در ستایش دوست قدیمی

شورای انقلاب اسلامی ایران در بهمن‌ماه 1357 از بین معتمدین بخش خصوصی کشور، هیات‌رئیسه اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران را برگزید و مسوولیت اداره اتاق‌های کشور را به آن مدیران گرانقدر واگذار کرد. ما گروهی 15نفری که پایه‌گذار انجمن مدیران صنایع بودیم در همان دوران به صورتی داوطلبانه و برای خدمت به صنایع کشور و عبور از بحران، همکاری خود را با اتاق شروع کردیم که اینجانب در همان دوران پرمسوولیت و سراپا بحران، افتخار آشنایی با هیات محترم رئیسه و احترام و ارادت خاص به جناب آقای سیدعلاءالدین میرمحمدصادقی را یافتم. جناب آقای میرمحمدصادقی از همان روزهای اول لطف و مهربانی خاصی به شخص اینجانب و گروهمان داشتند و ارشادات و راهنمایی‌ها و چاره‌اندیشی‌های این سرور بزرگوار روشنگر راه ما بود. اینجانب در اولین هیات نمایندگان اتاق انتخاب شدم و روابطم با این شخصیت بزرگوار به اعتبار مطالعات و کارهای کارشناسی انجمن مدیران فزون‌تر شد. همچنین روز‌به‌روز شناخت و ارادتم به شخصیت و وارستگی‌های قابل تعظیم ایشان بیشتر می‌شد تا آنکه طی دو دوره به عضویت هیات رئیسه اتاق ایران انتخاب شدم و تحت‌نظر جناب آقای مهندس علینقی خاموشی ریاست گرانقدرمان مدت هشت سال همکاری‌های یومیه داشتم و با تفاهم افتخار کامل شاگردی ایشان را یافتم و با صمیمیت هرچه بیشتر اتاق ایران و جناب آقای مهندس خاموشی را چه به صورت فردی و چه از طریق مجموعه همکاران انجمن مدیران در حد توان یاری کردم. از آن پس تاکنون نیز در موقعیت عضویت هیات نمایندگان در اتاق ایران و تهران و ایشان هم در مقام عضو هیات‌رئیسه، مرئوس ایشان بوده‌ام. ایشان پیوسته معلمی صاحب تدبیر و درایت برای رفع مشکلات اتاق بوده‌اند. رفتار این استاد عزیز و گفت‌وگوهایشان با مخالفان بخش خصوصی و به خصوص مخالفان اتاق ایران بسیار مشفقانه و آموزنده بوده است. با ملایمت، منطقی و مداومت در مذاکرات با بی‌مرحمتی‌ها و مخالفت‌ها و بعضاً تشخیص‌های ناصواب دولت در قالب منطق، دلالت و شفقت و صبر برخورد می‌کردند و دیدگاه‌های تند و افراطی را تعدیل می‌کردند.

ایشان در نهایت صفا و صمیمیت به دنبال حل مشکلات بخش خصوصی بودند ولی هرگز تظاهری نداشتند و از بازگو کردن تلاش و فداکاری‌هایشان خودداری می‌کردند. بیان ایشان ملایم و مهربانانه است و در گفتارشان تاثیر فراوانی است. آن هنگام که اتاق ایران و تهران و سایر اتاق‌های کشور با تلاطم‌های عظیم روبه‌رو بوده و این نهادها در دریای مواج ضدیت و مخالفت‌ها قرار داشتند ایشان پایدار و استوار بر مواضع عقلانی خود تاکید کردند تا آن هنگام که به دستور مقام معظم رهبری قانون حفاظت متوقف و اصل44 اصلاح و ابلاغیه آن صادر شد و این اقدامات اتاق را دگرگون کرد و تکامل بخشید که اکنون به تعالی رسیده و بزرگ‌ترین تحولات را در حمایت از اقتصاد خصوصی و تصویب قوانین و اتحاد و انسجام ایجاد کرده و این نهاد را به پارلمان بخش خصوصی تبدیل کرده است. این اتفاقات یک‌شبه صورت نپذیرفته و مراحل تکاملی را طی کرده است و بدون شک به لطف خداوند متعال این راه در سیر تعالی تداوم خواهد یافت. چه خوب است بدانیم که جناب آقای میرمحمدصادقی در این فراگرد تکاملی سهمی عظیم داشته‌اند و همه مدیون ایشان هستیم. ایشان سرمایه اجتماعی ارزشمندی برای کشور عزیزمان هستند که با وجود و حضور خود کانونی برای افزایش مودت‌ها و محبت‌ها و هم‌افزایی بین افراد و نیروهای اجتماعی‌اند. از خداوند متعال عمری طولانی و سلامتی کامل برای ایشان مسالت داریم تا در خدمت به میهن و اقتصاد ملی باز هم خداوند سهم عظیم‌تری را نصیب‌شان کند. ان‌شاءالله.