مسعود نیلی و یارانش بزرگ‌ترین کنفرانس اقتصاد ایران را این هفته برگزار می‌کنند
دیدبانی اقتصاد
«هیچ وقت فکر نمی‌کردم روزی دوباره به موسسه نیاوران برگردم. هر زمان که از اطراف موسسه می‌گذشتم، به فکرم خطور نمی‌کرد که روزی بخواهم دوباره مسوولیت بپذیرم اما ضرورت شکل‌گیری اتاق فکر من را بر آن داشت که قبول مسوولیت کنم.»
«هیچ وقت فکر نمی‌کردم روزی دوباره به موسسه نیاوران برگردم. هر زمان که از اطراف موسسه می‌گذشتم، به فکرم خطور نمی‌کرد که روزی بخواهم دوباره مسوولیت بپذیرم اما ضرورت شکل‌گیری اتاق فکر من را بر آن داشت که قبول مسوولیت کنم.» این جمله را در روزهای پایانی آذرماه 1392 به «تجارت فردا» گفت و تا یک سال بعد توانست موسسه‌ای فراموش‌شده را به اتاق فکر اقتصاد ایران تبدیل کند. از آن روزها تا امروز، موسسه نیاوران دستخوش تحولات جدی شده و فصل تازه‌ای را تجربه می‌کند. در این مدت اساسنامه تازه‌ای به خود دیده، وظایف تازه‌ای برای خود تعریف کرده و بر‌خلاف گذشته، درهایش را به روی تکنوکرات‌ها، اقتصاددانان جوان و پژوهشگران باز کرده و در عین حال برای برداشتن گام‌هایی بزرگ نظیر برگزاری نخستین «کنفرانس اقتصاد ایران» آماده و تجهیز شده است. مسعود نیلی امروز و فردا همراه با همکارانش، برگزاری بزرگ‌ترین کنفرانس اقتصاد ایران را تدارک می‌بیند. کنفرانسی که قرار است در شکلی گسترده پذیرای سیاست‌سازان و سیاستگذاران باشد.
اواخر مهرماه سال گذشته با حکم محمد نهاوندیان به ریاست موسسه انتخاب شد. او که پیش از این، حکم مشاوره رئیس‌جمهوری را دریافت کرده بود، این بار به صورت رسمی مسوولیت مهم احیای اتاق فکر رئیس‌جمهوری در حوزه اقتصاد را بر عهده گرفت. موسسه نیاوران سازمانی است که تکنوکرات‌ها در دولت اول هاشمی‌رفسنجانی سازوکارش را طراحی کردند. موسسه، در سال 1368 و در زمان ریاست مسعود روغنی‌زنجانی بر سازمان برنامه و بودجه با میانداری علینقی مشایخی و محمد طبیبیان پایه‌گذاری شد. روغنی‌زنجانی که چند سال پیش از آن، به ریاست سازمان برنامه و بودجه منصوب شده بود، با دور شدن از فضای چپگرایانه آن سال‌ها، گرایش محسوسی به اقتصاد بازار پیدا کرد. اکبر هاشمی‌رفسنجانی هم برنامه‌هایش را بر بازسازی خرابی‌های جنگ و دور شدن از اقتصاد دولتی متمرکز کرد و این‌گونه بود که مسعود روغنی‌زنجانی به فکر ایجاد مرکزی برای مشاوره و پژوهش در زمینه توسعه افتاد و علینقی مشایخی و محمد طبیبیان را مامور این کار کرد. نخستین رئیس موسسه، علینقی مشایخی فارغ‌التحصیل دانشگاه MIT بود. پس از او محمد طبیبیان فارغ‌التحصیل دانشگاه دوک، این پست را از سال 1374 تا سال 1375 بر عهده داشت.
مسعود نیلی فارغ‌التحصیل دانشگاه منچستر انگلیس از سال 1375 تا 1376 به عنوان سومین رئیس موسسه ایفای نقش کرد و پس از او مسعود روغنی‌زنجانی چهارمین رئیس آن شد. غلامعلی فرجادی دانش‌آموخته دانشگاه نیویورک این پست را از سال 1377 تا 1381 بر عهده داشت و با پایان یافتن دوره مسوولیت او، فصل اول حیات موسسه ورق خورد و ابتکار عمل از مدافعان اقتصاد آزاد به اقتصاددانان نهادگرا سپرده شد. زمانی که محمد ستاری‌فر بر کرسی ریاست سازمان مدیریت تکیه زد، بلافاصله ترکیب مدیریت موسسه نیاوران را تغییر نداد. یک سال زمان برد تا او، از یک اقتصاددان معروف نهادگرا برای ریاست موسسه نیاوران دعوت کند. این چهره در نقطه مقابل همه روسای پیشین موسسه بود. او حسین عظیمی نام داشت که می‌گفت سال‌ها پیشتر از آنکه مسعود روغنی‌زنجانی و یاران او سودای راه‌اندازی موسسه را در سر داشته باشند، در مورد آن با ستاری‌فر مشورت کرده بود. با این حال ریاست او بر موسسه، کمتر از یک سال دوام داشت. او در بهار 1382 در تهران درگذشت. ریاست موسسه پس از مرحوم عظیمی به حسین راغفر سپرده شد و پس از او، منصور خلیلی‌عراقی این پست را بر عهده گرفت. با پایان یافتن دولت اصلاحات، سکان
اداره موسسه در حالی که دیگر مهم و حائز اهمیت نبود، به احمد شعبانی از دانش‌آموختگان دانشگاه امام صادق سپرده شد. غلامحسین رضوانی هم سکان را از شعبانی تحویل گرفت و پس از او نسرین سلطانخواه به ریاست موسسه گماشته شد. محسن نجفی‌خواه سیزدهمین رئیس موسسه شد و سرانجام، سکان ریاست موسسه به محمد شریف‌ملک‌زاده سپرده شد و با شروع دولت حسن روحانی، سکان موسسه یک بار دیگر به مسعود نیلی سپرده شد.
دیدگاه تان را بنویسید