سه چالش پیش روی نان

طبیعی است که وقتی گندم با نرخ بالاتری وارد کشور شود؛ باید نان به عنوان فرآورده آن گران شود. موضوعی که عباس قبادی، مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی ‌ایران نیز آن را به صراحت تایید کرده است. افزایش قیمت نان از آذر‌ماه 1389 که نخستین گام‌ها برای اصلاح پرداخت یارانه‌ها کلید خورد آغاز شد. هدف از افزایش قیمت نان در هنگام اجرای ‌این برنامه، کاهش مصرف آرد از میزان سالانه 10 میلیون تن به شش میلیون تن بود. حالا که بیش از دو سال از اجرای هدفمندی یارانه‌ها می‌گذرد؛ مصرف آرد به میزان پیش‌بینی شده کم نشده بلکه قیمت نان بیش از 200 درصد رشد کرده و کیفیت نان نیز تغییر زیادی نداشته است. در شرایط فعلی که بیم آن می‌رود همانند سال گذشته، بخش عمده‌‌ای از گندم تولیدی کشور به خارج از کشور قاچاق شود؛ همه چیز بستگی به تصمیمات دولت دارد. دولت می‌تواند نرخ خرید تضمینی گندم را بالاتر پرداخت کند و سپس با نرخ ارزان‌تر به کارخانجات آرد بفروشد. کاری که 30 سال است انجام می‌دهد و پاسخی عکس داده است. دولت می‌تواند به یارانه نقدی مردم اضافه کند در واقع به مصرف‌کننده یارانه بدهد. که ‌این کار می‌تواند اثرات تورمی بر جای بگذارد و البته قیمت نان را هم افزایش دهد. یا ‌اینکه تیر خلاص به تمام ‌این گزینه‌ها، افزایش قیمت نان باشد. شاید ‌این کار انجام شود و شاید بهترین گزینه ممکن باشد. اما هر چه که هست؛ گندم تولید داخل به کارخانجات آرد در آن سوی مرزها قاچاق خواهد شد و با دلار 2450 تومانی بار دیگر به ‌ایران وارد می‌شود تا علاوه بر نان، کارخانجات بیسکویت و کیک، صنایع شیرینی و شکلات و حتی صنعت مهمی چون ماکارونی با قیمت بالاتری آرد مورد نیاز خود را تهیه کنند و به قیمت محصولات خود بیفزایند. البته دبیر اتحادیه سراسری تولیدکنندگان و صادرکنندگان نان ‌ایران به «ایسنا» گفته است: «حتی در صورت حذف ارز مرجع واردات گندم قیمت گندم و آرد به دلیل قیمت تضمینی خرید آن از سوی دولت تا پایان سال تغییری نخواهد کرد چون در صورت افزایش قیمت گندم وارداتی دولت باید بر اساس توافق انجام‌شده مابه‌التفاوت آن را پرداخت کند.» در حال حاضر خرید گندم در استان‌های خوزستان، فارس، هرمزگان و بوشهر آغاز شده که با قیمت‌های تعیین‌شده قبلی اما به صورت علی‌الحساب صورت می‌گیرد.