۲۹۰ میلیارد تومان ناقابل

اوایل هفته گذشته سرانجام قیمت کارشناسی دو باشگاه بزرگ پایتخت برای واگذاری به بخش خصوصی اعلام شد: 290 میلیارد تومان برای هر کدام از دو باشگاه استقلال و پرسپولیس. قیمتی که گویا از حاصل جمع دو مقوله دارایی‌های ثابت (ورزشگاه و ساختمان باشگاه که 135میلیارد تومان برآورده شده) و ارزش برند این دو باشگاه (که 155 میلیارد تومان تخمین زده شده) به دست آمده است و البته حسابی صدای مدیران سابق و پیشکسوتان این دو باشگاه را در‌آورده است.

شرایط واگذاری
به غیر از قیمت بالای اعلام‌شده برای دو باشگاه سرخابی که سال‌هاست سود مالی کسب نکرده‌اند و تنها بدهی برای مدیران‌شان به جای گذاشته‌اند، نحوه واگذاری این دو باشگاه هم در نوع خودش جالب توجه است. آن‌طور که محمود گودرزی، وزیر ورزش توضیح داده خریدار این دو باشگاه باید تعهد کند که بعد از یک سال از زمان واگذاری، ۲۰ درصد از سهام خریداری‌شده را به کانون پیشکسوتان این دو باشگاه -که به تایید وزارت ورزش رسیده‌اند- واگذار کند. البته وزارت ورزش مشخص نکرده که این واگذاری باید به چه قیمتی و با چه شرایطی انجام شود. در ثانی قرار است خریداران 40 درصد مبلغ خرید را نقد و مابقی را در اقساطی دوساله تقدیم وزارت ورزش کنند. آن هم در حالی که ابتدا باید صلاحیت‌شان توسط نهادهای امنیتی تایید شود و بعد هم هیات مدیره‌شان از فیلتر مدیران وزارت ورزش رد شود.

واکنش منفی خریداران احتمالی
به محض اعلام قیمت‌های فروش دو باشگاه پرسپولیس و استقلال پیشکسوتان این دو باشگاه، به خصوص آنهایی که ماه‌هاست در فکر خریدن بخشی از سهام سرخابی‌ها هستند شروع به اعتراض کردند. امیر عابدینی که چندهفته‌ای است درصدد تاسیس شرکتی قانونی متشکل از پیشکسوتان پرسپولیس است؛ در گفت‌وگویی گفته: «قیمت دو باشگاه گران نه، خیلی گران است! با این شرایط هیچ احدی استقلال و پرسپولیس را نمی‌خرد. آدم پولدار زیاد داریم ولی آدم «پول دور‌بریز» کم است.» البته این تنها واکنش منفی به قیمت‌گذاری دو باشگاه بزرگ پایتخت نبود. واعظی‌آشتیانی هم که در اردوگاه آبی‌ها قرار دارد و چند سالی مدیریت باشگاه استقلال را بر عهده داشته در اولین واکنش گفته است: «با این قیمتی که روی استقلال و پرسپولیس گذاشته‌اند، هیچ پیشکسوتی حتی نمی‌تواند نیم درصد از سهام استقلال یا پرسپولیس را بخرد.»

ابهام‌های قیمت‌گذاری
ابهام قیمت‌گذاری دو باشگاه استقلال و پرسپولیس از چند جهت قابل بررسی است. نخست آنکه مالکیت ساختمان مرکزی این دو باشگاه هنوز مورد مناقشه است. از قرار معلوم فدراسیون فوتبال در زمان مدیریت محمد دادگان، دو ساختمان به باشگاه پرسپولیس و استقلال به صورت ۹۹‌ساله -و نه مالکیت قطعی- واگذار کرده است. دو ساختمانی که از اتفاق در ماه‌های گذشته به یکی از چالش‌های مدیریتی علی کفاشیان هم اضافه شدند و برخی از اعضای هیات‌رئیسه فدراسیون فوتبال از حق قانونی این فدراسیون برای دریافت اجاره از دو باشگاه گفتند. جالب اینجاست که سازمان خصوصی‌سازی این دو ملک هبه‌شده را جزو دارایی‌های ثابت این دو باشگاه محسوب کرده. این ماجرا در زمینه ورزشگاه تمرینی دو باشگاه هم صدق می‌کند و هر دو ورزشگاه مدعیانی از بخش خصوصی هم پیدا کرده‌اند. اما مساله دومی که این روزها مغفول مانده، قیمت یکسان این دو باشگاه است. آیا واقعاً ارزش زمین تمرینی پرسپولیس و استقلال که متراژهای مختلفی دارند از لحاظ قیمتی یکسان هستند؟ ساختمان باشگاه‌ها چطور؟ و سوال مهم‌تر آیا برند پرسپولیس و استقلال دقیقاً به یک میزان می‌ارزد؟