معمای رشوه‌های انتخاباتی
معنای معافیت‌های مالیاتی در بحبوحه انتخابات چیست؟
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، یک سال مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری 2020، وعده کاهش نرخ مالیات بر درآمد طبقه متوسط تا 10 درصد را به آنها می‌دهد. بوریس جانسون وعده می‌دهد که اگر بریتانیا با موفقیت از اتحادیه اروپا خارج شود، نرخ‌های مالیاتی را کاهش خواهد داد. احزاب کانادا به مردم وعده می‌دهند که با پیروزی آنها در انتخابات، نرخ مالیات‌ها پایین خواهد آمد بدون اینکه هیچ برنامه‌ای را برای جبران کسری ناشی از آن ارائه کنند. نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند، در فوریه سال 2019 که نزدیک به انتخابات عمومی این کشور بود، قول کاهش نرخ‌های مالیات را به مردم کشورش داد. او همچنین قول داد که سطح حداقل درآمدی را که مشمول مالیات می‌شود، دو برابر کند و بنابراین بسیاری از مردم معاف از پرداخت مالیات شوند. فرقی نمی‌کند در مورد کشورهای توسعه‌یافته صحبت می‌کنیم یا کشورهای در حال توسعه. سیاستمداران در همه کشورهای دنیا در جنگ‌های انتخاباتی، به جنگ‌افزار معافیت مالیاتی (که بیشتر در کشورهای در حال توسعه رایج است) یا کاهش نرخ‌های مالیات (که عموماً در کشورهای توسعه‌یافته رایج است) مسلح می‌شوند. جنگی که میان سیاستمداران و احزاب در می‌گیرد، یک بازنده حتمی دارد: اقتصاد. سیاستمداران اگر ببینند در حال شکست خوردن در انتخابات هستند، برای پیروزی دست به هر کاری خواهند زد. اگر در کشورهای توسعه‌یافته، وعده‌های ضداقتصاد سیاستمداران به مردم کمتر از وعده‌های ضداقتصاد سیاستمداران در کشورهای در حال توسعه است، به خاطر اخلاق‌مدارتر بودن سیاستمداران کشورهای توسعه‌یافته نیست. فقط به این خاطر است که در مرحله اول، شفافیت و در مرحله دوم، آگاهی بیشتر مردم، نمی‌گذارد که سیاستمداران هر وعده‌ای را بدهند و هر برنامه‌ای را اجرا کنند. اگر سیاستمداران کشورهایی همچون سوئد و ژاپن و کانادا هم در یک سیستم غیرشفاف که اطلاعات و آگاهی مردم در آن پایین است بودند، در صورتی که خودشان را بازنده انتخابات می‌دیدند، احتمالاً اگر می‌دانستند وعده معافیت مالیاتی و کاهش نرخ مالیات آنها را پیروز انتخابات خواهد کرد، چنین وعده‌هایی را می‌دادند. رشوه‌های انتخاباتی به معنای دو چیز است: شفافیت پایین و عدم آگاهی جامعه.
