در انتظار اقتصاد ایران است. مردم نیز صدای امواج را شنیده‌اند و گوش‌ها را تیز کرده‌اند تا به‌زعم خود پیش از رسیدن هر موج از تغییرات و التهابات اقتصادی، پناهگاهی امن برای خود و نزدیکانشان بسازند. در این میان بسیاری از سیاستگذاران و مسوولان در ماه‌های اخیر جز انکار مشکلات و نادیده گرفتن التهابات حرفی برای گفتن نداشته‌اند و جز وعده رسیدن آرامش در آینده نامعلوم خیلی دور یا خیلی نزدیک، راهی پیش پای مردم سرگشته و نگران نگذاشته‌اند. نتیجه اینکه مردم بی‌اعتماد به وعده‌ها، هر یک به دنبال چسبیدن کلاه خود رفته‌اند که در تندباد حوادث اقتصادی بر باد نرود. یک روز با التهاب برای تبدیل سرمایه‌های خرد خانگی به دلار و طلا صف می‌کشند و روز دیگر با نگرانی قفسه‌های فروشگاه‌ها را خالی و گنجه‌های خانه‌ها را در حد توان پر می‌کنند. مسوولان همچنان وعده می‌دهند و مردم همچنان با این باور که هزار وعده خوبان یکی وفا نکند، سرگردان در پی حفظ ارزش سرمایه‌های زندگی خود هستند و در شبکه‌های اجتماعی نقد و غرولند و حتی فحاشی می‌کنند، امواج طوفان اما فقط طبقه متوسط را تکان نداده، کم نیستند آنها که طوفان قایق کوچک زندگی‌شان را درهم‌شکسته و روی تخته‌پاره‌های باقی‌مانده از آن بر موج دست و پا می‌زنند اما دستشان از شبکه‌های اجتماعی کوتاه است، به رسانه‌ها نمی‌رسد و از دست مسوولان بر آسمان است. سازمان‌های حمایتی که باید دست این بی‌پناهان را بگیرند، هر کدام مثل یک ناجی تنها در امواج این طوفان به راهی رفته‌اند تا دست غریقی را بگیرند و هنوز برنامه مشخص و منسجمی برای حمایت هماهنگ از اقشار آسیب‌دیده از بحران اقتصادی تدوین نشده است.
دولت به وعده‌های بسته‌ای و کوپنی مشغول است که اقتصاددانان درباره تبعات آن بارها هشدار داده‌اند، سازمان‌های مردم‌نهاد هم هر کدام به صلاح‌دید خود به کاری مشغول‌اند و سازمان‌ها، بنیادها و کمیته‌های دولتی و حکومتی نیز هر یک به راه خود رفته‌اند.
در شرایطی که تجربه‌های تلخ چندین‌بار آزموده‌شده داخلی نشان می‌دهد که حمایت‌های دولتی اغلب به نتیجه مدنظر نمی‌رسند، چگونه می‌توان بر زخم آسیب‌دیدگان بحران‌های اقتصادی مرهم گذاشت؟ اگر از اقشار کم‌درآمد محافظت نشود، چه لطمه‌هایی به آنها وارد می‌شود و چگونه می‌توان از این آسیب‌ها جلوگیری کرد؟ اقشار پردرآمد برای ادای مسوولیت اجتماعی در شرایط بحرانی اقتصاد چه وظایفی بر عهده دارند؟ جامعه مدنی چگونه می‌تواند از آسیب‌هایی که ممکن است در شرایط بحران اقتصادی به اقشار کم‌درآمد وارد شود جلوگیری کند؟ اگر دولت نتواند نقش حمایتی را به درستی ایفا کند، وظیفه جامعه مدنی در حمایت از فرودستان چیست؟
