مجرد بودن یک کالای لوکس است

برایان کاپلان

دو فرد مجرد بدون فرزند، هر یک با درآمد سالانه 50 هزار دلار را در نظر بگیرید که با یکدیگر ازدواج کنند. هر دو این افراد پس از ازدواج نیز به کار خود ادامه می‌دهند و زندگی خود را مطابق با اصل قدیمی «سهم هرکس از منابع حاصله، یکسان است» تنظیم می‌کنند. اگر فرض کنیم همه چیز به میزان رقابت‌پذیر بودن سبد مصرفی این زن و شوهر وابسته است، آنگاه چه بر سر بنیان استاندارد زندگی آنها می‌آید؟ اگر همه کالاهای مصرفی آنها رقابت‌پذیر باشد (همچون غذا)، پاسخ این است که «استاندارد زندگی‌شان (نسبت به پیش از ازدواج) ثابت باقی می‌ماند»: اگر 50 هزار دلار را در عدد 2 ضرب کنیم و حاصل را بر 2 تقسیم کنیم، نتیجه همان 50 هزار دلار می‌شود. اگر همه کالاهای مصرفی آنها غیر‌رقابت‌پذیر باشد (همچون دسترسی به اینترنت)، پاسخ این است که «استاندارد زندگی آنها دو برابر می‌شود». آنها پولشان را تجمیع می‌کنند و برای یکدیگر، سبک زندگی معادل 100 هزار دلار را خریداری می‌کنند. البته در دنیای واقعی، به ندرت پیش می‌آید که کالاهای مصرفی زوج‌ها در هر یک از دو حالت حدی مورد اشاره قرار گیرد. در حقیقت اکثر کالاها نیمه‌رقابت‌پذیر هستند. مثلاً مسکن را در نظر بگیرید. اگر شما خانه خود را با همسرتان به اشتراک بگذارید، از میزان فضای تحت اختیارتان در زمان مجردی، کاسته خواهد شد. اما احتمالاً هم شما و هم همسرتان از مزایای زندگی در بخشی بیش از نصف خانه‌تان لذت می‌برید. به طور مشابه، اگر زوجی یک خودرو داشته باشد، هر دو زن و شوهر بیش از نصف ماشین دارند. حتی غذا نیز بنابر پرسش کلاسیک «تو اینو می‌خوری؟»، نیمه‌رقابت‌پذیر است (خود پرسش گویای همه چیز است).
بنابراین، از نظر ریاضی، مطلوبیت اشخاصی که متاهل‌اند، از روشی شبیه به روش زیر به دست می‌آید:

اگر a مساوی با 1 باشد، یعنی رقابت‌پذیری خالص وجود دارد. به عبارت دیگر در این حالت، زن و شوهر درآمدشان را تجمیع کرده، کالاها‌یشان را خریداری می‌کنند و سپس به طور جداگانه، هر یک نیمی از آنها را مصرف می‌کند. در عین حال اگر a مساوی با صفر باشد، یعنی رقابت ناپذیری خالص وجود دارد. به عبارت دیگر در این حالت، زن و شوهر درآمدشان را تجمیع کرده، کالاهایشان را خریداری می‌کنند و سپس به طور مشترک تمامی آنها را مصرف می‌کنند. در مورد اینکه a کوچک‌تر از 1 باشد، اندکی تردید وجود دارد. این چشم‌انداز حتی برای خط فقر رسمی نیز به وجود آمده است. به همین دلیل نیز من می‌گویم که مجرد بودن، یک کالای لوکس محسوب می‌شود. اکنون پرسشی که می‌توان مطرح کرد، این است که: در دنیای واقعی و به طور معمول a چه مقداری دارد؟

منبع:
http://econlib.org