میلگرام یا عجم‌اوغلو

همین روزها برنده یا برندگان نوبل اقتصاد 2020 مشخص می‌شود و افراد زیادی سعی دارند این رویداد را پیش‌بینی کنند. آکادمی نوبل اعلام کرده تا تاریخ ۱۲ اکتبر ۲۰۲۰ برنده نوبل امسال در رشته اقتصاد اعلام خواهد شد اما هیچ‌کس نمی‌داند چه کسی یا چه کسانی برنده این جایزه خواهند شد.

معمولاً بهترین پیش‌بینی‌ها را موسسه تامسون رویترز انجام می‌دهد اما وب‌سایت The Big Picture که متعلق به باری ریتولز است نیز تلاش می‌کند برندگان نوبل را پیش‌بینی کند. اما امسال افراد زیادی در توئیتر و اینستاگرام دست به گمانه‌زنی زده‌اند.

به نظر می‌رسد شروع‌کننده بحث در توئیتر، فرانچسکو تربی، استاد کسب‌وکار و سیاستگذاری مدرسه هاس برکلی، بوده است. او در صفحه شخصی خود نوشت: «نوبل اقتصاد 2020 در 12 اکتبر اعلام می‌شود. زمان پیش‌بینی است: دیوید کارد و جاشوا آنگریست برای معرفی روش‌های جدید شناسایی علّی اقتصادسنجی در اقتصاد نیروی کار یا پل میلگرام، دیوید کرپس و رابرت ویلسون برای آکشن و تئوری.» در پاسخ به این توئیت، جوریس پینکس، استاد اقتصاد دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا نوشت: «یک نوبل IO برای مدت زیادی محقق نشده است. اگر جایزه برای اقتصادسنجی باشد، با احتمال زیادی به چارلز منسکی خواهد رسید.» از طرف دیگر، اوگو پانیزا، استاد موسسه تحصیلات تکمیلی ژنو در پاسخ به فرانچسکو تربی گفت: «من هنوز به دنبال نوبل اقتصاد سیاسی هستم اما با توجه به اینکه تورستون پرسون (یک برنده احتمالی) هنوز عضو کمیته است، بعید است این اتفاق بیفتد. این اتفاق باید زودتر با سه‌گانه آلسینا، پرسون و تابلینی رخ می‌داد.» از طرف دیگر، کریس بلتمن، استاد دانشکده سیاستگذاری دانشگاه شیکاگو نیز بدون نام بردن از اسمی خاص، گفت: «اکنون زمان برنده شدن اقتصاد نیروی کار است.» و در نهایت، محمد اکبرپور نیز توئیتی مشابه توئیت سال گذشته خود داشت: «بازی پیش‌بینی: چه کسی جایزه یادبود نوبل 2020 را در علوم اقتصادی برنده خواهد شد؟ حدس من: میلگرام و ویلسون، برای تئوری و کاربرد طراحی بازار حراج.»

در توئیتر، نام‌های دیگری نظیر دارون عجم‌اوغلو، جیمز رابینسون، سوزان آثی، دنی رادریک، گایدو ایمبنز، کلاودیا گلدین، لاورنس کتز، راج چتی، مایکل وودفورد، گرگوری منکیو و رابرت بارو نیز به عنوان برندگان احتمالی نوبل، عنوان شده‌اند. در ادامه، به معرفی افرادی می‌پردازیم که بیشترین پیش‌بینی‌ها برای نوبل گرفتنشان انجام شده است.

دیوید کارد

دیوید کارد استاد اقتصاد دانشگاه برکلی در کالیفرنیا و مدیر برنامه مطالعات کار در دفتر ملی تحقیقات اقتصادی است. علایق تحقیقاتی وی شامل مهاجرت، دستمزد، تحصیلات و تفاوت‌های جنسیتی و نژادی در بازار کار است. وی یکی از مولفان کتاب «خطا و اندازه‌گیری: اقتصاد جدید حداقل دستمزد» است. دیوید همچنین ویراستار مشترک هندبوک اقتصاد نیروی کار (1999)، جست‌وجوی اقتصاد برتر: تاثیرات اقتصادی اصلاحات اقتصادی انگلیس (2004)؛ و تفاوت‌های کوچکی که اهمیت دارند: بازارهای کار کانادا و ایالات متحده (1992) بوده است. وی همچنین بیش از 125 مقاله ژورنال و فصل کتاب منتشر کرده است.

