تاریخ انتشار:
دوره بازنشستگی برای زنان در دنیا چه معنایی دارد؟
بازنشستگی زنانه
بازنشستگی برای افرادی که از قبل برای این دوره برنامه‌ریزی نکرده باشند دوره‌ای پر از تنش و چالش است و زنان به خصوص افرادی که در دوره‌های رشد سریع جمعیت متولد شده باشند بیش از مردان در معرض آسیب قرار دارند زیرا این عده به دلیل مشغله‌های خانوادگی و رسیدگی به اعضای دیگر خانواده اغلب کمتر در محیط‌های کاری حضور دارند و توجه کمتری به مقوله بازنشستگی و دریافتی‌های این دوران دارند.
بازنشستگی برای افرادی که از قبل برای این دوره برنامه‌ریزی نکرده باشند دوره‌ای پر از تنش و چالش است و زنان به خصوص افرادی که در دوره‌های رشد سریع جمعیت متولد شده باشند بیش از مردان در معرض آسیب قرار دارند زیرا این عده به دلیل مشغله‌های خانوادگی و رسیدگی به اعضای دیگر خانواده اغلب کمتر در محیط‌های کاری حضور دارند و توجه کمتری به مقوله بازنشستگی و دریافتی‌های این دوران دارند. بررسی‌ها نشان می‌دهد حتی زنان شاغل نسبت به مردان زمان کمتری برای کارشان می‌گذارند و سرعت رشد آنها در محیط کاری کمتر از مردان است و دلیل این مساله مسوولیت‌های خانوادگی بیشتر زنان نسبت به مردان است.
مطالعات نشان می‌دهد زنان به دوره بازنشستگی متفاوت از مردان می‌نگرند. دوره بازنشستگی برای زنان به معنای صرف زمان بیشتر با خانواده و رسیدگی بهتر از فرزندان یا نوه‌ها و در نهایت ارتباطات اجتماعی گسترده‌تر است ولی مردان این دوره را تنها دوره استراحت و تفریح می‌دانند و به مسائل دیگر کمتر توجه دارند. اما سوال اصلی اینجاست که زنان کشورهای مختلف با مقوله بازنشستگی چگونه برخورد می‌کنند؟ آیا یک زن ساکن و شاغل در کشوری فقیر با مسائل مشابه زنان در کشورهای صنعتی روبه‌رو است؟ آیا شمار زنانی که می‌توانند با مستمری بازنشستگی امرارمعاش کنند زیاد است یا اینکه افراد ترجیح می‌دهند همچنان در بازار کار باقی بمانند؟
بررسی‌ها نشان می‌دهد مقوله بازنشستگی زنان از چند جنبه قابل بررسی است. اولین مساله پایین‌تر بودن سن بازنشستگی زنان در کشورهای صنعتی نسبت به مردان و امکان برخورداری از قانون بازنشستگی زودهنگام در این گروه است. از طرف دیگر زنان در تمامی کشورهای دنیا دستمزد کمتری نسبت به مردان دریافت می‌کنند و به همین دلیل مستمری‌های بازنشستگی آنها که بر مبنای میزان درآمدشان در طول سال‌های کاری محاسبه می‌شود بسیار کمتر از مردان با سابقه کاری و موقعیت شغلی مشابه است. نکته دیگر نرخ پایین‌تر مشارکت اقتصادی زنان در کشورهای در حال توسعه و فقیر دنیاست که باعث شده است مساله بازنشستگی و قوانین مرتبط با این گروه در کشورهای مذکور از اهمیت و توجه کمتری برخوردار باشد. طبق آمار رسمی بانک جهانی در سال 2014 میلادی تنها 18 درصد از جمعیت شاغل ایران را زنان به خود اختصاص داده بودند که نسبت به سال 1990 میلادی هشت درصد رشد کرد. سهم زنان در نیروی شاغل در آمریکای شمالی 46 درصد و در کشورهای عضو سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه برابر با 7 /43 درصد است. در حالی که کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا در این دوره شاهد رسیدن سهم زنان به مجموع نیروهای شاغل
به مرز 3 /21 درصد بودند و طی 24 سال این سهم تنها 9 /1 درصد افزایش یافت. بنابراین در کشورهایی که سهم زنان در نیروی کار بسیار کم است قوانین حمایت‌کننده از زنان در بازار کار وجود ندارد و نقش درآمدهای بازنشستگی زنان در تامین معاش خانواده‌ها بسیار کم است در حالی که در کشورهای توسعه‌یافته که زنان نیمی از نیروی کار را تشکیل می‌دهند نیاز به قوانین حمایت‌کننده بیشتر است و قوانین بیشتری هم برای آنها وجود دارد.
دیدگاه تان را بنویسید