توصیه‌های سزار

مدیرعامل 71ساله کمپانی دانیلی که حدود هفت سال است هدایت این شرکت بزرگ طراحی و ساخت کارخانه‌های فولاد را بر عهده دارد، در میانه هفته گذشته برای شرکت در چهارمین همایش چشم‌انداز صنعت فولاد و معدن ایران به تهران آمد تا هم از آخرین وضعیت صنعت فولاد ایران و نظرات فعالان این حوزه آگاه شود و هم با مدیران دفتر تهران شرکت دانیلی دیداری تازه کند. «جیان‌پیترو بِنِدِتی» نگاه کاملاً مثبتی به ظرفیت‌های عظیم صنعت فولاد ایران دارد و مطمئن است که با کمی اصلاحات در قوانین و مقررات فضای کسب‌وکار و کاستن از بوروکراسی موجود و توجه ویژه مسوولان اقتصادی کشور، حکمرانی صنعت فولاد منطقه در چنگ ایران خواهد بود. دانیلی در بین سه شرکت بزرگ دنیا در ساخت کارخانه‌های فولاد و ماشین‌آلات این صنعت به تازگی احداث کارخانه‌ای در اصفهان را آغاز کرده که فاز اول آن در نیمه دوم سال بعد به بهره‌برداری خواهد رسید. بندتی یک ایتالیایی تمام‌عیار است؛ خوش‌پوش، مرتب و البته بسیار خوش‌صحبت. در هنگام صحبت دائم جنب ‌و جوش دارد و سعی می‌کند همه حرف‌هایش را با حرکت دست‌هایش نشان دهد، سوت می‌زند، می‌خندد، قهقهه می‌زند و چندین بار در طول گفت‌وگو سعی می‌کند کلمه ان‌شاءالله را بگوید؛ به خصوص وقتی که از آینده و اقدامات دولت ایران صحبت می‌کند. می‌گوید نظراتش را به وزیر صنعت انتقال داده و به شوخی ادامه می‌دهد که اگر لازم باشد حاضر است به خود حسن روحانی هم بگوید. به باور او مزیتی که ایران در صنعت فولاد دارد مساله‌ای نادر است و دو تا سه کشور بیشتر در جهان نیستند که چنین ظرفیت بالایی داشته باشند.

مدیرعامل و رئیس هیات مدیره یکی از بزرگ‌ترین کمپانی‌های ساخت کارخانجات و ماشین‌آلات فولادسازی دنیا در تهران است. دوست دارم انگیزه‌اش از این حضور را بدانم.

یعنی همان اول کار بیایم و استراتژی شرکت دانیلی را رک و راست بگویم؟ (خنده). من برای شرکت در همایشی که برای بررسی وضعیت صنعت فولاد و آینده آن در تهران ترتیب داده شده دعوت شدم و با توجه به اینکه در پیش‌بینی‌هایمان وضعیت خوبی برای فولاد ایران متصور هستیم، به اینجا آمدم. از طرفی می‌دانید که شرکت دانیلی در تهران دفتر دارد و این‌طور نبوده که حضور ما در ایران ناگهانی و غیرمنتظره باشد. شرکت دانیلی در منطقه آسیا و خاورمیانه فعال است و ایران احتمالاً خاص‌ترین کشور در این منطقه برای ما باشد. صنعتی که شرایط رشدش آماده و فراهم است و تنها نیازمند توجه ویژه و اراده محکمی برای بهبود این صنعت است. محاسبات و پیش‌بینی‌های ما آینده درخشانی برای این صنعت در ایران نشان می‌دهد و باید ببینیم تا چه اندازه می‌توان این پیش‌بینی‌ها را در عرصه عمل به واقعیت تبدیل کرد.

