گردشگری تجملاتی

در هتل برج‌العرب دوبی که یکی از مجلل‌ترین هتل‌های جهان است مهمانان می‌توانند خود را با خرید آی‌پدهایی با طلای 24عیار و صرف خاویار سرگرم کنند. ارزان‌ترین اتاق‌ها شبی هزار دلار است و کسانی که به سوئیت‌های سلطنتی علاقه‌مند باشند باید حدود 25 هزار دلار بپردازند. این‌گونه تجمل و زرق و برق شاید مورد سلیقه همگان نباشد اما روندی جدید را نشان می‌دهد: ثروتمندان پول خود را به گونه‌ای دیگر خرج می‌کنند.
ثروتمندان زمانی وسایل فانتزی می‌خریدند اما این روزها بیشتر پول خود را برای انجام این قبیل کارها و دیدن چنین مکان‌هایی صرف می‌کنند. گزارش سال گذشته گروه مشاورتی بوستون حاکی از آن است که در سال 2012 در کل جهان 8 /1 تریلیون دلار برای کالاها و خدمات تجملی هزینه شد که حدود یک تریلیون آن برای «تجربه‌های تجملی» خرج شد. نیمی از این رقم به مسافرت و هتل‌ها راه پیدا کرد.
این تحول تا حدی نشانگر افزایش ثروتمندان در کشورهای در حال توسعه است. طبق آمار یک بنگاه گردشگری، چینی های ثروتمند 20 روز در سال را به سفر تفریحی می‌گذرانند. استرالیا پرطرفدارترین مقصد بود و تقریباً نیمی دیگر عازم اروپا شدند. آمریکایی‌ها به طور میانگین در سال 2014، 9 /3 بار به تعطیلات رفتند در حالی که این میزان در سال 2012 فقط سه بار بود. حدود نیمی از آنها در آخرین سفر خود هزار مایل پیمودند. اروپا، به ویژه ایتالیا، بریتانیا و فرانسه مقاصد پرطرفدار این مسافران بود. به گفته آنتونیو آشیل از شرکت BCG، مصرف‌کنندگان تجمل‌گرا سبک‌های مشخص و متمایزی برای خرج کردن پول دارند که به سن آنها بستگی دارد و همچنین به اینکه آیا آنها ثروتمند به دنیا آمده بودند یا بعدها در زندگی ثروتمند شده‌اند. جوانان و افرادی که به تازگی ثروتمند شده‌اند معمولاً اقلام گران‌قیمتی می‌خرند که همسالان‌شان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. یکی از بنگاه‌های معروف و تجملی هتلداری ایتالیایی اخیراً یک آگهی را به تصویر کشید که در آن به گردشگران تازه به ثروت‌رسیده روسی آموزش می‌داد. توصیه‌های آن بیان می‌کرد هیچ‌گاه با سفارش دادن گران‌ترین نوشیدنی در فهرست خود را نشان ندهید. در طرف دیگر، هرچه زمان ثروتمند بودن افراد بیشتر باشد آنها به کیفیت بیشتر اهمیت می‌دهند تا به خودنمایی.
ثروتمندان بیست و چندساله هنگام مسافرت به تفریحات عجیب و غریبی روی می‌آورند که بتوانند آن را در رسانه‌‌های اجتماعی به اشتراک گذارند و دوستان خود را به حسادت وادارند. اما افراد زیادی نیز هستند که تعطیلات را زمانی برای یادگیری گسترش افق‌های فرهنگی خود می‌بینند. اگرچه مسافران کهن‌سال به هند هنوز سراغ هتل‌های مجللی مانند تاج‌محل می‌روند، بسیاری از جوانان ترجیح می‌دهند به منازلی بروند که زندگی با خانواده را ارائه می‌دهند. آن دسته از ثروتمندانی که از قدیم اهل مسافرت بوده‌اند ترجیح می‌دهند به هتل‌های پنج‌ستاره بروند.
وارد شدن به این بازار سنتی چندان آسان نیست. هتل‌های مجلل از برخی جهات به کالای تجاری تبدیل شده‌اند. با بالا رفتن استانداردهای بهترین هتل‌ها، مسافران ثروتمند اکنون سطحی از خدمات را انتظار دارند که برآورده کردن آن دشوار است. به گفته میلتون پدرازا از موسسه مشاورتی «تجمل»، دیگر زمان پذیرایی با خاویار و شامپاین گذشته است. حمام‌های مجهز، آشپزهای مشهور بین‌المللی و فناوری‌های روز اکنون به هنجارهای عادی هتل‌های مجلل تبدیل شده‌اند.
