گفت‌وگو با داوود دانش‌جعفری درباره جذب سرمایه در حوزه سلامت
سرمایه خارجی روی تخت بیمارستان
برجام با اجرایی شدنش، درهای بسیاری برای شکوفایی اقتصاد ایران گشوده است.
برجام با اجرایی شدنش، درهای بسیاری برای شکوفایی اقتصاد ایران گشوده است. درهایی که به باور بسیاری از تحلیلگران اقتصادی مسیر ناهموار و سنگلاخی سال‌های گذشته را به راهی صاف و هموار مبدل کرده است. اما در این میان برخی از مشکلات هنوز هم به قوت خود باقی مانده، زیرساخت‌های بسیاری از بخش‌های اقتصادی هنوز هم پایه‌های سستی دارند و در دوران 12ساله تحریم‌ها نیز شکننده‌تر شده‌اند. در بیشتر نظرهایی که از سوی کارشناسان مطرح می‌شود، آنان بر این باورند که یکی از راه‌های تقویت زیرساخت‌ها، جذب سرمایه‌گذاران خارجی و داخلی است. وزارت بهداشت و درمان نیز به عنوان یکی از وزارتخانه‌های مهم در بخش اقتصادی، از این قافله عقب نمانده و در تازه‌ترین اقدام خود، همایش بین‌المللی «سرمایه‌گذاری در حوزه سلامت» را با هدف جذب سرمایه‌گذاران خارجی در روزهای پایانی اردیبهشت‌ماه برگزار کرد. در این همایش تفاهمنامه ساخت ۱۳ هزار تخت بیمارستانی جدید با استفاده از منابع خارجی به امضا رسید. داوود دانش‌جعفری که به عنوان مشاور ارشد وزیر بهداشت در این همایش حضور داشت، به تحلیل ورود سرمایه‌گذاران خارجی در حوزه بهداشت و سلامت پرداخته است. مشاور عالی
وزیر بهداشت بر این باور است که مسیر بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته از راهی به نام طرح مشارکت عمومی و خصوصی گذر کرده است. او استفاده از منابع غیردولتی و مشارکت بخش خصوصی در طرح‌های دولتی را به عنوان یکی از شاهراه‌های اصلی رهایی از توسعه‌نیافتگی می‌داند. در ادامه گپ و گفت «تجارت فردا» با دانش‌جعفری در مورد تغییر و تحولات بخش سلامت در صورت ورود سرمایه‌گذاران خارجی و داخلی را می‌خوانید.
آقای دکتر در تازه‌ترین برنامه وزارت بهداشت، شاهد برگزاری همایش بین‌المللی سرمایه‌گذاری در حوزه سلامت بودیم. هدف از برگزاری این همایش چه بود؟
هدف اصلی از برگزاری این همایش جذب سرمایه‌های خارجی آن هم به منظور رفع نیازهای وزارت بهداشت در حوزه سلامت بود. از سوی دیگر وزارت بهداشت و درمان برای سال پیش رو اهداف مشخصی را در نظر گرفته است. ما در سه بخش تجهیزات، دارو و احداث تخت‌های جدید بیمارستانی برنامه‌های مشخصی در نظر داریم. بر اساس این برنامه قرار است در سال 1395 حدود 19 هزار و 500 تخت بیمارستانی با استفاده از منابع خارجی تاسیس کنیم که خوشبختانه در همایشی که برگزار شد می‌توانیم بر اساس تفاهمنامه‌های منعقد‌شده، حدود ۱۳ هزار تخت بیمارستانی را از طریق منابع خارجی راه‌اندازی کنیم.
تفاهمنامه‌هایی که منعقد شده قرار است به چه شکلی اجرایی شود؟
در این همایش که با حضور کشورهایی همچون کره جنوبی، ژاپن، ایتالیا، ترکیه و... برگزار شد با شرکت‌های خارجی که توانایی تامین مالی داشتند و برای احداث بیمارستان اعلام آمادگی کرده بودند، تفاهمنامه‌ای به مدت دو تا سه ماه منعقد شد. طرف‌های ما نیز قول دادند در این پیک زمانی جزییات و لیست مالی خود را تهیه و طرح آن را مشخص کنند. در مراحل اولیه این اقدامات باید صورت بگیرد. اما بعد از اینکه چارچوب کلی طرح‌ها به وزارت بهداشت رسید، بعد از تایید منابع مالی از سوی ما و در صورت تایید، از آنها استفاده خواهیم کرد. بنابراین این شرایط وجود دارد که وزارت بهداشت یک پروژه ساخت را برای بررسی‌های اولیه در اختیار شرکت خارجی قرار دهد و از طرفی شرکت‌های خارجی نیز باید اطلاعاتی را در مدت سه ماه در اختیار وزارت بهداشت بگذارند و توانایی سرمایه‌گذاری خارجی مشخص شود. البته ما مبنای کار وزارت بهداشت را این‌گونه گذاشته‌ایم که میان شرکت‌های خارجی علاقه‌مند به یک پروژه و طرح خاص مناقصه برگزار شود. این در حالی است که این کار را هم می‌توان انجام نداد، چرا که دیگر نیاز
به تایید شورایی متشکل از وزارت بهداشت، وزارت اقتصاد و سازمان مدیریت ندارد. همچنین باید این نکته را در نظر داشت که بر اساس قوانین جمهوری اسلامی ایران، تنها 49 درصد از کل کار را می‌توان به دست خارجی‌ها سپرد و 51 درصد باقی‌مانده به دست شرکت‌های داخلی پیگیری می‌شود. به این معنا که اگر یک شرکت خارجی طرحی در کشور را برنده شد، بر اساس قانون موظف است بخشی از آن را به شرکت‌های داخلی واگذار کند.
