این دو زن

این دو زن مسوول پاکی و پیرایش آلودگی‌های زندگی ما هستند. از هوایی که نفس می‌کشیم، آبی که می‌نوشیم، میوه و غذایی که می‌خوریم و خاکی که بر آن پا می‌گذاریم. یکی به پالایش محیط زیست ما می‌رسد و دیگری به پایش استانداردهای زیست ما. معصومه ابتکار اولین زنی است که سال 1376 وارد کابینه جمهوری اسلامی شد و از سال قبل بار دیگر رئیس سازمان محیط زیست شد و نیره پیروزبخت اولین زنی است که پشت میز ریاست سازمان ملی استاندارد نشسته است. استاندارد زندگی ما ایرانیان به این دو زن گره‌ خورده است. ابتکار که جایزه «قهرمان زمین» سازمان ملل را برده، منجی آسمان بالای سر ماست که ریزگرد و دود بنزین آلوده و پارازیت در آن چرخ می‌زند. آمده تا زمین خشک را جانی دیگر دهد، آب به دریاچه ارومیه و زاینده‌رود برگرداند، جنگل‌ها را از حریق و اراضی را از زمین‌خواری نجات دهد، از زیر پا تا بالای سر ما را از آلودگی‌ها پاک کرده و زندگی ما را سبزتر کند. ابتکار دیده‌بان زندگی ما آدمیان و نگاهبان زندگی حیوانات و گیاهان است. او که در جوانی سخنگوی دانشجویان تسخیرکننده سفارت آمریکا بود، امروز در 54‌سالگی صدای همه زندگان ناطق و صامت این ملک است. فریادگر بیدادی که بر زمین و آسمان ما می‌رود، بانوی سبز ستیزه‌گر با خاکستری آسمان و سرخی آتش جنگل‌ها.
آن زن دیگر بر غذایی که می‌خوریم، «از مزرعه تا دهان» نظارت می‌کند. دغدغه‌اش این روزها استاندارد مواد غذایی و خودرو است. از روغن پالم تا خمیر مرغ، از بنزین آلوده تا کود و سموم باید با مهر در دست پیروزبخت استاندارد شود. از برنج و آب‌معدنی گرفته تا وسایل شهربازی‌ها، از اسباب‌بازی‌ها تا آسانسورها و... همه و همه را باید این زن تایید کند تا خریده و استفاده شود. پای هر آنچه مهر استاندارد خورده ایستاده. کارش حفظ سلامت مردم است؛ پیشگیری از وقوع بیماری. ضامن سلامت و حافظ کیفیت کالا و خدمات ما ایرانی‌ها این خانم است. اما سیل کالاهای قاچاق که با نان و جان مردم مرتبط است، پشت سد سازمان این زن نمی‌ماند؛ سازمانی که منابع مالی و انسانی محدودی دارد. سازمانی مظلوم که باید چشم تیزبین باشد آنقدر دچار تنگنای مالی است که انتخاب مدیرکل روابط عمومی‌اش شش ماه طول کشیده است. چراغ خاموش پیش می‌رود اما با دلی روشن. می‌گوید منفعل نبوده‌اند اما مورد بی‌توجهی قرار گرفتند. وزارت بهداشت می‌گوید مردم نمک و روغن کمتر بخورند اما سازمان استاندارد مراقب است همین نمک هم با رعایت ضوابط به دست مردم برسد. مجبور به تلاش کردن است، بدون اغراق بر مشکلات، با امیدواری به حل آنها.