همین امروز شنیدم که قرار است کارخانه‌ای جدید در اصفهان راه‌اندازی کنید. درست است؟ فکر می‌کنید کارخانه‌ای که برای فولاد ایران احداث کنید چه اندازه جای پیشرفت داشته باشد و بتواند به غیر از بازار داخل به کشورهای منطقه هم صادرات داشته باشد؟ یا طراحی این کارخانه صرفاً با دید تامین نیاز داخل است؟

ما زمینی را که باید کارخانه در آن احداث شود خریداری کردیم و امور ابتدایی ساخت‌وساز را پیش برده‌ایم. یعنی پی‌ریزی و گودبرداری‌های لازم و امور اولیه آن انجام شده است. طراحی کارخانه و برنامه‌ریزی‌های آن هم به طور کامل صورت گرفته و تقریباً کارهای زیربنایی آن تا پایان هفته بعد به اتمام می‌رسد. برابر برنامه‌ریزی‌ها امیدواریم فاز اول این کارخانه بعد از 12 تا 15 ماه راه‌اندازی شود. یعنی اگر از زمان آغاز پروژه در نظر بگیریم در نیمه دوم سال آینده باید بتوانیم فاز اول را به بهره‌برداری برسانیم. بازار محصولات این کارخانه در آغاز کار مشخصاً ایران است. چون ایران ظرفیت صنعتی بسیار بالایی دارد و در حال حاضر هم واردات بالایی در حوزه فولاد و صنایع وابسته آن دارد. بعد از تکمیل کارخانه و راه‌اندازی کامل آن فکر کنم حدود 40 تا 50 درصد محصولات آن در بازار ایران به فروش برسد و اما ناچاراً باید بازار منطقه‌ای را هم مدنظر قرار داد. ما امیدواریم این صنعت آینده شکوفایی در این منطقه داشته باشد و با تداوم سیاست خارجی کنونی ایران و کاهش تنش‌های سیاسی در دولت آقای روحانی خوش‌بین هستیم که ایران به سمت بهبود روابط بین‌الملل و در نتیجه افزایش تجارت خارجی و به ویژه صادرات فولاد حرکت کند. از طرفی خود ایران هم در مسیر صنعتی‌تر شدن قرار خواهد گرفت چرا که جمعیت جوان و تحصیلکرده در آن قابل‌توجه است. در نهایت اگر منطقه خاورمیانه از تنش‌های فراوانی که دارد خلاص شود و اوضاع آرام‌تر شود ایران می‌تواند صادرات خوبی به کشورهای منطقه مثل قزاقستان، افغانستان و... داشته باشد. چرا که نه؟ ایران با کشورهای منطقه یک تفاوت ویژه دارد و آن هم حضور متخصصان و مهندسان فراوان با قابلیت‌های بالاست. این حرف را به این خاطر که اکنون در ایران هستم و فعالیت می‌کنم، نمی‌گویم. همه می‌دانند ایران نیروهای حرفه‌ای زیادی دارد.

در حال حاضر در چه کشورهایی غیر از ایران فعال هستید؟

مرکز شرکت دانیلی در ایتالیاست اما علاوه بر آن در کشورهای اروپایی مثل آلمان و سوئد هم فعالیت می‌کنیم. صنعت فولاد در تمام دنیا رو به گسترش است و تقاضای آن نیز روزافزون است. در آسیا هم علاوه بر ایران در چین، هند، ویتنام و تایلند کار می‌کنیم. یک کارخانه جدید هم همین ماه در روسیه افتتاح کردیم. هنوز برای احداث کارخانجات فولاد در کشورهای مختلف ظرفیت بالایی وجود دارد و فعالیت‌های ما هم بسیار گسترده است. از استخراج سنگ‌آهن تا عملیاتی که در کارخانه باید صورت بگیرد تا تولید محصولات متفاوت با اشکال مختلف و کیفیت‌های مختلف باید اقدامات زیادی انجام شود و ما تقریباً تمام این کارها را انجام می‌دهیم.

