مرگ ماهی‌ها در زنده‌رود

اوایل هفته گذشته، میلیون‌ها قطعه ماهی در بستر رودخانه زاینده‌رود به گِل نشستند. مرگ گسترده ماهی‌ها پس از آن رقم خورد که از اواسط تیرماه، دریچه‌های سد زاینده‌رود به دلیل اتمام حقابه کشاورزان شرق اصفهان بسته شد. پیش از انسداد این دریچه‌ها سه سناریو برای وضعیت زاینده‌رود پس از قطع این حقابه، پیش‌بینی شده بود که بر اساس سناریوی نخست، چنانچه آب از سد نکوآباد به سمت رودخانه جریان پیدا می‌کرد، به دلیل وجود آبخورهای بسیار در طول مسیر، جریان آب در داخل شهر اصفهان کم‌کم متوقف می‌شد. سناریوی دیگر این بود که آب از سمت شهر درچه و ناژوان وارد زاینده‌رود شود و در این صورت پیش‌بینی می‌شد که احتمالاً آب اندکی در شهر اصفهان جریان داشته باشد. اما اگر جریان رودخانه سیر طبیعی خود را طی می‌کرد باز هم به دلیل وجود چاه‌های حریمی در مسیر رودخانه و فرورفت آب، خشکی، سرنوشت محتوم این رودخانه بود. هر یک از این گزینه‌ها که به اجرا درآمده باشد، اکنون پس از حدود یک ماه، جریان آب به حدی کاهش یافته که به اتلاف ماهی‌های این رودخانه منجر شده است. طی روزهای گذشته، اداره محیط زیست اصفهان طی فراخوانی از دوستداران طبیعت و فعالان زیست‌محیطی درخواست کرد برای نجات ماهی‌ها بشتابند. تصاویری که خبرگزاری‌ها از این رویداد منتشر کرده‌اند، مردمی را نشان می‌دهد که با ابزارهای مختلف در حال جمع‌آوری ماهی‌های گرفتار در آبگیرها هستند. مردم ماهی‌های نجات‌یافته را به ایستگاه‌های تعبیه‌شده تحویل داده‌اند تا در بالادست رودخانه رهاسازی شوند. اما پرسش اینجاست که آیا پیش‌بینی چنین روزهایی برای دولت دشوار بوده که اکنون مردم اصفهان باید شاهد چنین حادثه‌ای باشند؟ سپهر سلیمی، یکی از کنشگران حوزه محیط زیست به ایسنا گفته است با خشک شدن زاینده‌رود ده‌ها میلیون حق حیات در حال از بین رفتن است و چه دلیلی دارد که آب به صورت نمایشی باز و بسته شود تا این میزان تلفات رخ دهد. او می‌گوید: «با فراخوان نمادین اداره محیط زیست، تنها در 50 متر از کل رودخانه عملیات نجات صورت گرفته است که در این مسیر حتی 10 درصد ماهیان هم نجات پیدا نکرده‌اند.»