پایان عصر بلر

جرمی کوربین، از اعضای جناح چپ حزب کارگر بریتانیا، به رهبری این حزب رسید. او بیش از ۵۹ درصد آرای اعضا و هواداران حزب کارگر را به دست آورد. او در اولین اقدام عمومی خود به عنوان رهبر حزب کارگر با پایان جلسه حزب به راهپیمایی حمایت از پناهجویان رفت. کوربین در این زمینه گفت: «کسانی که از مناطق جنگ‌زده می‌گریزند انسان‌هایی مثل من و شما هستند.» او گفت باید با مساله پناهجویان به شکلی انسانی برخورد کرد. او از سیاست‌های جنگ‌طلبانه و نابرابری اقتصادی در جهان انتقاد کرد و گفت پیام حزب کارگر باید این باشد: «ما یک جهان هستیم.» او گفت فقر و نابرابری مشکلاتی اجتناب‌ناپذیر نیستند، بلکه می‌توان اوضاع را تغییر داد، و اوضاع تغییر خواهد کرد. مواضع چپگرایانه و سوسیالیستی کوربین در طول رقابت برای رهبری حزب توجه بسیاری را جلب کرد. از سویی، عده‌ای به‌واسطه این مواضع جذب حزب کارگر شدند اما از سوی دیگر، برخی هشدار دادند چنین مواضع به شدت انتقادی باعث می‌شود حزب کارگر نتواند در انتخابات رای‌دهندگان میانه‌رو و محافظه‌کارتر را جذب کند. کوربین خواهان ملی کردن راه‌آهن، نظارت بیشتر بر بانک‌ها و موسسات مالی و تعطیلی برنامه تسلیحات هسته‌ای بریتانیاست. او همچنین وعده داده است که با رسیدن به رهبری حزب کارگر به خاطر جنگ عراق در دوران تونی بلر عذرخواهی می‌کند. جرمی کوربین در حالی به رهبری حزب کارگر رسیده است که در میان رده‌های بالای حزب حمایت زیادی نداشت و تنها در دقایق پایانی توانست حمایت نمایندگان لازم برای نامزد شدن را جلب کند. محور اصلی بحث‌ها در انتخابات رهبری حزب این بود که آیا شکست حزب کارگر در انتخابات پارلمانی به خاطر این بوده که اد میلیبند، رهبر سابق حزب، سیاست‌هایی بیش ‌از حد چپگرایانه را در پیش گرفت، یا این بود که حزب کارگر در واقع موضع روشنی در برابر سیاست‌های محافظه‌کاران و لیبرال‌ها نداشت. جرمی کوربین به صراحت علیه سیاست‌های حزب کارگر در سال‌های اخیر، به ویژه سیاست‌های این حزب در دوران تونی بلر موضع گرفت و این موضع‌گیری با استقبال گسترده‌ای در میان هواداران حزب کارگر روبه‌رو شد. ده‌ها هزار نفر عضو جدید به این حزب پیوستند که تصور می‌شود بسیاری از آنها هوادار جرمی کوربین بوده باشند.