گردش مالی دانیلی در سال چقدر است؟

حدود چهار میلیارد دلار است. بگذارید آمار دقیق‌تری از آنچه در شرکت داریم به شما بگویم. ما در سال مالی 2013-2012 توانستیم برابر پیش‌بینی‌هایمان جلو برویم و 78/2 میلیارد درآمد داشته باشیم. پیش‌بینی ما برای سال مالی 2014-2013 بهتر است و باید بین 8/2 تا 3 میلیارد یورو درآمد داشته باشیم که باید مورد محاسبه دقیق قرار بگیرد تا ببینیم چه اندازه موفق بوده‌ایم. در همان سال 2013-2012 درآمد قبل از بهره و مالیات (EBITDA) ما 5/277 میلیون یورو بوده و برای سال 2014-2013 این درآمد بین 270 تا 290 میلیون یورو تخمین زده شده است.

بزرگ‌ترین بازار خدمات شما کجاست و فکر می‌کنید در سال‌های پیش‌رو بیشتر فعالیت‌هایتان برای ساخت کارخانجات فولاد یا فروش ماشین‌آلات در کجای جهان باشد؟

منطقه خاورمیانه بازار بزرگ هدف ماست و به ویژه در ابوظبی و قطر بازار بزرگی داریم. بازار ایران هم هست. در حال حاضر در آفریقا هم بسیار فعال شدیم و در لیبی، مراکش و اخیراً نیجریه هم فعالیت داریم و در بازار این کشورها سهیم هستیم. قزاقستان و عراق هم جزو کشورهایی است که ما حضور خوبی در آنها داریم. از دید من این حضور در سال‌های آینده با توجه به نیاز توسعه زیرساخت‌ها در منطقه و وجود کشورهای صاحب صنعت چون ایران تشدید خواهد شد.

در بین حرف‌هایتان گریزی هم به سیاست زدید و از کاهش تنش‌های سیاسی گفتید.

نه! من اهل سیاست نیستم. می‌خواهید مرا به کشتن دهید (خنده). سوال سیاسی نپرسید.

سوال من هم مطلقاً سیاسی نیست. وقتی اختلافات موجود بین ایران و برخی کشورهای غربی برطرف شود و تحریم‌های کنونی در اقتصاد ایران رفع شود کمپانی‌های بزرگی هستند که می‌خواهند وارد بازار ایران شوند. استراتژی شما برای رقابت با آنها چیست؟

این مساله ماست و فکر می‌کنم توانایی رقابت با دیگر کمپانی‌های خارجی را داشته باشیم. برای همین است که چند سالی است در ایران حضور داریم و دفتر باز کرده‌ایم. من روی حرفم با شماست. ببینید، از نظر من ایران نسبت به شانس بزرگی که خدا نصیبش کرده بی‌تفاوت است. ایران یکی از معدود کشورهای دنیا، شاید بین دو یا سه کشور است که هم سنگ‌آهن دارد و هم انرژی و هم مردم خوب. نخندید. این را حقیقتاً می‌گویم. قبول کنید. من در ابوظبی هم فعالیت می‌کنم و آنها را می‌شناسم. وضعیت تراژیک است در حالی که وضعیت شما مثل معجزه است. من می‌گویم مردم ایران خوب هستند چون با مردم کشورهای منطقه مثل پاکستان یا هند یا هر کشور دیگری متفاوتند و نیروهای متخصص و آگاه در داخل زیاد دارند. ایران از نظر استراتژیک کاملاً توانایی این را دارد که بازار سنگ‌آهن و فولاد منطقه را هدایت و رهبری کند. به ویژه در مورد کشورهای حوزه خلیج فارس که نیاز مبرمی به فولاد دارند. بازار محصولات فولادی حاشیه سود بسیار خوبی دارد. ایران باید به گونه‌ای جلو برود که نه‌تنها نیاز خودش را تامین کند که بتواند صادرات فولاد داشته باشد. شما به صادرات کم توجه می‌کنید. ترک‌ها را ببینید. کشوری نیست که ترک‌ها به آن صادرات نداشته باشند. حالا همین کشور ترکیه را با ایران در صنعت فولاد مقایسه کنید. به طور میانگین در 10 سال اخیر اگر بررسی کنیم تولید فولاد در ایران نسبت به ترکیه 100 دلار در هر تن سودآورتر است. دقت کنید یکصد دلار. چرا؟ چون هم سنگ‌آهن دارید و هم انرژی لازم برای تولید فولاد. اما ترکیه نه سنگ‌آهن دارد و نه انرژی. اما می‌بینید که در فولادسازی الکتریکی چقدر پیشرفت کرده‌اند و چقدر آهن قراضه می‌خرند تا در کوره‌های قوس الکتریکی فولاد تولید کنند. آنها بدون هیچ مزیت ابتدایی شروع به این کار کردند و جلو رفتند. چرا شما که مزیت دارید این کار را نکنید.

