تاریخ انتشار:
وعده افزایش یارانه‌های نقدی آیا رای‌آوراست؟
حمله پوپولیست‌ها
«هلوی انتخابات» تعبیری بود که روزنامه جوان در سرمقاله هفته گذشته خود برای وعده افزایش یارانه‌های نقدی به کار برده بود. وعده‌ای که می‌تواند آرای زیادی را جهت دهد. حالا یا به سمت حمید بقایی که وعده داده «یارانه‌ها را در سه گام به ۲۵۰ هزار تومان برساند» یا به سمت محسن رضایی که از رویه فعلی پرداخت یارانه‌ها گله کرده اما خودش از طرحی برای دو برابر کردن یارانه‌های نقدی خبر داده یا محمدباقر قالیبافی که اگرچه حضورش در انتخابات قطعی نبود، اما چند هفته پیش در گفت‌وگو با سالنامه روزنامه همشهری گفته بود: «معتقدم با مدیریت بهینه منابع مالی و هزینه‌های دولت می‌توان یارانه نقدی را تا سه برابر افزایش داد» و به انتظار عمومی برای افزایش یارانه‌های نقدی دامن زد.
«هلوی انتخابات» تعبیری بود که روزنامه جوان در سرمقاله هفته گذشته خود برای وعده افزایش یارانه‌های نقدی به کار برده بود. وعده‌ای که می‌تواند آرای زیادی را جهت دهد. حالا یا به سمت حمید بقایی که وعده داده «یارانه‌ها را در سه گام به 250 هزار تومان برساند» یا به سمت محسن رضایی که از رویه فعلی پرداخت یارانه‌ها گله کرده اما خودش از طرحی برای دو برابر کردن یارانه‌های نقدی خبر داده یا محمدباقر قالیبافی که اگرچه حضورش در انتخابات قطعی نبود، اما چند هفته پیش در گفت‌وگو با سالنامه روزنامه همشهری گفته بود: «معتقدم با مدیریت بهینه منابع مالی و هزینه‌های دولت می‌توان یارانه نقدی را تا سه برابر افزایش داد» و به انتظار عمومی برای افزایش یارانه‌های نقدی دامن زد. در چنین جو پوپولیستی کار برای دولت یازدهم دشوار است چراکه هم کمر به حذف یارانه‌ها بسته و سخنی هم از افزایش یارانه ماهانه نمی‌گوید. محمود احمدی‌نژاد هم دوم فروردین‌ماه در جمع مردم اهواز به سیاست یارانه‌ای دولت تاخت و گفت «97 درصد مردم چیزی را -بخوانید یارانه‌ها را- می‌خواهند شما چه‌کاره‌ای؟»
شاید سوالی که برای عموم مردم مطرح شود این است که اگر پولی نیست چرا کاندیداهای جدید وعده افزایش دو تا پنج برابری یارانه‌ها را می‌دهند و اگر اعتباری هست، دولت فعلی چرا کمر به حذف همین یارانه اندک بسته است؟
سوال دیگر این است که آیا اقتصاد ایران، توان افزایش دو تا پنج برابری یارانه‌های نقدی را دارد و اگر یارانه‌ها افزایش یابد از چه محلی باید تامین شود؟ از سال 89 تاکنون دولت سالانه 42 هزار میلیارد تومان یارانه نقدی پرداخت کرده است. رقمی بیش از یک‌سوم درآمدهای نفتی مصوب سال 96، یک‌دهم بودجه عمومی دولت، 66 درصد بودجه عمرانی مصوب سال 96 و چهار برابر بودجه عمرانی محقق سال 95، رقمی بیش از بودجه 39 هزار میلیارد‌تومانی وزارت آموزش و پرورش یا بودجه 34 هزار میلیارد تومانی بهداشت و درمان!
تا اینجای کار دولت هر سال از بودجه عمرانی زده تا یارانه‌های نقدی را بپردازد. اما در صورت افزایش سه تا پنج برابری این یارانه دیگر بودجه عمرانی کافی نیست. چون بر فرض سه برابر شدن یارانه‌ها دولت باید سالانه 126 هزار میلیارد تومان یارانه بدهد. در این حالت یعنی دولت باید کل درآمد 110 هزار میلیارد‌تومانی فروش نفت در سال 96 به‌علاوه کل بودجه عمرانی سال 95 را خرج پرداخت یارانه‌های نقدی کند. یا آنکه باید 112 هزار میلیارد تومان مالیات مصوب بودجه 96 را بگیرد و همان را مستقیم به همه مردم -اعم از مالیات‌دهندگان و غیره- بدهد. یا یک‌چهارم کل منابع بودجه عمومی خود را صرف یارانه‌ها کند. یا آنکه عطای تخصیص بودجه 63 هزار میلیارد‌تومانی عمران را به لقایش ببخشد و معادل همان را از دیگر بخش‌ها بزند تا مردم یارانه ماهانه خود را دریافت کنند. اقتصاد ایران توان پرداخت یارانه را ندارد و مرتضی ایمانی‌راد در گفت‌وگوی این پرونده می‌گوید تصور افزایش یارانه نقدی با شرایط فعلی اقتصاد ایران، شبیه افسانه‌سرایی است. اما این را هم می‌گوید که در شرایط بد اقتصاد جهانی، اقبال عمومی با پوپولیست‌هاست. پس این نگرانی جدی است که پوپولیست‌ها بار دیگر
به پاستور بروند.
دیدگاه تان را بنویسید