کسب کرسی بین‌المللی

راهیابی ایران به شورای عمومی فدراسیون اتاق‌های بازرگانی جهان «WCF» بهانه‌ای شد تا به تحلیل ماهیت این شورا و تاثیری که می‌تواند بر عملکرد اتاق‌های بازرگانی کشور داشته باشد، بپردازیم. اگرچه ایران در این سال‌ها در یک شرایط نابرابر و محدود‌کننده، از حضور فعال در برخی از نهادهای مهم بین‌المللی محروم بوده است، اما توافق با قدرت‌های دنیا، شرایطی را برای کشورمان رقم زد که باید از آن به نحو مطلوبی بهره‌برداری کرد. شاید یکی از همین فرصت‌ها در فضای پسابرجام، حضور موفقیت‌آمیز ایران در «WCF» باشد که باید این انتخاب را برای ارتقای جایگاه جهانی بخش خصوصی به فال نیک گرفت. پدرام سلطانی نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران با موفقیت در انتخابات شورای عمومی فدراسیون اتاق‌های بازرگانی جهان (WCF)، به مدت سه سال به عضویت این شورا در‌آمد. البته بیش از این محمد نهاوندیان از ایران در سال 2011 (بهمن 1389) نیز موفق شده بود، آرای مورد نیاز برای حضور در شورای عمومی فدراسیون‌های اتاق‌های بازرگانی جهان را کسب و به مدت یک دوره سه‌ساله به عضویت این شورا در‌آید.

در همین رابطه برخی از کارشناسان بر این باورند، از آنجا که ایران در فضای پسابرجام، در حال بازسازی روابط خود با دنیاست، با حضور پررنگ و فعال در نهادهای بین‌المللی می‌تواند از ظرفیت‌های کشور در جهت پیوند بهتر با جامعه و اقتصاد جهانی بهره برد. همچنین به گفته آنها، حضور هر کشوری در عرصه سازمان‌های جهانی و منطقه‌ای نشان از اعتبار و مقبولیت آن کشور است. بر همین اساس حضور ایران نیز اهمیت بالایی پیدا می‌کند؛ چراکه اقتصاد ایران جزو اقتصادهای بزرگ دنیا به شمار می‌رود و از نظر جمعیتی یکی از بزرگ‌ترین کشورهای دنیا و از مهم‌ترین کشورهای خاورمیانه است. این ویژگی‌ها باعث می‌شود به حضور در این سازمان‌ها نیاز داشته باشیم. در برخی از این سازمان‌ها همکاری بین دولت‌ها و برخی مابین بخش خصوصی است. به نوعی می‌توان گفت فدراسیون اتاق‌های بازرگانی جهان مهم‌ترین سازمان بخش خصوصی در جهان است. بر این اساس باید از طریق عضویت در این سازمان‌ها، از فرصت شبکه‌سازی و هم‌افزایی برای معرفی ایران و ظرفیت‌های اقتصادی که از آن برخوردار است، استفاده کرد. زیرا با حضور در چنین سازمان‌هایی است که می‌توان از تصمیماتی که بدون حضور ایران گرفته می‌شود، جلوگیری به عمل آورد. همچنین به گفته فعالان اقتصادی، حداقل مزیت حضور در این شورا، این است که اتاق ایران در چهار‌راه رفت و آمد اتاق‌های جهان قرار می‌گیرد و این موجب می‌شود از تبادل اطلاعات و تجربیات دیگر کشورها به خوبی بهره ببریم. از سوی دیگر، شکافی را که بین عملکرد اتاق بازرگانی کشورمان با اتاق‌های بازرگانی فعال و پیشتاز وجود دارد، می‌توان از این طریق شناسایی و جبران کرد. اصولاً شورای جهانی اتاق‌های بازرگانی، مکان مناسبی برای شبکه‌سازی اتاق‌ها نه‌تنها در بعد جهانی بلکه در بعد منطقه به شمار می‌رود که می‌توان از آن ظرفیت استفاده کرد.