کارد از سال 1991 تا 1995، سردبیر اکانامتریکا و از سال 2002 تا 2005، سردبیر AER بود. وی از سال 1983 تا 1996 در دانشگاه پرینستون تدریس می‌کرد و برنامه‌های موقتی در کلمبیا، هاروارد و مرکز مطالعات پیشرفته در علوم رفتاری داشت. کارد در سال 1995 جایزه «جان بیتس کلارک» انجمن اقتصادی آمریکا را دریافت کرد که در آن زمان، هر دو سال یک بار به اقتصاددان زیر 40 سال اعطا می‌شد. این جایزه بر اساس بیشترین کمک کارهای علمی یک فرد به رشته اقتصاد، اعطا می‌شود. وی یکی از دریافت‌کنندگان جایزه اقتصاد نیروی کار موسسه IZA در سال 2006 و جایزه مرزهای دانش BBVA در سال 2015 بود. او همچنین مدال فریش را از انجمن اقتصادسنجی (۲۰۰۷) دریافت کرده است.

 جاشوا انگریست

جاشوا انگریست استاد اقتصاد دانشگاه MIT، مدیر طرح اثربخشی و نابرابری دانشگاه MIT و محقق پژوهشی در دفتر ملی تحقیقات اقتصادی است. جاشوا قبل از آمدن به دانشگاه MIT در سال 1996، در هاروارد نیز تدریس کرده است. در سال ۱۹۸۲، انگریست لیسانس خود را در کالج اوبرلین به اتمام رساند و در سال ۱۹۸۹، دکترای اقتصاد خود را از دانشگاه پرینستون اخذ کرد.

علایق تحقیقاتی انگریست شامل اقتصاد آموزش و اصلاحات مدارس، برنامه‌های اجتماعی و بازار نیروی کار، اثرات مهاجرت، تنظیم بازار کار و نهادها و روش‌های اقتصادسنجی برای ارزیابی برنامه‌ها و سیاستگذاری است. انگریست یکی از اعضای آکادمی علوم و هنر آمریکا و جامعه اقتصادسنجی است و در بسیاری از هیات‌های تحریریه و همچنین به عنوان سردبیر مشترک مجله اقتصاد نیروی کار، فعالیت کرده است. وی در سال 2007، دکترای افتخاری خود را از دانشگاه سنت گالن سوئیس دریافت کرد. انگریست همراه با استیو پیشکه، نویسنده دو کتاب «اقتصاد سنجی اکثراً بی‌ضرر» و «تسلط بر سنجی» هستند. هر دو این کتاب‌ها توسط انتشارات دانشگاه پرینستون منتشر شده است. انگریست و پیشکه امیدوارند که بتوانند آموزش اقتصاد سنجی در دوره کارشناسی را از عصر حجر خارج کنند.

 دیوید کرپس

دیوید کرپس پس از گذراندن دوره دکترای تحقیق در عملیات در دانشکده مهندسی استنفورد، در سال 1975 به عضویت هیات علمی دانشکده تحصیلات تکمیلی کسب‌وکار استنفورد درآمد. وی از سال 1980 به عنوان استادتمام مشغول به کار بوده و امروز، استاد برجسته مدیریت است. وی از سال 2000 تا 2009 به عنوان معاون ارشد این دانشکده فعالیت کرده است.

در سال 1989، انجمن اقتصادی آمریکا به وی مدال جان بیتس کلارک را اعطا کرد. در سال 2010، وی به عنوان یکی از اعضای برجسته انجمن اقتصادی آمریکا انتخاب شد. در سال 2018، او توسط آکادمی ملی علوم، جایزه «کارتی» برای پیشرفت علم را دریافت کرد و از طرف دانشگاه نورث وسترن برنده جایزه «آروین پلین نمرز» شد. کتاب تئوری بازی و مدل‌سازی اقتصادی سال 1989 دیوید کرپس، حداقل به هشت زبان ترجمه شده است. کرپس دوره‌های MBA و دکترا را در زمینه تئوری تصمیم‌گیری، فرآیندهای تصادفی، اقتصاد خرد، آمار، عملیات، استراتژی رقابتی، تئوری بازی و مدیریت منابع انسانی تدریس کرده است. وی نویسنده یا نویسنده همکار شش کتاب درسی مرجع است.

