سیاست و معنویت به روایت تبریزی

پاداش کمال تبریزی فیلمی است که پس از هفت سال توقیف به تازگی در سینماها اکران شده است. فیلمی که به بدترین شکلی اکران شده و از فروش آنچنانی هم برخوردار نشده است. حوزه هنری فیلم را تحریم کرده و حدود 15 دقیقه از بامزه‌ترین صحنه‌های فیلم حذف شده است. گویا در هر هفت سالی که توقیف بوده هر مدیری آمده یک بخش‌هایی از فیلم پاداش را سانسور کرده و رفته است. مثلاً تبریزی خودش در یکی از مصاحبه‌هایش گفته است که بیشترین چاقوها را به فیلم، علیرضا رضاداد زده است یا یک صحنه بسیار بامزه فیلم با توصیه آقای ایوبی رئیس سازمان سینمایی در آمده است. برای همین فیلم پاداش برای بسیاری از تماشاگران ممکن است فیلمی بی‌سر و ته باشد و البته خیلی‌ها هم همین پاداش سانسور‌شده را دوست دارند و برای آنها یادآور «لیلی با من است» و «مارمولک» است. این موضوع را از کامنت‌های سایت سینما تیکت به خوبی می‌توان فهمید.
سایتی پربیننده که مختص خرید اینترنتی بلیت است و دماسنجی است که به راحتی می‌توان فهمید تماشاگران از چه فیلمی خوش‌شان آمده و از چه فیلمی خوش‌شان نیامده است. اکثر نظرات مخاطبان این سایت این است که یا از فیلم پاداش خوش‌شان آمده یا دقیقاً متوجه شده‌اند که مسوولان چه بلایی بر سر این فیلم آورده‌اند. اما همین اکران شدن فیلم بسیار سانسور‌شده پاداش پس از هفت سال بسیار غنیمت است؛ به قول خانم بنی‌اعتماد اکران فیلم توقیفی کمال تبریزی یکی از جشن‌های سینماست.
پاداش شاید چند هفته دیگر بیشتر روی پرده سینماها نباشد و خیلی زود از سینماها خداحافظی کند ولی به نظرم بعدها بیشتر دیده خواهد شد؛ در شبکه نمایش خانگی و در جاهای دیگر.
بعید به نظر می‌رسد که پاداش در سال‌های بعد از تلویزیون نمایش داده شود. البته خدا را چه دیدید شاید بعدها تلویزیون همین فیلم مشکل‌دار را بارها و بارها پخش کرد؛ درست مثل به رنگ ارغوان.
سال‌ها قبل کیارستمی گفته بود ارزش‌های یک فیلم را تعداد مخاطبان یا فروش یک فیلم مشخص نمی‌کند ارزش‌های یک فیلم را گذشت زمان مشخص می‌کند. به نظر می‌رسد پاداش از جمله فیلم‌هایی است که ارزش‌های آن را گذشت زمان مشخص می‌کند. اما مهم‌ترین ویژگی که فیلم پاداش دارد این است که مخاطبان این فیلم با تماشای آن، حس بسیار خوبی درباره سفر حج پیدا می‌کنند. به قول آقای تبریزی آنها که به این سفر رفته‌اند با دیدن پاداش هوس می‌کنند دوباره به حج بروند و آنهایی هم که نرفته‌اند حس بسیار خوبی به آنها منتقل خواهد شد.
کمال تبریزی و گروهش برای ساخت این فیلم مصائب زیادی کشیده‌اند؛ از دستگیری عوامل فیلمش گرفته تا فرار از دست ماموران سعودی. این روزها به نظر می‌رسد کمال تبریزی پس از کشیدن مصائب فراوان رستگار شده است چون بالاخره فیلمش در سینماهای این کشور اکران شده است.
به قول جعفر پناهی برای یک فیلمساز هیچ چیزی مهم‌تر از اکران فیلمش در کشورش نیست؛ پناهی‌ که آرزو دارد فیلم‌هایش را حتی در یک سانس در یک سینمای مخروبه و در دورترین نقطه این کشور نمایش دهد.