شما در ایران فعالیت دارید اما بدون شک با موانع و مشکلاتی در تجارت خودتان مواجه هستید. حتماً با نهادهای مختلف در ایران سروکار دارید و دچار گرفتاری‌هایی در کارتان هستید. این موانع و مشکلات چیست؟ فضای کسب‌وکار ایران را چگونه می‌بینید؟

شما در ایران یک مشکل بزرگ دارید. مثل همان مشکلی که ما در ایتالیا داریم: بوروکراسی. انجام هر کاری در کشورهای ما زمان‌بر است، هزینه زیادی می‌خواهد، آزاردهنده و خسته‌کننده است و این همه به خاطر بوروکراسی زیاد است. البته ایرانی‌ها مردم با صبر و تحملی هستند اما در نهایت این مانع باعث مشکل بزرگی در بهبود اقتصادی می‌شود. بوروکراسی نخستین قیدی است که باید از آن رها شوید. باید انرژی و استعدادتان رها باشد نه اینکه تلف شود. باید این کار را بکنید وگرنه زمان و هزینه زیادی از دست خواهید داد بدون اینکه به نتیجه رضایت‌بخشی برسید. به طور طبیعی در یک خانواده، شرکت یا جامعه 10 تا 15 درصد افراد، کسانی هستند که در هر شرایطی مثبت عمل می‌کنند چون تصمیم‌گیران خوبی هستند و می‌توانند با سرعت بهترین تصمیم ممکن را بگیرند. بقیه افراد خانواده و مردم جامعه هم از آنها پیروی می‌کنند و این ستاره‌های چشمک‌زن را دنبال می‌کنند. بوروکراسی این استعدادها را از بین می‌برد و کل جامعه را تنزل می‌دهد. ما هم در ایتالیا بوروکراسی پیچیده‌ای داریم. روزنامه‌های ایتالیایی در این مورد زیاد از من سوال می‌کنند و من همیشه می‌گویم بوروکراسی ایتالیا ما را دیوانه می‌کند. سیاستمداران ما همیشه زمان رای‌گیری به این مساله توجه می‌کنند و نسبت به آن انتقاد دارند اما بعد از اتمام انتخابات دوباره همه چیز را فراموش می‌کنند.

شما به عنوان یک پیمانکار و سرمایه‌گذار خارجی وارد ایران شده‌اید و فعالیت می‌کنید. نظرتان در مورد قانون سرمایه‌گذاری خارجی ایران چیست؟ آیا این قانون سرمایه شما را تا حد کفایت ایمن می‌کند؟

