یوآن در صندوق

در سبد ارزی صندوق بین‌المللی پول تاکنون چهار ارز یعنی دلار آمریکا، یورو، پوند انگلیس و ین ژاپن وجود داشت. اکنون یوآن چین نیز به آن اضافه شده است. این تصمیم روز دوشنبه سی‌ام نوامبر از سوی هیات‌مدیره صندوق بین‌المللی پول اتخاذ شد و آنان رسماً ورود «یوآن» چین را در فهرست واحدهای پولی مرجع مربوط به ساز و کارهای حمایتی این نهاد اعلام کردند.
کشورهای دارای حقوق برداشت ویژه عضو صندوق بین‌المللی پول می‌توانند از این واحدهای پولی برای حمایت از واحد پولی ملی و در راه تقویت سیاست‌های پولی خود استفاده کنند. رشد چشمگیر اقتصاد چین و استفاده گسترده از ارز ملی این کشور در مبادلات بین‌المللی، دولتمردان چینی را امیدوار کرده بود که واحد پول این کشور که «رنمینبی» نام دارد، به یکی از ارزهای رایج در سبد حق برداشت مخصوص (SDR) صندوق بین‌المللی پول تبدیل شود که در نهایت به آرزوی دیرینه خود دست یافتند. کارشناسان صندوق بین‌المللی پول چند هفته پیش موافقت خود را با پیوستن یوآن به این سبد ارزی اعلام کرده بودند. حال با این توافق چین می‌تواند قدرت‌نمایی اقتصادی خود را در برابر ایالات متحده آمریکا، برترین اقتصاد دنیا دو‌چندان کند. در حال حاضر حدود 5 /2 درصد نقل و انتقالات تجاری بازرگانی در دنیا با یوآن چین، سه درصد با ین ژاپن، 29 درصد با یورو و 43 درصد با دلار آمریکا صورت می‌گیرد. به گفته کارشناسان اقتصادی هدف پکن از گنجاندن پول ملی خود در این سبد ارزی، تقویت نقش یوآن به عنوان ارز اندوخته از یک‌سو و مطرح کردن خود به عنوان یک قدرت اقتصادی در جهان از دیگر سو است. کریستین لاگارد، رئیس صندوق بین‌المللی پول، پس از اتخاذ این تصمیم در سخنانی گفت: «اضافه شدن پول چین به ارزهای رایج در سبد حق برداشت مخصوص به نوعی تایید و به رسمیت شناختن اعمال اصلاحات مهمی است که شامل باز شدن اقتصاد چین و تعیین اصول و چارچوب مالی برای بازار است.» ساختار سبد ارزی حق برداشت مخصوص، هر پنج سال یک بار مورد بازبینی قرار می‌گیرد و ارزهایی که شرایط لازم را داشته باشند به این سبد اضافه می‌شوند. ارز ملی چین که با نام رنمینبی نیز شناخته می‌شود، در ژانویه 2013 در رتبه سیزدهم جهان قرار داشت که طی این دو سال هشت پله صعود کرده است.