تاریخ انتشار:
پیروزی قاطع اصلاح‌طلبان در انتخابات تهران
غافلگیری در پایتخت
نتایج انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری در تهران چنان غافلگیرکننده بود که مثل گزارشگران فوتبالی می‌توان گفت: «حتی خوش‌بین‌ترین هواداران هم انتظار چنین موفقیتی را نداشتند.»
هادی چاوشی/روزنامه‌نگار
نتایج انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری در تهران چنان غافلگیرکننده بود که مثل گزارشگران فوتبالی می‌توان گفت: «حتی خوش‌بین‌ترین هواداران هم انتظار چنین موفقیتی را نداشتند.» پیروزی قاطع اصلاح‌طلبان و حامیان دولت در انتخابات هفتم اسفندماه به‌ویژه از آن جهت اهمیت داشت که در زمان اعلام صلاحیت‌ها توسط شورای نگهبان، این گروه‌ها از تایید نشدن بخش عمده‌ای از کاندیداهای خود گله‌مند بودند و اعتقاد داشتند با شرایط پدید‌آمده، امکان رقابت منصفانه با رقبای اصولگرایشان را از دست داده‌اند. با این حال، تصمیم استراتژیک رهبران اصلاح‌طلب برای باقی ماندن در رقابت‌های انتخاباتی «به هر قیمت»، -دست‌کم در تهران- برای آنها خوش‌یمن و نتیجه‌بخش بود. با موج گسترده‌ای که برای مشارکت در انتخابات و رای دادن به «تمامی افراد هر دو فهرست» شکل گرفت، لیست موسوم به «امید» موفق شد در تهران همه 30 کرسی نمایندگی مجلس دهم و 15 کرسی از 16 کرسی نمایندگی مجلس خبرگان رهبری را به دست آورد. در انتخابات مجلس، رای اول تهران را محمدرضا عارف به دست آورد؛ با بیش از 6 /1 میلیون رای. پشت سر او هم علی مطهری، سهیلا جلودارزاده، علیرضا محجوب، الیاس
حضرتی، کاظم جلالی، محمدرضا بادامچی، فریده اولادقباد، سیده‌فاطمه حسینی، مصطفی کواکبیان، پروانه سلحشوری، ابوالفضل سروش، علی نوبخت‌حقیقی، غلامرضا حیدری، مهدی شیخ، فاطمه سعیدی، محمدعلی وکیلی، محمود صادقی، بهروز نعمتی، پروانه مافی، فاطمه ذوالقدر، محمد‌جواد فتحی، طیبه سیاوشی، سیدفرید موسوی، محمدرضا نجفی، داود محمدی، محسن علیجانی‌زمانی، احمد مازنی، علیرضا رحیمی و عبدالرضا هاشم‌زایی وارد مجلس دهم شدند که شاید همگی به‌معنای واقعی کلمه «اصلاح‌طلب» نبودند، اما همگی جزو فهرست «امید» به حساب می‌آمدند. جالب اینکه رویکرد «لیست»محوری در میان اصولگرایان نیز وجود داشت و تقریباً تمام 30 نفر دوم صاحب‌رای تهران را اعضای فهرست اصولگرایان تشکیل می‌دادند: نفر سی‌ویکم، غلامعلی حدادعادل، سرلیست آنها. در انتخابات مجلس خبرگان هم شرایط کمابیش به همین منوال پیش رفت و به جز یک نفر همه اعضای فهرست «امید» موفق به راهیابی به مجلس پنجم خبرگان شدند؛ در راس آنها «اکبر هاشمی‌رفسنجانی» نظر بیش از دو میلیون و 301 هزار نفر از مجموع چهار میلیون و 500 هزار رای‌دهنده استان تهران را به خود جلب کرد. پس از هاشمی نیز 14 نفر از فهرست مورد حمایت
او وارد مجلس خبرگان پنجم شدند؛ به ترتیب: محمد امامی‌کاشانی، حسن روحانی، محسن قمی، محمدعلی موحدی‌کرمانی، قربانعلی دری‌نجف‌آبادی، سید‌ابوالفضل میرمحمدی، محمد محمدی‌نیک (ری‌شهری)، ابراهیم حاج‌امینی‌نجف‌آبادی، سید‌محمود علوی، نصرالله شاه‌آبادی، محمدعلی تسخیری، محسن اسماعیلی، محمدحسن زالی و سید‌هاشم بطحایی. تنها نفر شانزدهم (احمد جنتی) بود که خارج از این لیست موفق شد به نمایندگی تهران در مجلس خبرگان برسد. هرچند هشت نفر از اعضای فهرست «امید» در فهرست مورد حمایت جامعه مدرسین حوزه علمیه قم نیز حاضر بودند و در واقع جزو «کاندیداهای مشترک» به حساب می‌آمدند. با این حال، از میان کاندیداهای اختصاصی جامعه مدرسین، حتی اشخاص سرشناسی چون محمد یزدی (رئیس کنونی مجلس خبرگان) و محمدتقی مصباح‌یزدی نیز نتوانستند رای لازم را برای حضور در دوره آینده این مجلس کسب کنند. خارج از پایتخت، وضعیت برای اصلاح‌طلبان به این خوبی نبود. در شهرهای مهمی چون مشهد و قم، اصولگرایان با قاطعیت به پیروزی رسیدند و حتی علی لاریجانی، رئیس کنونی مجلس که از لیست آنها بیرون مانده بود، هرچند به مجلس راه یافت، اما نتوانست رای اول قم را برای خود تکرار کند. در
مجموع در سایر نقاط کشور (به جز تهران)، به نظر می‌رسد سهم اصولگرایان از صندلی‌های مجلس آینده، بیشتر از اصلاح‌طلبان باشد. هرچند نباید فراموش کرد که شمار زیادی از منتخبان مجلس از گروه‌های «مستقل» هستند و تعیین سرنوشت شماری از صندلی‌ها نیز به دور دوم انتخابات (در فروردین یا اردیبهشت 95) موکول شده است.
دیدگاه تان را بنویسید