بودجه‌ای نمادین برای اقلیت‌ها

سیامک مره‌صدق/نماینده کلیمیان در مجلس

در مورد بودجه بخش‌های اقلیت‌های مذهبی این موضوع قابل اشاره است که هرچند میزان در نظر گرفته شده معمولاً به همه نیازهای این اقشار پاسخ نمی‌دهد اما چون به صورت نمادین است برای ما ارزشمند محسوب می‌شود. چندین سال است که برای بخش‌های اقلیت‌های مذهبی بودجه‌ای در نظر می‌گیرند و مثلاً برای امسال به میزان 5/2 میلیارد تومان بودجه در نظر گرفتند اما این رقم چندان پاسخگو نیست. مثلاً مسوولان امر باید توجه کنند که تنها در جامعه یهودی 50 کنیسه وجود دارد که هزینه نگهداری آنها بیشتر از رقم 5/2 میلیارد‌تومانی است که برای کل جامعه اقلیت‌ها در نظر می‌گیرند. یا اینکه بزرگ‌ترین بیمارستان کلیمی‌ها یعنی بیمارستان دکتر سپیر بیش از دو میلیارد تومان ضررده است و معمولاً بیماران آن جدای از اقشار همین جامعه کلیمی اقشار دیگر هم هستند اما بودجه مورد نیاز برای پاسخ به نیازهای این بیمارستان هم تامین نمی‌شود. یا اینکه در کنار بیمارستان‌ها، مدارس این اقشار هم هزینه‌های خاصی دارند که با این بودجه در نظر گرفته شده برای همه اقلیت‌ها نمی‌توان نیاز مدارس کلیمی‌ها را پاسخ داد. یا در کنار هزینه بیمارستان‌ها و مدارس، این اقشار فعالیت‌های فرهنگی هم دارند که برای پاسخ به نیاز آنها به بودجه‌ای بیشتر از رقم ذکر شده در بودجه احتیاج است. اما از سوی دیگر باید توجه داشت که از نگاه ما چنین نیازهایی باید از بودجه داخلی تامین شود و بنای ما بر این است که این میزان بودجه معادل 5/2 میلیارد تومان تنها ارزش نمادین دارد که نشان می‌دهد جمهوری اسلامی ایران جایگاهی برای اقلیت‌ها در نظر گرفته که البته این موضوع برای ما قابل احترام است. البته باید در نظر داشت میزان بودجه در نظر گرفته شده از نظر مالی با توجه به نیازهای این اقشار کم است و مخصوصاً در چند سال اخیر با توجه به افزایش تورم این نیازها بیشتر هم شده و به همین دلیل این کمبود بیشتر حس می‌شود اما به هر ترتیب همین که جایگاهی برای اقلیت‌ها در نظر گرفته‌اند برای ما ارزشمند است. از سوی دیگر باید توجه داشت در سال‌های اخیر همان رقم‌های بودجه‌ای که در نظر می‌گرفتند به صورت 100 درصد به این اقشار تخصیص نیافته است و امیدواریم که امسال 5/2 میلیارد تومان لحاظ‌شده در بودجه به این اقشار تخصیص یابد. به هر ترتیب آنچه برای ما مهم‌تر از رقم بودجه تعیین‌شده برای اقلیت‌هاست همین لحاظ کردن آنها در بودجه است‌. به اعتقاد ما این میزان پایین به منزله نادیده گرفته شدن نیست بلکه این کار ارزش نمادین دارد و از جنبه مثبت که به آن نگاه کنیم متوجه می‌شویم که ارزش‌هایی مانند ایجاد همبستگی بین اقشار مختلف دارد. در ضمن هنگام تدوین بودجه سالانه برای اقلیت‌ها مانند بخش‌های مختلف نیازسنجی می‌شود. در نیازسنجی‌ها هم به این رسیده‌ایم که تنها برای جامعه خودمان یعنی جامعه یهودی نیاز به رقمی 10 برابر بودجه لحاظ شده فعلی است. اما به دلیل اینکه در مورد مسائل فرهنگی چندان اعتقادی به تکیه بر این بودجه‌ها نداریم بنابراین چندان هم از این موضوع ناراضی نیستیم. چرا که در فعالیت‌های فرهنگی اقلیت‌ها باید بخش عمده‌ای از نیازها از درون جامعه آنها تامین شود و به نوعی از منابع داخلی و توسط خود اقلیت‌ها این هزینه‌ها پرداخت شود، چرا که با این سیستم آن وقت خود اقلیت‌ها نسبت به چگونگی هزینه‌ها حساس می‌شوند. و اگر ما بخواهیم فعالیت‌های فرهنگی اقلیت‌ها آن پویایی لازم را داشته باشد بهتر است که از همین سیستم تامین نیازها از منابع داخلی جامعه یهودی بهره ببریم. ما معتقد هستیم وقتی سیستم به گونه‌ای باشد که هزینه فعالیت‌ها را خود اقلیت‌ها تامین کنند و به نوعی مردم این هزینه‌ها را پرداخت کنند آن وقت مشارکت در کارها نیز بیشتر می‌شود و به نوعی نظارت هم صورت می‌گیرد و چون خود مردم این جامعه هزینه‌ها را تامین می‌کنند بنابراین حساسیت بیشتری هم دارند. در مجموع این طور نتیجه‌گیری می‌کنم که با وجود اینکه میزان بودجه‌های سالانه مانند بودجه 5/2 میلیارد‌تومانی برای تامین نیازهای اقلیت‌ها پاسخگو نیست اما این پایین بودن رقم به منزله ناراضی بودن ما نیست و نارضایتی خاصی نداریم، چرا که لحاظ کردن بودجه برای اقلیت‌ها به خودی‌خود ارزشمند است و نگاه ما به این بودجه، به عنوان یک مقوله نمادین است. تنها در این باره توقع داریم که هنگام افزایش تورم این میزان بودجه‌ها نیز افزایش یابد تا پاسخگوی نیازهای بیشتری باشیم.