ایالات متحده

کشورهای منطقه یورو همانند بازی دومینو در حال سقوط هستند. اما بسته‌های نجات که از طریق مالیات‌دهندگان کشورهای دیگر تامین می‌شوند بانک‌ها را از سقوط، دولت‌ها را از عدم پرداخت بدهی، و سرمایه‌گذاران را از تحمل ضررهای زیاد حفظ می‌کنند. کسی برای بسته نجات پول ندارد لذا آن را قرض می‌گیرد. قرض گرفتن نسبت به اخذ مالیات آسان‌تر است و در ظاهر درد کمتری دارد مگر اینکه غیرممکن شود، اما به بحران بدهی منجر خواهد شد. در ایالات متحده به جای مالیات از درآمدها صحبت می‌شود. بودجه رئیس‌جمهور باراک اوباما هم‌اکنون با این واژه نوشته می‌شود و در تمام گروه‌های چپ و راست تپش قلب و حملات صرع ایجاد می‌کند. اما واقعاً تفاوت کشورها با یکدیگر در زمینه مالیات چیست؟ اگر 34 کشور عضو سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه بر مبنای مقدار مالیاتی که از همه منابع -شامل درآمد، مصرف، دارایی‌ها و...- در سطوح محلی و ملی و به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی آنها رتبه‌بندی شوند، حقایقی جالب توجه آشکار خواهند شد: دانمارک در صدر فهرست قرار دارد که تقریباً نیمی از تولید ناخالص داخلی خود را از مالیات به دست می‌آورد. به دنبال آن سوئد و پس از آن 10 کشور از 17 کشور منطقه یورو و مجارستان قرار می‌گیرند. کسانی که در بلژیک زندگی کرده‌اند می‌توانند تایید کنند که بیشتر درآمد مردم از آنها گرفته می‌شود. با وجود اینکه بلژیک می‌تواند بهشتی مالیاتی برای خارجیانی باشد که در کشور خود تا دم مرگ مالیات می‌پردازند، این کشور برای ساکنانش -که پول خود را در آنجا کسب و هزینه می‌کنند- مکانی دشوار برای زندگی است. تفاوت‌های قابل توجه دیگری هم دیده می‌شود. فرانسه 9/42 درصد GDP خود را از مالیات به دست می‌آورد. این میزان قبل از تصویب افزایش مالیات‌ها در سال 2012 بود. درصد مالیات‌ها در GDP آلمان به 1/36 می‌رسد. با وجود این کسری بودجه در فرانسه رو به افزایش است در حالی که آلمان در سال 2012 بودجه نسبتاً متوازنی داشته است. کشورهای بحران‌زده‌ای که بسته نجات دریافت کرده‌اند در طبقه‌های پایین جدول رتبه‌بندی اخذ مالیات قرار می‌گیرند. اسپانیا با 3/32 درصد، پرتغال با 7/31 درصد. یونان با 9/30 درصد در رتبه‌های پایین هستند. همه یونانیان به ویژه حرفه‌های مستقلی مانند پزشکان، وکلا و طبقه نخبگان یاد گرفته‌اند چگونه از پرداخت مالیات طفره بروند. ایرلند با 6/27 درصد پس از آنهاست. قبرس که بسته نجات دریافت کرده است در این فهرست قرار ندارد چرا که درخواست عضویت این کشور در سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه در سال 1995 توسط ترکیه وتو شد. نکته جالب توجه آن است که قبرس در سال 2010 دومین کشور ثروتمند منطقه یورو بود و با 10 درصد مالیات شرکتی و سایر معافیت‌های مالیاتی، این کشور کمترین بار مالیات را بر شهروندان تحمیل می‌کرد. و حالا این پنج کشور که کمترین فشارهای مالیاتی را بر مردم خود داشته‌اند از مالیات‌دهندگان کشورهای دیگری که مالیات‌های سنگین دارند می‌خواهند تا آنها را نجات دهند. به عنوان مثال مالیات‌دهندگان بیچاره بلژیک باید دو بار پول پرداخت کنند: یک بار برای کمک به دولت خود به منظور نجات بانک‌هایی مانند Dexia و بار دیگر برای نجات کشورهایی که مالیات‌دهندگان آنها از نجات کشورشان طفره می‌روند. نمودار رتبه‌بندی جایگاه 34 کشور عضو سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه را نشان می‌دهد. اما چه کشورهایی در انتهای فهرست هستند؟ بزرگ‌ترین و واقعی‌ترین مشکل سبد مالی در حال حاضر متعلق به ژاپن است که بدهی ناخالص ملی آن در پایان سال مالی از 240 درصد تولید ناخالص داخلی فراتر رفته است. با این وجود ژاپن سال‌هاست که بر مردم و شرکت‌هایش فشار مالیاتی اعمال نمی‌کند. انواع یارانه‌ها و کمک‌های دولتی برای شرکت‌ها و همچنین دولت رفاه بسیار خوب به این وضعیت دامن زده است. با توجه به اینکه سهم مالیات در تولید ناخالص داخلی ژاپن 6/27 درصد بوده است، وام‌ها و چاپ پول تنها راه تامین مالی این‌گونه مخارج است. از پایین جدول ایالات متحده در جایگاه سوم است و فقط مکزیک و شیلی پس از آن قرار می‌گیرند. در طول 30 سال گذشته مالیات در ایالات متحده از حداکثر 5/29 درصد GDP در سال 2000 تا حداقل 2/24 درصد در سال 2009 نوسان داشته است. رتبه 32 در میان 34 کشور عضو OECD در سال 2009 به دست آمد. در حالی که ایالات متحده در سال 1979 در میان 24 کشور عضو رتبه 16 را داشت. اما آیا کنگره می‌تواند دوباره هزینه‌ها را تا آن سطح پایین بیاورد؟

کاهش مالیات همیشه آسان‌ترین راه جلب رضایت مردم بوده است.