نوبلیستی از جمع مالیه‌دان‌ها

شانزدهم می، نود و دومین سالروز تولد مرتون میلر بود؛ اقتصاددان آمریکایی و از برندگان نوبل اقتصاد در سال 1990. او به عنوان فرزند جوئل و سیلویا میلر به دنیا آمد. پدرش وکیل و مادرش خانه‌دار بود. او فعالیت‌های علمی و عملی خود را از دوران جنگ جهانی دوم آغاز کرد. حوزه تخصصی او در تمام عمر، اقتصاد مالی بود. میلر در سال 1990 توانست جایزه نوبل اقتصاد را به خاطر کشف‌هایش در زمینه اقتصاد مالی به خود اختصاص دهد. همکار اصلی میلر، به ویژه در دوره‌های ابتدایی کارش، فرانکو مودیلیانی، بود. مدل میلر و مودیلیانی که در مقاله سال 1958 آنها عرضه شد، تحت عنوان «هزینه سرمایه، تامین مالی شراکتی و نظریه سرمایه‌گذاری» شناخته شده است. با استفاده از این مدل، آنها دو قضیه ثبات را استخراج کردند. اولین قضیه ثبات بیان می‌کند انتخاب بین تامین مالی سهام و وام‌گیری بر ارزش بازاری بنگاه و میانگین هزینه‌های سرمایه تاثیر نمی‌گذارد و بازدهی انتظاری بر سهام بنگاه به‌طور خطی با نسبت بین بدهی و سهام بنگاه افزایش می‌یابد. دومین قضیه نیز تحت همان فرض بیان می‌کند که سیاست تقسیم سود بنگاه بر ارزش بازاری آن تاثیری ندارد. او در سخنرانی نوبل خود گفت: «نوبل را به خاطر دو چیز می‌دهند: کشف یا ابداع. بگذارید از همین ابتدا بگویم، که دلیل برنده شدن من، اولی بوده است.» او خود را کاشف قوانین اقتصادی می‌دانست، نه مبدع. او در طرح ایده‌های خود تاثیر زیادی از فریتس ماکلاپ -‌‌اقتصاددان آلمانی‌‌تبار و استاد دانشگاه جان هاپکینز‌-‌ گرفت. میلر همچنین بر یوجین فاما، مایکل ینسن، ریچارد رول و مایرن اسکولز اثر گذاشت. مطلبی که در ادامه می‌آید، مفصل به زندگی، آثار و ایده‌های مرتون میلر پرداخته است.