بنابراین نقاط تمایز را باید در خدمات شخصی جست‌وجو کرد. به گفته مدیرعامل یکی از گروه‌های هتلداری، ارزش فقط در سخاوتمندی در امور کوچک خلق می‌شود. خدمات دقیق به معنای آن است که باید کلیه اولویت‌های مشتری را در نظر داشت؛ چه از تجربه سفر گذشته آنها به هتل و چه از گردآوری داده‌های مربوط به سفرهای قبلی آنها. زمان‌های عقب‌نشینی نیز به همان اندازه اهمیت دارند چرا که زمان استراحت نیز برای مشتریان ثروتمند نوعی تجمل است. این گروه هتلداری در مرکز آب گرم خود در آ‌لمان خدماتی ارائه می‌دهد که مثلاً مسافر می‌تواند با زدن یک کلید در اتاق کلید سیگنال‌های بی‌سیمی به تلفن و کامپیوترها را خاموش کند. این‌گونه خدمات اکنون حتی برای مهمانان هتل‌های عادی نیز در دسترس است. افرادی که از قدیم ثروتمند بوده‌اند نیازی به خرید وسایل ندارند بنابراین برای انجام کار یا خلق احساس جدید ارزش زیادی قائلند. نظرسنجی نشان می‌دهد این افراد سه برابر بیشتر احساس رضایت می‌کنند اگر پولی را که می‌توانستند برای خرید چیزی بپردازند برای یک تجربه جدید هزینه کنند. بنابراین کسانی که در کار فروش سفرهای تجملی هستند باید در نظر داشته باشند که اضافه کردن تجربه می‌تواند یکی از سودآورترین بخش‌های کسب و کار باشد. به عنوان مثال بنگاه آبرکرومبی ترتیبی داد تا مسافران مصر بتوانند از مقبره ملکه نفرتی‌تی بازدید کنند. مکانی که در‌های آن دهه‌ها بر روی بازدیدکنندگان بسته بود. مشتریان این بنگاه می‌توانند در مسکو به طور خصوصی از کرملین بازدید کنند و ناهار را با یک مامور سابقه KGB صرف کنند که در گذشته و در طول جنگ سرد به عنوان یک جاسوس در لندن خدمت می‌کرد. حتی هنگام خرید هم می‌توان تجربیاتی ایجاد کرد که به اندازه حس مالکیت خوشایند باشد. برخی افراد صرفاً به داشتن یک پالتو با مارک بربری قانع نیستند بلکه دوست دارند آن را از خود فروشگاه اصلی در لندن خریداری کنند.
امنیت بزرگ‌ترین نگرانی گردشگران ثروتمند است. کاهش جرم و جنایت در شهرهایی مانند لندن و نیویورک آنها را برای گردشگران جذاب‌تر ساخته است. آمریکایی‌های ثروتمند به همان اندازه که در گذشته به مکان‌ها و سواحل تفریحی خلوت می‌رفتند اکنون شهرهای بسیار بزرگ را به عنوان مقصد انتخاب می‌کنند. آن دسته از هتل‌ها و اپراتورهای گردشگری که برای گروه ثروتمند کار می‌کنند باید حتماً اعتبار امنیتی خود را ثابت کنند. شرکت آبرکرومبی در بسیاری از کشورهای آسیایی و آفریقایی «شرکت‌های مدیریت مقصد» دارد که می‌توانند به سرعت مشکلات را رفع کنند. در یک نمونه آنها مسافرانی گیرافتاده در زلزله نپال را از زیر آوار بیرون کشیدند.
مسافران بسیار ثروتمند ملاحظات دیگری دارند. بسیاری از آنها نهایت تلاش خود را انجام می‌دهند تا در دورافتاده‌ترین مقاصد احساس بودن در منزل را داشته باشند. کوین جانسون سال‌ها به عنوان رئیس دفتر و مدیر کاخ برای چندین میلیاردر کار کرده است. به گفته او برخی از این افراد حتی هنگام سفر تخت‌خواب مورد علاقه‌شان را با خود می‌برند. یا هنگامی که قصد دارند به جزیره‌ای دورافتاده بروند اصرار می‌کنند زیرساختارهای فناوری اطلاعاتی خود را داشته باشند و اغلب از قبل افرادی را برای نصب تجهیزات به آنجا می‌فرستند. این کار ابعاد امنیتی دارد اما دلیل اصلی آن است که آنها دوست دارند کانال‌های تلویزیونی مورد علاقه خود را تماشا کنند. برای مسافرانی که همه چیز دارند زندگی آشنا می‌تواند خود بزرگ‌ترین تجمل باشد.
منبع: اکونومیست