چاقی دولت قصور اصناف

اصناف به عنوان یک خانواده بزرگ در اقتصاد و اجتماع کشور حلقه واسط بین بنگاه‌های اقتصادی و مردم است، این حلقه واسط در چند سال گذشته تنها یک مسیر عادی را پیموده و در آن نتوانسته پیشرفت و نوآوری چشمگیری داشته باشد در حالی که دنیا با سرعت بسیار بالایی در حرکت است.
اصناف که پیکره آن از بخش خصوصی تشکیل شده با مشکلات و چالش‌های گوناگونی مواجه‌اند و خود برای رفع این مشکلات اقدامات جدی در قالب یک برنامه تدوین‌شده ارائه نکرده‌اند. در کنار این موضوع خانواده و متولیان اصلی اصناف همیشه به دنبال آن هستند تا نقش چشمگیری در اقتصاد و تصمیم‌گیری‌های کشور ایفا کنند و از سوی دیگر اصناف همواره اعلام کرده‌اند دولت باید آنها را در مسیر پیشرفت و حرکت رو به جلو کمک کند.
اصناف از جنس مردم و با میزان متفاوت درآمد، تجربه و علم روز دنیا تشکیل شده است و در برخی از بخش‌های آن همچنان سنت بر نوآوری و علم روز دنیا تسلط دارد. صنوف و مشاغل در ایران در سطح خرد همچنان به صورت تجربی و سنتی اداره می‌شوند که این موضوع خود یکی از دلایل عدم پیشرفت این خانواده بزرگ محسوب می‌شود.
خانواده اصناف به دلیل مقرراتی که برای آنها بدون توجه به شرایط و خواسته‌هایشان از سوی افراد غیرمرتبط با اصناف و کسب و کار خرد اتخاذ شده با معضلات بزرگی مواجه هستند؛ از مشکلات پیش روی اصناف می‌توان به مشکلات شهری، تعدد واحدهای صنفی بدون برنامه و نیازسنجی و موازی‌کاری برخی دستگاه‌ها اشاره کرد.
اصناف خود از مشکلی یاد می‌کنند که متاسفانه در کشور جامعیت بسیاری پیدا کرده و تمام بخش‌های کلان و خرد کشور با آن درگیر شده‌اند، مشکلی که اقشار مختلف کشور را درگیر خود کرده فقدان آمار دقیق و جامع در بخش‌های مختلف کشور است.
اصناف با وجود آنکه اعداد و ارقام قابل توجهی همچون وجود 1850 دسته صنفی، 630 هزار مجموعه تولیدی، یک میلیون و 850 هزار واحد سازمان‌یافته، 8 هزار و 300 اتحادیه صنفی، 361 اتاق اصناف و 48 هزار مدیر، آن را تشکیل داده اما نتوانسته برای خود جامعه آماری قابل قبولی داشته باشد.
اصناف هر ساله به بهانه روز ملی اصناف همایشی با حضور معاون اول رئیس‌جمهور برگزار و مشکلات و موانعی را که باعث عدم پیشرفت و دستیابی به جایگاهی قابل قبول در تصمیم‌گیری‌ها می‌شود بازگو می‌کنند، اما نباید از این نکته به راحتی گذر کرد که اصناف خود در مدت زمان یک‌ساله از پایان همایش روز ملی اصناف تا همایش سال آینده ایراداتی را که به آنها وارد است رفع نکرده‌اند. اصناف تنها ایرادات دیگران را بازگو می‌کنند و ایرادات خود را می‌شنوند اما تلاش زیادی برای رفع ایرادات مطرح شده از خود نشان نمی‌دهند تا به جایگاه مورد انتظار برسند؛ حال جای سوال دارد اصنافی که معتقد هستند باید کار را به دست افسران اقتصادی و بخش خصوصی واقعی سپرد در این راه چه کاری انجام داده‌اند در حالی که خود بارها بر این موضوع تاکید داشته‌اند که عینک بدبینی به بخش خصوصی بر چشم مردم زده شده است.
به نظر می‌رسد اصناف برای آنکه عینک بدبینی از چشم مردم برداشته شود و اطمینان دولت را برای به دست آوردن وظایف مرتبط جلب کنند باید کارهایی را از جنس تدوین برنامه جامع و کامل در کنار استفاده از نوآوری، علم و ایجاد هویت تولید و عرضه در دستور کار قرار دهند.