همنوایی شبانه

سال 1364 نخستین سال برگزاری جشنواره موسیقی کشور بود؛ جشنواره‌ای که در ابتدا با عنوان «جشنواره سراسری سرود و آهنگ‌های انقلابی» آغاز به کار کرد و چهار سال بعد به «جشنواره موسیقی فجر» تغییر نام یافت. در سال 1370 هنرمندان غیروطنی به آن راه پیدا کردند و در سال 1376 بانوان. سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر نیز از روز 21 بهمن با اجرایی از ارکستر سمفونیک تهران به رهبری علی رهبری رسماً آغاز به کار کرد و طی 10 روز، صحنه هنرنمایی بسیاری از هنرمندان داخلی و بین‌المللی بود. این جشنواره یکی از پرمخاطب‌ترین و در عین حال از پرحاشیه‌ترین جشنواره‌های موسیقی فجر نام گرفت؛ چنان که پیش از آغاز به کار آن، انتقاداتی مبنی بر تاخیر در رونمایی از پوستر جشنواره، تغییرات مکرر در جداول اجرای برنامه‌ها، ابهام در نحوه بلیت‌فروشی اینترنتی و امثال آن مطرح بود. گو آنکه از همان روز نخست برگزاری جشنواره نیز، علی رهبری، از آنچه «باندبازی» خوانده بود، گلایه بسیار کرد. از جمله حواشی دیگری که در طول جشنواره رخ داد، اجرای سالار عقیلی بود؛ آوازخوانی که با حضور در شبکه ماهواره‌ای، در بدو ماجرا مورد غضب قرار گرفت و پیش از جشنواره حتی سخن از حذف نام او به میان آمد. اما پس از آن با حمایتی بی‌مانند از سوی مقامات وزارت فرهنگ و ارشاد شامل بخشش شد و لطف وزیر ارشاد نیز شامل حال این هنرمند شد؛ بخششی که اعتراضاتی را نیز به همراه داشت. حاشیه جالب توجه دیگر لغو برخی از کنسرت‌ها بود. سریال لغو کنسرت‌ها این بار به جشنواره فجر رسید و با لغو کنسرت کاوه یغمایی خواننده راک کشور، جامعه موسیقی و علاقه‌مندان را در بهت فرو برد. از ممنوع‌ شدن کار استاد آواز ایران، محمدرضا شجریان که بگذریم، جای خالی برخی دیگر از بزرگان موسیقی در جشنواره، ذوق مخاطب را کور می‌کرد؛ بزرگانی که شاید به دلیل عدم برنامه‌ریزی صحیح مسوولان برگزاری، از حضور در جشنواره محروم ماندند با این حال جشنواره سی‌و‌یکم با حضور چهره‌های شاخص موسیقی نظیر شهداد روحانی و لوریس چکناواریان رونق گرفت.