راستش این است که من نص قانون را نمی‌دانم. اما باید یک نکته بسیار مهم به شما بگویم. بسیار پیش آمده که کسانی از من پرسیده‌اند چرا در ایران فعالیت می‌کنم و گاهی هشدار داده‌اند و دائم می‌گویند شرایط آنجا چطور است؟ سخت نیست؟ چرا سرمایه‌ات را به ایران برده‌ای؟ چرا در آنجا کار می‌کنی؟ اما از دید من ایران همیشه بین معدود کشورهایی بوده و هست که اگر به تعهدتان پایبند باشید و کاری را که باید، انجام دهید دچار هیچ مشکلی نخواهید شد. شما پول‌تان را می‌گیرید و به هر آنچه شرط کرده بودید خواهید رسید. من زیاد به مبانی قانونی و حقوقی وارد نیستم اما می‌دانم اگر ایران در زمینه سرمایه‌گذاری قوانین خوب و محکم و شفافی داشته باشد مطمئناً سرمایه‌گذاران زیادتری جذب خواهد کرد. حداقل می‌توانم در حوزه صنعت فولاد این قول را بدهم. چون همان‌طور که اشاره کردم تقاضای زیادی در منطقه وجود دارد و ایران نیز با داشتن سنگ‌آهن و انرژی بهترین شرایط تولید را داراست. شما می‌توانید کارخانجاتی داشته باشید که ورق فولاد را به مشتریانی بدهید که اکنون از کشورهایی چون برزیل و استرالیا فولاد می‌خرند. این کار ارزش افزوده خوبی برای شما خواهد داشت. ما محاسبات زیادی در مورد این صنعت و جوانب مختلف آن انجام داده‌ایم. سرمایه‌گذاری در صنعت فولاد در ایران برابر محاسبات ما می‌تواند تا چهار برابر سرمایه‌گذاری سود داشته باشد و این بسیار عالی است. پس حداقل می‌توانم بگویم که در حوزه صنعت فولاد هیچ مشکلی برای سرمایه‌گذار خارجی وجود ندارد و علاوه بر وجود بازار خوب و مواد اولیه در دسترس، قوانین و مقررات هم نسبتاً شفاف و مناسب است. اما همیشه جای بهبود هست.

رابطه کاری شما با شرکت‌های ایرانی چطور است؟ آیا به مشکلی با آنها برخورد کرده‌اید یا اینکه از کار با آنها رضایت دارید؟

ما با شرکت‌های ایرانی رقابتی نداریم و بیشتر همکاری می‌کنیم. در بازار رقابت وجود دارد و در نهایت کسی که کاراتر باشد موفق‌تر خواهد بود. ولی در واقع رابطه ما با شرکت‌های ایرانی بسیار خوب است و ما دوستان زیادی در ایران داریم که در شرایط سخت به ما کمک کرده‌اند. من نیز متعهد به جبران هستم گرچه نمی‌دانم واقعاً توانایی این را دارم یا نه. اما امیدوارم و اکنون هم زمان مناسبی است که برای مردم خوب ایران کاری بکنیم. روند حرکت یک جامعه و حتی زندگی شخصی خود ما یک خط مستقیم و صاف نیست و مثل حرکت سینوسی، بالا و پایین‌های زیادی دارد. از دید من حداقل 10 سال پیش‌رو برای ایران مسیر رو به بالایی خواهد بود. این شرایط مرا متقاعد کرد که بیشتر از قبل کار کنم و برای راه‌اندازی یک کارخانه در ایران دست به کار شوم.

انگار نگاه شما به آینده صنعت فولاد بسیار مثبت است. چشم‌انداز صنعت فولاد در دنیا و البته ایران را چگونه می‌بینید؟