تاکنون سرمایه‌گذارانی که تمایل داشته‌اند با ایران همکاری کنند، بیشتر در چه بخش‌هایی ورود کرده‌اند؟
مهم‌ترین بخشی که تاکنون برای سرمایه‌گذاران جذاب بوده، احداث تخت‌های بیمارستانی جدید است. در ایران تعداد تخت‌های بیمارستانی کشور در شرایط مطلوبی قرار ندارند. در کل کشور حدود 96 هزار تخت بیمارستانی وجود دارد. یعنی به ازای هر هزار نفر جمعیت 7 /1 تخت بیمارستانی وجود دارد. این استاندارد در مقایسه با برخی از کشورها مثل کره جنوبی که به ازای هر هزار نفر 13 تخت بیمارستانی دارند، از استاندارد پایینی برخوردار است که باید در این بخش بیش از گذشته تقویت صورت گیرد. اما در یک نگاه کلی تعداد زیادی از این تفاهمنامه‌ها مربوط به احداث بیمارستان‌های جدید است و موفق شده‌ایم تفاهمنامه حدود ۱۳ هزار تخت بیمارستانی را به امضا برسانیم.
طبق آمارهای ارائه‌شده از وزارت بهداشت حدود 16 قرارداد بسته شده است. از جزییات این قراردادها چه خبر؟
در این همایش حدود 105 شرکت خارجی و 70 شرکت داخلی حضور داشتند که برای آشنایی بیشتر با نیازها و توانایی بخش سلامت حضور یافته بودند. اما همان‌طور که اشاره کردید 16 تفاهم نیز به امضا رسید. در این همایش سه تفاهمنامه میان شرکت سامسونگ با بیمارستان قلب شهید رجایی با ظرفیت 2200 تخت و دانشگاه علوم پزشکی مازندران با ظرفیت هزار تخت و همچنین با شرکت ایرانی دانش‌بنیان آسیا امضا شد. همچنین تفاهمنامه‌ای هم میان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با یک شرکت ایتالیایی در زمینه احداث بیمارستانی با 1500 تخت و دانشگاه علوم پزشکی بندرعباس با یک شرکت ایتالیایی در زمینه احداث بیمارستانی هزار تختخوابی به امضا رسید. تفاهمنامه‌ای هم میان یک شرکت کره‌ای برای تاسیس یک بیمارستان 820 تختخوابی در اطراف محوطه دانشگاه علوم پزشکی تهران امضا شد و شرکت کره‌ای دیگری نیز با دانشگاه علوم پزشکی تبریز در زمینه ساخت یک بیمارستان 870 تختخوابی تفاهمنامه امضا کرد.
در این زمینه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با یک شرکت از ترکیه برای ساخت بیمارستانی هزار تختخوابی در شرق تهران تفاهمنامه‌ای به امضا رساند و یک کمپانی کره‌ای نیز برای تاسیس یک بیمارستان 500 تختخوابی با دانشگاه علوم پزشکی کرج تفاهمنامه امضا کرد. همچنین تفاهماتی در زمینه احداث بیمارستان با دانشگاه علوم پزشکی شیراز، اهواز، مشهد، اراک و کرمان با سرمایه‌گذاران خارجی امضا شد. پالایشگاه جدیدی نیز توسط بخش خصوصی ایرانی و طرف خارجی احداث خواهد شد و همچنین دو قرارداد دیگر نیز مربوط به تولید دارو منعقد شد.
آقای دکتر اقداماتی که صورت گرفته نشان می‌دهد نوک پیکان وزارت بهداشت سرمایه‌گذاران خارجی را هدف قرار داده است. آیا برای سرمایه‌گذاران داخلی و بخش خصوصی هم برنامه‌ای دارید؟
چند ماه پیش در مورد سرمایه‌گذاران داخلی نیز مباحثی مطرح بود. بارها عنوان کرده‌ایم که باید توانمندی و ظرفیت لازم برای بخش خصوصی در کشور فراهم شود. چرا که بخش خصوصی می‌تواند به عنوان یکی از بازوهای اصلی دولت عمل کند. سرمایه‌گذاران داخلی می‌توانند با ظرفیت‌هایی که ایجاد می‌کنند بار سنگین دولت در تامین برخی از منابع را به دوش بکشند. بنابراین راهی که امروز کشورهای مختلف انتخاب کرده‌اند این است که دولت‌هایشان برای انجام وظیفه، از منابع غیردولتی هم استفاده کنند که همان اساس طرح مشارکت عمومی و خصوصی است. بنابراین دولت اگر از منابع خصوصی استفاده کند هم می‌تواند وظیفه خود را گسترده‌تر و هم بهتر انجام دهد.
دیدگاه تان را بنویسید