شاه کالشتات

مولفه‌های بسیاری در ساختن ترامپ شریک بوده‌اند. یکی از مولفه‌هایی که کمتر مورد توجه قرار گرفته، رگه‌های آلمانی یا به بیانی بهتر کالشتاتی تاریخ خانواده اوست. ترامپ زاده مهاجران آلمانی است که بدون پول به آمریکا رسیدند و به سرعت توانستند با کار سخت، رابطه‌ای آزاد با حقیقت، فرصت‌طلبی، تاکتیک‌های زیرکانه کسب‌وکار و حس وفاداری به خانواده پیشرفت کنند. فِرِد ترامپ، پدر دونالد، که با همه پنج فرزندش مثل کارفرمایی سختگیر رفتار می‌کرد، به سه پسرش گفت که «قاتل» باشند.
پدر فرد ترامپ، فردریش ترامپ، در سال 1885 وقتی 16 سال داشت از کالشتات -روستایی در کنت‌نشین راین‌لند که به خاطر شراب و خوراک خوک شکم‌پُر معروف است- به آمریکا آمد. پس از چند سال کار به عنوان آرایشگر در نیویورک، به سمت غرب رفت و در یک شهر معدنی در ایالت واشنگتن یک رستوران در شهر معدنی باز کرد که در آن کارگران غذای مقوی و لیکور می‌خوردند و با زنان معاشرت می‌کردند. فردریش که پول زیادی جمع کرده بود به کالشتات بازگشت تا با الیزابت کریست، دختر همسایه‌شان، ازدواج کند. بعد از ازدواج، او را به آمریکا برد. الیزابت دلتنگ خانه شد و زود به آلمان بازگشتند. با این حال، مقامات اجازه بازگشت آنها را ندادند چون می‌گفتند فردریش که آن زمان دیگر شهروند آمریکا شده بود، از خدمت سربازی فرار کرده است. بدین ترتیب، ترامپ‌های جوان مجبور به مهاجرت به آمریکا شدند. در سال 1905 پسر نخست آنها، فرد در نیویورک به دنیا آمد.
هنگامی که فرد ترامپ 11‌ساله بود، آمریکا وارد جنگ جهانی اول شد و دوره‌ای از احساسات شدید ضدآلمانی در آمریکا شکل گرفت که در سال‌های بین جنگ فروکش کرد و دوباره طی جنگ جهانی دوم شعله‌ور شد. کتاب‌های آلمانی سوزانده می‌شدند، غذای کلم آب‌پز که تا آن موقع به اسم آلمانی‌اش sauerkraut خوانده می‌شد، «کلم آزادی» (liberty cabbage) و سوسیس فرانکفورتر نیز «هات داگ» نام گرفتند. فریدریش در سال 1918 در 49‌سالگی بر اثر آنفلوآنزای اسپانیایی مرد و فرد و مادرش را با مقدار متناسبی پول تنها گذاشت. آنها از این پول برای راه‌اندازی شرکت E. Trump & Son و نیز سرمایه‌گذاری در ملک و املاک استفاده کردند. فرد پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان در سال 1923، تمام‌وقت در حوزه ساخت و ساز شروع به کار کرد. او به سرعت فهمید که خاستگاه‌های آلمانی او می‌تواند مانعی بر سر راهش باشد، بنابراین تظاهر می‌کرد که پدر و مادرش سوئدی هستند، هرچند مادرش انگلیسی را با لهجه غلیظ آلمانی صحبت می‌کرد و در همنشینی‌های خانوادگی پای سیب آلمانی (Apfeltorte) می‌پخت.
دونالد که فرزند محبوب فرد بود، در زمینه ساخت و ساز راه پدر را رفت. گواندا بلر، نویسنده کتاب درباره سه نسل از ترامپ‌ها می‌گوید: «فرد به دونالد چیزهای زیادی آموخت و دونالد هم شاگرد خوبی بود.» بخشی از موفقیت دونالد ترامپ در تجارت کازینو و املاک به خاطر فهم زودهنگامش از قدرت برندسازی بود. نام «ترامپ» با حروف بزرگ بر ساختمان‌ها نقش می‌بستند تا نشان‌دهنده موفقیت و شانس باشند. دونالد هم مثل پدرش فکر می‌کرد ریشه‌های آلمانی‌اش شاید برای حامیانش جذاب و دلنشین نباشد. او نیز از قصه پدر پیروی کرد و در اتوبیوگرافی خود با عنوان «ترامپ: هنر معامله» نوشت که پدرش ریشه‌های سوئدی داشته است. او در مصاحبه‌ای با Vanity Fair هنگامی که در این رابطه به چالش کشیده شد، گفت: «پدر من آلمانی نبود؛ والدین پدرم آلمانی... سوئدی و در واقع از همه اروپا بودند.»
ترامپ‌ها در تلاش برای ادغام خود و تیره‌ کردن خاستگاه‌هایشان، نمونه آلمانی-آمریکایی‌ها (بزرگ‌ترین گروه قومی واحد در آمریکا) بودند. با این حال، دونالد ترامپ گاهی این قصه را عوض می‌کند. سایمون وندل، فیلمسازی اهل کالشتات، چند سال پیش او را در برج ترامپ برای ساختن مستندی با عنوان «شاهان کالشتات» ملاقات کرد. این مستند تصویری از این روستای 1200‌نفره است. سایمون وندل همچنین مستندی از خانواده هاینتس، بنیانگذاران امپراتوری سس کچاپ، ساخته است. وندل می‌گوید ترامپ در ابتدای دیدار محتاط بود، اما هنگامی که تصویر پدربزرگ و مادربزرگش و خانه کوچک آنها به او نشان داده شد، کمی صمیمی‌تر شد. ترامپ در این مستند می‌گوید: «من عاشق کالشتاتم. Ich bin ein Kallstädter من یک کالشتاتی هستم‌.» ترامپ لاف‌زن احتمالاً بیش از آنچه خودش بداند، کالشتاتی است. مردم کالشتات به‌طور مثبتی لاف‌زن شناخته می‌شوند. ترامپ اگر رئیس‌جمهور شود، اولین رئیس‌جمهور آمریکا با ریشه‌های آلمانی نیست. خانواده دوایت آیزنهاور (Eisenhower) در اصل Eisenhauer خوانده می‌شدند و ریشه‌شان به کارلسبرون در نزدیکی مرز آلمان و فرانسه برمی‌گردد. اجداد هربرت هوور (Hoover) هم Huber خوانده می‌شدند و از بادن در جنوب آلمان به آمریکا آمده بودند. هردو آنها چندان از اصل و نسب خود صحبت نمی‌کردند، ولی تا آنجا هم پیش نرفتند که اصلی جدید برای خود بتراشند.
منبع: اکونومیست