شکار محیط‌بانان

شکارچیان داغ سه محیط‌بان دیگر را بر دل ایرانیان نشاندند. نخستین حادثه روز پنجشنبه، سوم تیرماه در منطقه حفاظت‌شده گنو واقع در هرمزگان رخ داد، محمد دهقانی و پرویز هرمزی دو محیط‌بان این منطقه حفاظت‌شده به دست شکارچیان غیرمجاز به ضرب گلوله شکارچیان کشته شدند. یک روز بعد هم، حوالی ساعت 16، منوچهر شجاعی، محیط‌بان پارک ملی بمو، هدف گلوله شکارچیان قرار گرفت و به پرتگاه سقوط کرد. این محیط‌بان به بیمارستان رجایی در شیراز منتقل شد و تحت عمل جراحی قرار گرفت اما در ساعت 24 روز جمعه به شهادت رسید. با شهادت این سه محیط‌بان، تعداد قربانیان صیانت از محیط زیست و حیات‌وحش کشور به 119 نفر افزایش پیدا کرد. این حادثه که با کشته شدن 19 سرباز تقریباً به‌طور همزمان به وقوع پیوست، مردم ایران را بسیار متاثر کرد. آنها از طریق شبکه‌های اجتماعی، اعتراض خود را به ضعف پشتوانه‌های قانونی برای حمایت از محیط‌بانان اعلام کردند؛ کمپین«من ـ یک ـ محیط‌بانم» هم با همین انگیزه در شبکه‌های اجتماعی شکل گرفت. محیط‌بانان در مواجهه با شکارچیان از حمایت‌های قانونی کافی برخوردار نیستند و شاهد این مدعا، محیط‌بانانی هستند که برای حفاظت از طبیعت به مصاف شکارچیان رفتند، قاتل شناخته شده و حکم اعدام گرفتند. چنان که به گفته مقامات سازمان حفاظت محیط زیست در آغاز به کار دولت یازدهم، هفت محیط‌بان محکوم به قصاص بودند، که با تلاش فعالان زیست‌محیطی و سازمان حفاظت محیط زیست، حکم پنج نفر از محیط‌بانان شکسته شده و آنها آزاد شده‌اند اما هنوز دو محیط‌بان دیگر، حکم اعدام خود را در دست دارند. در این میان، نمایندگان مجلس، دولت را و دولت، مجلس را به تعلل در ایجاد پشتوانه‌های قانونی از محیط‌بانان متهم می‌کنند. در حالی که گفته می‌شود، سازمان حفاظت محیط زیست، لایحه حمایت از محیط‌بانان را به مجلس ارائه کرده و هنوز نمایندگان به بررسی آن نپرداخته‌اند. پیکرهای حافظان طبیعت در هفته‌ای که گذشت با حضور معصومه ابتکار، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست و برخی مدیران این سازمان و با قرائت پیام تسلیت رئیس‌جمهوری تشییع شد. اما آیا«محمد دهقانی» و «پرویز هرمزی» و «منوچهر شجاعی» آخرین محیط‌بانانی هستند که با تیر تخریبگران محیط زیست کشته می‌شوند؟