زبان و زبان‌شناسی

رابرت اندرسن هال (پسر استاد زبان‌شناسی در دانشگاه کرنلCornell ) بود. او در سال 1911 در رالی (Raleigh) واقع در کارولینای شمالی به دنیا آمد. در سال 1931 از دانشگاه پرینستون فارغ‌التحصیل شد. او پس از آن درجه فوق‌لیسانس خود را از دانشگاه شیکاگو گرفت و در سال 1943 به اخذ درجه دکترای ادبیات از دانشگاه رم موفق شد. قبل از اینکه در سال 1964 به هیات آموزشی دانشگاه کرنل بپیوندد، در دانشگاه‌های پورتوریکو، پرینستون و برون تدریس کرد. علاوه بر زبان‌شناسی عمومی، زمینه‌های عمده مطالعات زبان‌شناسی او عبارت است از فیلولوژی زبان ایتالیایی و زبان‌های رومی، تحقیق درباره زبان مجارستانی و زبان‌های پی‌جین (‌Pidgin) و کرییول (creole) طی جنگ جهانی دوم، در سال1950 از طرف فولبرایت در دانشگاه رم زبان‌شناسی تدریس کرد و در سال 1954 با استفاده از بورس گوگن - هایم (Guggen-heim‌) یک سال را در استرالیا و گینه جدید صرف مطالعه انگلیسی پی‌جین کرد. او کتاب‌های زیادی در زمینه زبان‌شناسی نوشته است. آنچه مهم به نظر می‌رسد، این نکته است که توجه به زبان امری تازه‌ نیست. شواهدی از قدیمی‌ترین تاریخ مدون در دست است که انسان در آن زمان نیز پیرامون زبان پژوهش‌هایی را انجام می‌داده است. به عبارت دیگر، بسیاری از فرضیه‌ها، نظریه‌ها و اهداف زبان‌شناسی جدید، ریشه در قرون گذشته دارند. علاوه بر آن، مطالعات غیرزبان‌شناختی از زبان نیز، همانند آرای ارائه‌شده از سوی بسیاری از مردم جامعه ما درباره زبان، از اندیشه‌های گذشته متاثر شده‌اند. بررسی مختصر تاریخ زبان‌شناسی، زمینه‌ای را برای درک خدماتی که در گذشته صورت گرفته است و همچنین برای درک پندارهای نادرست درباره زبان فراهم می‌آورد. در حال حاضر، بسیاری از اصطلاحاتی که در بررسی‌های جدید زبان به کار برده می‌شوند به یونان باستان باز‌می‌گردد. زبان‌شناسان تنها دانشمندانی نیستند که به مطالعه زبان می‌پردازند. در بسیاری از رشته‌های دیگر نیز داشتن شناختی از زبان بسیار مهم است. متخصصان تعلیم و تربیت، فیلسوفان، روان‌شناسان، مردم‌شناسان، و دانشجویان ادبیات با مطالعه زبان، همه می‌توانند از حوزه‌های تخصصی خود، شناختی عمیق‌تر داشته باشند‌. از این رو برخی از دانشمندان گفته‌اند: «زبان‌شناسی به دلیل ساخت نظری و دقت در نقشی که بر عهده دارد و روابط ارزشمندی که با سایر رشته‌ها به وجود آورده است، پیشرفته‌ترین دانش در میان علوم اجتماعی است.»