 رابرت ویلسون

رابرت ویلسون، اقتصاددان آمریکایی و استاد برجسته مدیریت دانشگاه استنفورد است. وی به خاطر تحقیقات در علوم مدیریت و اقتصاد بازرگانی مشهور است. پایان‌نامه دکترای وی، برنامه‌نویسی درجه دوم متوالی را معرفی کرد که به یک روش تکراری پیشرو برای برنامه‌نویسی غیرخطی تبدیل شد. رابرت با دیگر اقتصاددانان ریاضی در دانشکده کسب‌وکار استنفورد، با استفاده از تئوری بازی غیرهمکارانه، به تنظیم مجدد اقتصاد سازمان صنعتی و نظریه سازمان کمک کرد. تحقیقات وی در مورد قیمت‌گذاری غیرخطی، بر سیاست‌های شرکت‌های بزرگ، به ویژه در صنعت انرژی و مشخصاً برق، تاثیر گذاشته است.

ویلسون در سال 1937 در نبراسکا متولد شد. پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستانی در نبراسکا، موفق به اخذ بورسیه تحصیلی کامل از دانشگاه هاروارد شد. در سال ۱۹۶۳، رابرت دکترای مدیریت خود را از دانشکده کسب‌وکار هاروارد دریافت کرد. وی مدت کوتاهی در دانشگاه UCLA کار کرد و سپس به عضویت هیات علمی دانشگاه استنفورد درآمد. وی از سال 1964 عضو هیات علمی دانشکده کسب‌وکار استنفورد بوده است.

 پل میلگرام

پل میلگرام استاد گروه اقتصاد و استاد مدعو دانشکده‌های مدیریت و مهندسی و همچنین، استاد دانشکده تحصیلات تکمیلی کسب‌وکار استنفورد است. در سال 2020، میلگرام به عنوان یکی از اعضای برجسته انجمن اقتصادی آمریکا انتخاب شد. طبق استناد محققان برجسته، میلگرام اقتصاددانی پیشرو در زمینه حراج است که به طراحی بسیاری از حراج‌های صنعت مخابرات در 30 سال گذشته در سراسر جهان کمک کرده است. از جمله مواردی که توسط کمیسیون ارتباطات فدرال ایالات متحده انجام شده است. کارهای کاربردی وی در زمینه طراحی حراج و مشاوره، روش‌های جدیدی را برای اقتصاددانان به منظور تعامل با جهان گسترده‌تر ایجاد کرده است. وی همچنین یک نظریه‌پرداز فوق‌العاده با وسعت کار بالاست که بینش عمیقی نه‌تنها در مورد نظریه حراج‌ها (از جمله مقاله سال 1982 خود با وبر)، بلکه در سراسر تئوری اقتصاد خرد مدرن ارائه کرده است. بر اساس گوگل اسکالر، افراد بیش از صد هزار بار در متون خود، به نوشته‌های میلگرام ارجاع داده‌اند.

 چارلز مانسکی

چارلز فردریک مانسکی (متولد 27 نوامبر 1948 در بوستون)، استاد اقتصاد دانشگاه نورث وسترن، متخصص اقتصاد سنجی در حوزه نظریه انتخاب عقلانی و مبتکر عرصه شناسایی پارامترهاست. تحقیقات وی شامل اقتصاد سنجی، قضاوت و تصمیم‌گیری و تحلیل سیاست اجتماعی (مانند کار در زمینه انتخاب مدرسه) است. وی که در زمینه پیش‌بینی متخصص است، به دلیل کارهای برجسته در زمینه شناسایی جزئی، شناسایی علّی مدل‌های انتخاب گسسته و شناسایی تعاملات اجتماعی، در حوزه اقتصاد شناخته می‌شود. وی همچنین تحقیقات تجربی قابل توجهی در مورد اندازه‌گیری انتظارات در نظرسنجی‌ها انجام داده است. در سال ۲۰۱۵، موسسه رویترز پیش‌بینی کرده بود که مانسکی همراه با دو اقتصاددان دیگر، جایزه نوبل را از آن خود کند. جان لیست اقتصاددان شیکاگو برای کارهایش در زمینه آزمایش‌های میدانی و ریچارد بلوندل، اقتصاددان انگلیسی، برای کارهایش در زمینه بازار نیروی کار نیز به عنوان برگزیده‌ها برای برنده شدن جایزه نوبل در آینده ذکر شده بودند.

