قانون حمایت مولفان و مصنفان

قانون حمایت حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مجموعه قوانینی است که با هدف حمایت ازحقوق مادی و معنوی مولفان، مصنفان و هنرمندان به وجود آمده. این قوانین شامل 33 ماده و سه تبصره است و پس از تصویب مجلس سنای ایران در تاریخ دوشنبه سوم آذر‌ماه ۱۳۴۸ در جلسه روز پنجشنبه یازدهم دی‌ماه ۱۳۴۸ به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۳۸۹ طرح اصلاح ماده ۱۲ این قانون به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و بعد از تایید شورای نگهبان، به دولت ابلاغ شد. در این طرح، مدت حمایت آثار از ۳۰ سال به ۵۰ سال پس از مرگ پدیدآورنده افزایش یافت، بدین ترتیب قانون ایران در زمینه مدت حمایت حق تکثیر با ماده ۱۲ موافقتنامه تریپس هماهنگ شد.
براساس قانون حمایت حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب 31 مرداد 1389 در مجلس شورای اسلامی، حقوق معنوی پدیدآورنده محدود به زمان و مکان نیست و غیر قابل انتقال است و مدت حمایت از اثر، 50 سال بعد از فوت پدیدآورنده خواهد بود. بنابر‌این دانلود غیرقانونی آثاری که نسخه چاپی آن در کتابفروشی‌ها موجود است، موجب زیان به پدیدآورنده و ناشر می‌شود. بااین همه مشکلات و مسائل قانون حمایت حقوق مولفان و مصنفان در ایران چندان اجرایی به‌نظر نمی‌رسد. بسیاری معتقدند بخشی از این کاستی و اجرایی نشدن برمی‌گردد به رعایت نکردن حقوق کپی‌رایت و مالکیت معنوی نویسندگان خارجی. در شرایطی که بدون اجازه از مولف اصلی کتاب‌ها در ایران ترجمه و منتشر می‌شود، نمی‌توان انتظار داشت که خواننده ایرانی حقوق ناشری که خود حقوق مولف خارجی و ناشر خارجی را رعایت نکرده، تام و تمام بپردازد.