کاشفان گاز در استرالیا

شش سال پیش یک کنسرسیوم تصمیم گرفت تا خط لوله گاز را از گینه نو در امتداد تنگه توروس به کوئینزلند بکشد تا کمبود گاز در شرق استرالیا را جبران کند. اما انقلابی در صنعت گاز کوئینزلند را دگرگون کرد. حجم گازی که از رگه‌های زغال‌سنگ در این منطقه استخراج می‌شود در طول این زمان چهار برابر شده است. کنسرسیومی متشکل از گروه گازی بریتانیا قرار است اولین محموله صادراتی گاز حاصل از زغال‌سنگ را که خنک‌شده و به مایع تبدیل شده است در سال آینده به آسیا بفرستد. دو شرکت استرالیایی سانتوس و اریجن انرژی به زودی به آنها می‌پیوندند. اوج‌گیری صنعت گاز استرالیا به این پیش‌بینی دامن زده است که تا سال 2020 این کشور جایگاه قطر به عنوان بزرگ‌ترین صادرکننده گاز مایع را از آن خود خواهد کرد. اما ظهور رقبای بالقوه در آمریکای شمالی و شرق آفریقا و افزایش شدید هزینه ساخت کارخانه‌های مایع‌سازی گاز در استرالیا باعث نگرانی سرمایه‌گذاران شده است. تا همین اواخر، این کشور فقط مقادیر اندکی از گاز را از منابع قدیمی زیر اقیانوس هند استحصال می‌کرد. اکنون فناوری‌های جدید امکان‌ دسترسی به ذخایر غیرمعمول در رگه‌های زغال‌سنگ، بسترهای سنگی و مکان‌های دیگر را فراهم ساخته است. ذخایری که قبلاً دسترسی به آنها هزینه زیادی داشت. طبق گزارش شرکت بریتیش پترولیوم رتبه ذخایر گاز استرالیا در جهان از رده پانزدهم در پنج سال پیش به رده یازدهم در امسال رسیده است. نزدیکی استرالیا به بازارهای آسیایی نیازمند به گاز مزیتی دیگر است. درآمد استرالیا از صادرات گاز مایع در سال مالی گذشته 12میلیارد دلار استرالیا بود. انتظار می‌رود تا سال‌های 2018-2017 این رقم پنج برابر شود. دفتر منابع و اقتصاد انرژی دولت اعلام کرد در آن زمان صادرات گاز از زغال‌سنگ پیشی گرفته و پس از سنگ آهن در مقام دوم قرار خواهد گرفت. سه کارخانه مایع‌سازی هم‌اکنون در حال فعالیت هستند و حدود 200میلیارد دلار استرالیا برای ساخت هفت کارخانه دیگر اختصاص یافته است. گریم بتون از شرکت مشاوره‌ای انرژی کرست این وضعیت را به بسته نجات در کشورهای اروپایی تشبیه کرده است، با این تفاوت که در استرالیا بخش خصوصی در‌صدد انجام اقدامات مثبت است. مدیر شرکت شوران در استرالیا امیدوار است قبل از اینکه رقبا وارد عمل شوند موج جدیدی از سرمایه‌گذاری در استرالیا به راه افتد. گزارش شرکت مشاوره مدیریتی مک‌کینزی هشدار می‌دهد که عوامل منفی ممکن است علیه استرالیا باشند. هزینه ساخت پروژه‌های گاز مایع در این کشور به شدت بالا رفته است و در مقایسه با پروژه‌های شمال آمریکا و شرق آفریقا 30 درصد گران‌تر است. تعدادی از پروژه‌های بزرگ با مشکل مواجه شده‌اند. یکی از شرکت‌های داخلی در ماه آوریل اعلام کرد به خاطر مشکلات هزینه‌ای و اعتراضات زیست‌محیطی ساخت کارخانه خود در ساحل غربی استرالیا به منظور فرآوری گاز منابع دریایی را متوقف کرده است. شورون قبلاً اعلام کرده بود هزینه پروژه کارخانه گاز مایع گورگون در غرب استرالیا 20 درصد افزایش یافته و به 52 میلیارد دلار استرالیا رسیده است. برای بسیاری از بهره‌برداران ارزش زیاد دلار استرالیا در سال‌های گذشته هزینه‌های ساخت و ساز را بالا برده است. کمبود مهارت و دوری مکان پروژه‌ها هزینه‌های کارگری را به شدت افزایش داده است. نظرسنجی اخیر در 53 کشور نشان می‌دهد کارگران بخش نفت و گاز استرالیا به طور میانگین 163600 دلار آمریکا در سال درآمد دارند که دو برابر میانگین جهانی است. اما گروهی که مسوول ساخت سه پروژه عظیم تبدیل گاز زغال سنگ به مایع هستند کار را برای خود دشوارتر کرده‌اند. آنها کارخانه‌هایشان را کنار هم می‌سازند اما با عدم مشارکت در استفاده از امکانات و تجهیزات یکدیگر میلیاردها دلار را هدر می‌دهند. پیتر وسل رئیس شرکت شل می‌پذیرد که تجارت در استرالیا آسان نیست اما باز هم او خوش‌بین است. به عقیده او تقاضا برای گاز مایع در این دهه دو برابر خواهد شد. شرکت او قصد دارد در پنج سال آینده 30 میلیارد دلار در استرالیا سرمایه‌گذاری کند. شل در حال ساخت کارخانه‌ای شناور در یکی از پروژه‌های غرب استرالیاست تا گازهای استحصال‌شده از زیر بستر دریا را به مایع تبدیل کند. این کارخانه شناور که در فاصله 475 کیلومتری ساحل است کار خود را در سال 2017 آغاز می‌کند و 25 سال در آنجا خواهد ماند. این نوع تولید گاز مایع هزینه‌های لوله‌کشی و سایر هزینه‌های پروژه‌های ساحلی را کاهش می‌دهد و می‌تواند مزیتی برای استرالیا در این بازی باشد.