 دنی رادریک

دنی رادریک استاد اقتصاد سیاسی بین‌الملل دانشگاه هاروارد است. وی پس از دو سال حضور در مرکز مطالعات پیشرفته به عنوان استاد در دانشکده علوم اجتماعی، در ژوئیه 2015 به مدرسه کندی بازگشت. وی عضو چندین سازمان تحقیقاتی از جمله دفتر ملی تحقیقات اقتصادی و مرکز تحقیقات سیاست اقتصادی (لندن) است.

تحقیقات رادریک بر جهانی‌سازی، رشد و توسعه اقتصادی و اقتصاد سیاسی متمرکز است. وی دریافت‌کننده جوایز بی‌شماری از جمله جایزه افتتاحیه آلبرت هیرشمن شورای تحقیقات علوم اجتماعی است. رادریک در لیست 50 متفکر برتر جهان مجله پراسپکت (۲۰۱۹) و همچنین لیست ۵۰ نفره مجله پولیتیکو (۲۰۱۷) قرار گرفته است. کارهای او در مجله هاروارد، امور مالی و توسعه، مجله مدرسه کندی هاروارد، تاریخچه تحصیلات عالی و نیویورک‌تایمز ارائه شده است. همچنین کارهای آکادمیک او، در معتبرترین ژورنال‌های اقتصادی نظیر AER، QJE، JPE و بسیاری دیگر از ژورنال‌های معتبر منتشر شده است.

 دارون عجم اوغلو

دارون عجم اوغلو استاد گروه اقتصاد دانشگاه MIT است. وی لیسانس اقتصاد را در دانشگاه یورک (۱۹۸۹)، کارشناسی ارشد اقتصاد ریاضی و اقتصاد سنجی را در مدرسه اقتصاد لندن (۱۹۹۰) و دکترای خود را نیز در مدرسه اقتصادی لندن (۱۹۹۲) به پایان رساند.

در سال ۲۰۰۵، دارون مدال جان بیتس کلارک را که در آن زمان، هر دو سال یک بار و توسط انجمن اقتصادی آمریکا به بهترین اقتصاددان زیر ۴۰ سال اعطا می‌شد دریافت کرد. او همچنین جایزه «آروین پلین نمرز» را که به خاطر کار پراهمیت و پایدار در اقتصاد اعطا می‌شود دریافت کرده است. وی دارای مدرک دکترای افتخاری از دانشگاه اوترخت و دانشگاه آتن است.

زمینه‌های تحقیق دارون عجم اوغلو شامل اقتصاد سیاسی، توسعه اقتصادی و رشد، تئوری سرمایه انسانی، نظریه رشد، نوآوری، نظریه جست‌وجو، اقتصاد شبکه و یادگیری است. تحقیقات اخیر وی بر علل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی تفاوت در توسعه اقتصادی جوامع متمرکز است، عوامل موثر بر تکامل نهادی و سیاسی کشورها؛ و اینکه چگونه فناوری بر رشد و توزیع منابع تاثیر می‌گذارد و خود توسط انگیزه‌های اقتصادی و اجتماعی تعیین می‌شود. علاوه بر مقالات علمی، عجم اوغلو نویسنده چندین کتاب معروف اقتصاد سیاسی است، از جمله کتاب‌های «چرا کشورها شکست می‌خورند»، «ریشه‌های اقتصادی دیکتاتوری و دموکراسی» و آخرین نوشته وی، کتاب «دالان باریک: حکومت‌ها، جوامع و سرنوشت آزادی».