اقتصاد دنیا چند سالی گرفتار بحران بود و این اثر زیادی روی صنعت فولاد هم گذاشت. سال گذشته از نظر مالی برای شرکت‌های فعال در حوزه صنعت فولاد چندان خوب نبود و تنها شرکت‌های بسیار موفق یا به قولی قهرمانان این صنعت توانستند سود رضایت‌بخشی به دست بیاورند. وضعیت شرکت ما نیز رضایت‌بخش بود. در سال جاری وضعیت کمی بهتر است. به صورت استعاری که در نظر بگیرید بعد از سلام‌علیک تلفنی آقای روحانی و آقای اوباما وضعیت صنعت در ایران هم بهتر شده چون ثبات و امید بیشتری به وجود آمده است. از نظر من امروز شرایط مناسبی برای سرمایه‌گذاری در صنعت فولاد ایجاد شده و این مساله تنها مربوط به ایران نیست و در اغلب مناطق دنیا این گونه است. در مورد چشم‌انداز صنعت فولاد ایران باید بگویم اگر مقدار کمی تعدیل و اصلاح در سیاست‌های نظام حاکم اقتصادی و سیاسی صورت بگیرد بدون شک می‌توان حکمرانی فولاد منطقه خلیج فارس را به نام ایران زد. ایران خواهد توانست فولاد و محصولات فولادی بسیار بیشتری صادر کند و من مطمئنم این کار شدنی است. اولین گام توسط متخصصان این صنعت نیز در حال برداشته شدن است. من در همایش صنعت فولاد اطلاعات جامع و کاملی دریافت کردم و دیدم چگونه کارشناسان صنعت فولاد به خوبی تصویری واقعی از وضعیت کنونی صنعت ایجاد کرده‌اند. یعنی قدم اول را برداشته‌اند. این اولین باری بود که من در ایران دیدم چنین تصویر کاملی وجود دارد و از این بابت خوشحال شدم. حالا امیدوارم مسوولان صنعت ایران به ویژه وزیر صنعت با نگاه به این تصویر از وضعیت فولاد ایران، میزان تولید محصولات مختلف، صادرات و واردات و مواد اولیه بتوانند برنامه‌ریزی درستی داشته باشند و چشم‌انداز خوبی برای فولاد ایران رقم بزنند. مجموعه‌ای از بایدها و نبایدها تدوین کنند تا بتوانند تولید فولاد ایران را جهش دهند. ایران می‌تواند در شش تا هفت سال آینده تولید فولاد خود را دو برابر کند و به 40 میلیون تن برساند. این تخمین من است اما ایران می‌تواند این قدم بزرگ را بردارد. من دو سال قبل دیداری با برخی مسوولان داشتم و به آنها توضیح دادم که صادرات فولاد به کشورهای حاشیه خلیج فارس تا چه اندازه می‌تواند برای ایران درآمدزا باشد. لازمه‌اش این است که شما رابطه‌تان را با کشورهای این منطقه بهبود ببخشید. چرا که شما محصولی تولید می‌کنید که بسیار مورد نیاز و مطلوب آنهاست و این کشورها اکنون دارند محصولات فولادی را از چین و استرالیا می‌خرند و از راهی دور به کشورشان حمل می‌کنند در حالی که فاصله آنها با شما بسیار اندک است و به راحتی می‌توانند از بندرعباس فولاد را به کشورهایشان حمل کنند. این دید من است. گرچه ممکن است برخی بگویند اشتباه است.

دید شما در مورد چین چیست؟ چین به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده و مصرف‌کننده فولاد در دنیا نقش عمده‌ای در این صنعت و بازار آن دارد؟

