جادوی توسعه

سنگاپور، کشور یا به عبارت بهتر، «دولت‌شهری» کوچک در جنوب شرقی آسیاست که در جنوب شبه‌جزیره مالایا واقع شده است. سنگاپور، کوچک‌ترین کشور جنوب شرقی آسیا محسوب می‌شود که با وجود داشتن مساحت و جمعیتی کمتر از تهران، کشوری پیشرفته و ثروتمند محسوب می‌شود. این کشور از سال 1824 تا 1963 میلادی تحت استعمار بریتانیا بود اما درنهایت در سال 1963 میلادی به رهبری «لی کوآن‌یو» از استعمار بریتانیایی‌ها خارج شد و به فدراسیون مالزی پیوست. این وصلت دوامی نیافت و این کشور به دلیل اختلافات عدیده، بعد از دو سال ناچار به جدایی از فدراسیون مالزی شد و در سال 1965 میلادی، به شکل کشوری مستقل، اعلام استقلال کرد.

امسال، پنجاهمین سالگرد استقلال سنگاپور است و این رویداد بهانه‌ای شد تا در این شماره، پرونده‌ای را به داستان استقلال این کشور و شکوفایی مثال‌زدنی اقتصاد آن اختصاص دهیم.

در رسیدن سنگاپور به این جایگاه ممتاز، علاوه بر موقعیت بسیار مستعد جغرافیایی، نباید نقش «لی کوآن‌یو» را نادیده گرفت. وی که در استقلال این کشور از بریتانیا و پیوستن به مالزی نقش قابل توجهی داشت، با پاکدستی خود و دولتش و همین‌طور اعمال اصلاحات اقتصادی و اجتماعی گسترده، ظرف کمتر از چند دهه، از کشوری فقیر، یک قطب بزرگ سرمایه‌گذاری و تجاری ساخت و نام خود را به عنوان «پدر سنگاپور مدرن» ماندگار کرد. گرچه در دوران حکومت او برخی از آزادی‌های اجتماعی رایج در کشورهای دموکرات، نظیر آزادی بیان و انجام فعالیت‌های سیاسی محدود شد، اما تامین رفاه و معیشت مردم، باعث شد تا شهروندان سنگاپور، این محدودیت‌ها را به قیمت داشتن کشوری با آینده‌ای روشن، به جان بخرند.

سنگاپور امروز، بدون دسترسی به منابع طبیعی نظیر نفت، یکی از قدرتمندترین و آزادترین اقتصادهای جهان به شمار می‌رود؛ این کشور در کنار رونق اقتصادی خود نیم‌نگاهی هم به صنعت توریسم داشته و توانسته به لطف جاذبه‌های طبیعی و گردشگری فراوان، نام خود را به‌عنوان یکی از قطب‌های گردشگری جهان مطرح کند.