 راج چتی

راج چتی استاد اقتصاد دانشگاه هاروارد است. او همچنین مدیر بینش‌های فرصت (پروژه برابری فرصت سابق) است. راج با استفاده از «داده‌های بزرگ»، سعی دارد به این سوال پاسخ دهد که چگونه می‌توانیم به کودکان محروم، شانس بیشتری برای موفقیت بدهیم. تحقیقات چتی شواهد تجربی و تئوری اقتصادی را برای کمک به طراحی سیاست‌های موثرتر دولت ترکیب کرده است. کار وی در زمینه‌های مختلف از سیاست‌های مالیاتی و بیمه بیکاری تا تحصیلات و مسکن ارزان‌قیمت به طور گسترده‌ای در دانشگاه‌ها، رسانه‌ها و کنگره مورد استناد قرار گرفته است.

چتی دکترای خود را از دانشگاه هاروارد و در سال ۲۰۰۳ دریافت کرد. او یکی از جوان‌ترین افرادی در تاریخ است که عضو هیات‌علمی هاروارد شده است. چتی استاد دانشگاه برکلی و دانشگاه استنفورد نیز بوده است. چتی جوایز بی‌شماری را برای تحقیقات خود دریافت کرده است، از جمله بورسیه «مک آرتور» و مدال جان بیتس کلارک.

 کلودیا گلدین

کلودیا گلدین، استاد اقتصاد دانشگاه هاروارد است و از سال 1989 تا 2017، مدیریت برنامه توسعه اقتصاد آمریکا NBER را بر عهده داشت. گلدین یک مورخ اقتصادی و یک اقتصاددان حوزه نیروی کار است. تحقیقات وی طیف گسترده‌ای از موضوعات را شامل می‌شود، از جمله نیروی کار زنان، شکاف جنسیتی در درآمد،

نابرابری درآمد، تغییر فناوری، تحصیلات و مهاجرت. بیشتر تحقیقات او حال را از دریچه گذشته تفسیر می‌کند و در جست‌وجوی یافتن ریشه‌های مسائل نگران‌کننده فعلی است. وی اخیراً یک پروژه در مورد افزایش اشتغال زنان در بزرگسالی را به پایان رسانده است.

گلدین بیشتر به خاطر کارهای تاریخی‌اش پیرامون زنان در اقتصاد ایالات متحده شناخته شده است. مهم‌ترین مقالات وی در این زمینه مربوط به تاریخچه تلاش و جست‌وجوی زنان پیرامون شغل و خانواده، آموزش مختلط در تحصیلات عالی، تاثیر «قرص» در تصمیمات شغلی و ازدواج زنان، نام خانوادگی زنان پس از ازدواج به عنوان یک شاخص اجتماعی و همچنین، دلایل اینکه زنان هم‌اکنون اکثریت دانشجویان دوره کارشناسی را تشکیل می‌دهند، است.

چه کسی نوبل ۲۰۲۰ را می‌برد؟

در این گزارش، ۱۰ اقتصاددانی را که بیشترین گمانه‌زنی‌ها و پیش‌بینی‌ها برای نوبل گرفتن‌شان انجام شده است معرفی کردیم. نام افراد دیگری نظیر، سوزان آثی، جیمز رابینسون، گایدو ایمبنز، لاورنس کتز، مایکل وودفورد، گرگوری منکیو و رابرت بارو نیز در پیش‌بینی‌ها بود که اشاره کوتاهی به آن داشتیم. اما چه کسی نوبل را می‌برد؟ آیا سرانجام دارون عجم اوغلو نوبل را می‌برد یا هنوز وقت آن فرا نرسیده است؟ آیا تیم استنفورد (کرپس، میلگرام و ویلسون) انتظارها را به پایان می‌رسانند؟ آیا به خاطر شرایط فعلی، نوبل اقتصاد به یک اقتصاددان حوزه سلامت می‌رسد؟ واقعیت این است که کسی نمی‌داند. این اسامی صرفاً پیش‌بینی‌ها و شاید، بازتاب ترجیحات افراد پیش‌بینی‌کننده هستند. در هر صورت باید تا ۱۲ اکتبر صبر کنیم.