همه از توقف رشد اقتصادی چین می‌ترسند چون توقف رشد چین به معنای توقف کسب‌وکار بسیاری از مردم است. اما به هر حال چین هنوز هم رشد نسبتاً خوبی دارد. فکر نمی‌کنم این رشد متوقف شود. البته درست است که در سال گذشته رشد آنها نسبت به قبل بسیار کم شده بود و آنها از رشد نزدیک به 9‌درصدی به رشد نزدیک به سه‌درصدی رسیدند اما در نهایت هنوز هم رشد مثبت دارند. چینی‌ها بسیار زرنگ هستند. آنها معادن سنگ‌آهن دارند اما چندان استفاده‌ای از آن نمی‌برند چون هزینه استخراج آن برایشان بالاست و سنگ‌آهن گران درمی‌آید. اما در ایران هزینه استخراج بسیار پایین است. در صورت استخراج، قیمت سنگ‌آهن برای چینی‌ها هر تن حدود 100 دلار خواهد بود در حالی که می‌توانند با قیمتی حدود 30 دلار و کمی بالاتر از ایران سنگ‌آهن بخرند. پس تا زمانی که قیمت سنگ‌آهن کمتر از 100 دلار در هر تن باشد آنها سنگ‌آهن شما را می‌خرند و فولاد تولید می‌کنند و به خودتان می‌فروشند. تا زمانی که قیمت به بالای 100 دلار برسد و آن وقت سراغ منابع خودشان می‌روند. البته شما در آینده مشتریان خوب دیگری مثل افغانستان برای سنگ‌آهن خواهید داشت. معدنی بزرگ مثل سنگان خواف را در نزدیکی افغانستان دارید که کیفیت سنگ‌آهن آن بالاست و مشتری زیاد دارد. گرچه شاید بهتر باشد بتوانید محصولات فولادی تولید کنید و بفروشید تا سنگ‌آهن.

قیمت نفت مورد تهدید اکتشاف جدید آمریکا قرار گرفته و با ورود نفت و گاز شیل به بازار مصرف‌کننده بزرگی چون آمریکا و کم شدن نیاز او به بازار جهانی، قیمت نفت تحت تاثیر قرار گرفته است. بازار فولاد چگونه خواهد بود؟ فکر می‌کنید با توجه به صنعتی شدن جوامع اقبال بیشتر با تولیدکنندگان نفت خواهد بود یا فولاد؟ فولاد را خطری تهدید خواهد کرد؟

ببینید بازار فولاد بسیار متکی به رشد است، یعنی افزایش و رشد زیرساخت‌ها. شاید بهتر باشد من زیاد وارد این حوزه که تخصص اصلی من نیست نشوم ولی معتقدم تولید نفت و گاز شیل اثر درازمدت و چندان زیادی بر بازار نفت و حتی بازار فولاد نخواهد داشت. اثر تولید گاز شیل در آمریکا بر بازار نفت بیشتر سیاسی است تا واقعی و در حال حاضر تغییر چندانی ایجاد نکرده است. در مورد بازار نفت همچنان مسائل سیاسی منطقه خاورمیانه و رقابت حرف اول را می‌زند و مولفه‌های اثرگذارتری است. اما هنوز و در آینده بازار انرژی به خاطر نیاز جهانی پررونق خواهد ماند. در مورد فولاد هم باید بگویم رشد جوامع نیاز به فولاد را بالا نگه خواهد داشت. هم کشورهای توسعه‌یافته و هم کشورهای در حال توسعه نیاز فراوانی به فولاد دارند و اگر در نظر بگیرید در آینده شرایط بهبود یابد و کشورهای فقیر و توسعه‌نیافته هم بخواهند وارد فرآیند رشد شوند باید زیرساخت‌های زیادی ایجاد کنند که همه این عوامل نشان‌دهنده افزایش نیاز به فولاد در جهان است. حالا ممکن است بگویید ایالات متحده که به گاز ارزان‌قیمت شیل دسترسی دارد می‌تواند در بازار فولاد وزنه مهمی شود که باز هم احتمال کمی در این مورد وجود دارد چون آنها سنگ‌آهن ندارند. باز باید برگردم به ایران. اگر شما از معادن و کارخانجاتی که دارید منطقی استفاده کنید هیچ کشوری نمی‌تواند با شما رقابت کند. چون بهره‌مندی شما بالاست. به این نکته توجه کنید. کار محیرالعقول و غیرممکنی نیست. معادن غنی و سنگ‌آهن باکیفیت دارید، کارخانجات تولید فولاد دارید و می‌توانید بیش از این هم احداث کنید، گاز ارزان هم در دسترس شماست. بعد فکر می‌کنید کشوری هست که توانایی رقابت داشته باشد؟ چین سنگ‌آهن شما را می‌خرد و تنها مزیتی که نسبت به شما دارد کارگر ارزان‌تر است. شما به راحتی می‌توانید در بازار اتحادیه اروپا با دیگر سهامداران بازار رقابت کنید. کره‌جنوبی حریف سرسختی است اما هیچ یک از شرایط خوب شما را ندارد. ایران در گام اول باید ظرفیت‌هایش را به خوبی بشناسد و به صورت مدون درآورد. در مرحله دوم باید تیمی از کارشناسان و متخصصان این صنعت که فعال هستند تشکیل دهد تا برنامه‌ای برای صنعت فولاد بنویسند و مشخص کنند که مثلاً در شش ماه آینده، در سه سال آینده و همین طور مثلاً در پنج سال آینده چه اقداماتی باید انجام شود؛ و بعد حتماً به این برنامه‌ریزی عمل شود. من نامه‌ای به وزیر صنعت شما نوشته‌ام و نظراتم را گفته‌ام. من در این صنعت فعالیت می‌کنم و در دیگر کشورها هم حضور دارم. باور کنید شما هزینه و زمان زیادی را تلف می‌کنید. فکر می‌کنم این را باید به خود آقای روحانی بگویم (خنده). ببینید متاسفم که این را می‌گویم اما ایران بسیار شبیه به ایتالیاست (قهقهه). ایران و ایتالیا در برخی موارد کاملاً شبیه هستند؛ مثلاً در سرعت انجام کارها. بوروکراسی قاتل سرعت و نوآوری ماست. برخی موانع دیگر نیز حاصل نوع دموکراسی ماست. مثال می‌زنم. ما در ایتالیا می‌خواستیم خط انتقال برق برای کارخانجات کوچک فولاد بکشیم. تیرهای برق آماده شده بود تا نصب شود. اما تعدادی از کشاورزان بدون توجه به اینکه این کار چقدر می‌تواند برای همه جامعه مفید باشد نسبت به این مساله اعتراض داشتند. فولادسازهای کوچک مدت‌ها با این مساله مواجه بودند و نمی‌توانستند برای کارخانه‌هایشان برق بکشند. حدود 10 سال طول کشید تا توانستند معترضان را قانع کنند و کار تکمیل شود. به هر حال این هم یک مشکل است دیگر. در این مدل دموکراسی پیش می‌آید. نسبت به ایتالیا می‌دانم مشکل کجاست. در ایتالیا این مشکل وجود دارد که بعد از موسولینی، قانون اساسی به گونه‌ای تدوین و تصویب شده که هیچ‌کس نمی‌تواند تصمیم بگیرد. یکی از مشکلات بزرگ کنونی ما تغییر قانون اساسی است. حتی نخست‌وزیر هم نمی‌تواند تصمیمات زیادی بگیرد. این برای نظام حاکمیتی ما یک مشکل است. می‌دانید که زمینه‌ساز ایجاد گروه‌های مافیایی هم شده است. یعنی برای من به عنوان رئیس هیات‌مدیره و مدیرعامل شرکت دانیلی با حقوق سالانه 664 هزار دلاری راحت‌تر است که یک ماشین گران‌قیمت بخرم و راننده داشته باشم و دستور بدهم تا اینکه بخواهم صنعت را گسترش دهم و کار اقتصادی صحیح انجام بدهم. شما هم کمابیش مشکلاتی در زمینه قوانین و مقررات دارید که خودتان باید منشاء آن را پیدا کنید. اما ان‌شاءالله این مشکلات را برطرف خواهیم کرد. هم ما در ایتالیا هم شما در ایران می‌توانید این مشکل را حل کنید. اکنون هم در ایتالیا و هم در ایران اراده خوبی برای اصلاحات وجود دارد و این می‌تواند به فضای کسب‌وکار و رونق اقتصادی در دو کشور کمک زیادی بکند. رونق اقتصادی‌‌ای که برای همه مردم شرایط بهتری ایجاد کند.