بوی سیاست طعم دود

می‌گویند، این ترافیک -که دیگر امان پایتخت‌نشینان را بریده- مصنوعی است؛ یعنی اتومبیل‌های موجود در معابر، آنقدر عجیب به یکدیگر قفل شده‌اند که برخی شائبه تصنعی بودن آن را مطرح می‌کنند. جالب اینکه این فرضیه‌سازی از ناحیه کسانی صورت گرفته است که خود دستی بر مدیریت شهری تهران دارند. درآخرین روز از آذرماه که رئیس پلیس راهور تهران درجلسه علنی شورای شهر حضور یافت تا گزارشی از راهبردهای تحول در ترافیک شهر ارائه کند، برخی از اعضای این شورا، ترافیک یک‌ماهه اخیر تهران را غیرعادی توصیف کردند. سردار محمدرضا مهماندار که حدود یک ماه است، تصدی فرماندهی راهور تهران را عهده‌دار شده، تشدید ترافیک را به برگزاری نمایشگاه‌های پرمخاطب در محل نمایشگاه بین‌المللی تهران و مراجعه مردم به هیات‌ها و امامزاده‌ها در ایام عزاداری نسبت داد و اینکه افزایش برودت هوا سبب شده مردم بیش از گذشته از خودروهای شخصی استفاده کنند. اما این استدلال‌ها، اعضای شورای شهر را قانع نکرد و آنها عملکرد پلیس راهنمایی و رانندگی را به بهانه انفعال در مدیریت ترافیکی شهرتهران به باد انتقاد گرفتند؛ یکی از این منتقدان، محسن سرخو درکسوت رئیس کمیته حمل و نقل شورای شهر بود که در پاسخ سردار مهماندار چنین گفت: «قبول کنید که در یک ماهه اخیر ترافیک تهران اصلاً عادی نبوده است و به نوعی می‌توان گفت این ترافیک مصنوعی بوده است.» سرخو البته تنها عضو شورا نبود که نسبت به عادی بودن ترافیک تردید وارد کرد اما آنچه بحث سیاسی بودن ترافیک تهران را بر سر زبان‌ها انداخت، توئیتی بود که رحمت‌الله حافظی، یکی دیگر از اعضای شورا که به عنوان چهره منتقد شهردار تهران شناخته می‌شود، بعد از ظهر همان روز منتشر کرد و در این توئیت نوشت: «با فشار قالیباف به ناجا فرمانده پلیس راهور تهران عوض شد و به دنبال آن شاهد ترافیک سنگین در تهران طی یک ماه گذشته هستیم؛ هدفشان چیست؟» حافظی البته سندی برای ادعای خود ارائه نکرده و به جزئیات بیشتری نپرداخته است. البته در روزهای گذشته، رسانه‌ها گمانه‌هایی را در مورد این ادعا مطرح کرده‌اند؛ روزنامه ایران به نقل از احمد حکیمی‌پور نوشت: «برای تحمیل انتقال نمایشگاه‌ها به شهر آفتاب، ترافیکی درشهر ایجاد می‌شود تا بیان شود که انتقال نمایشگاه می‌تواند روان‌کننده ترافیک در پایتخت باشد...» اگرچه برخی از مسوولان از پلیس راهور و حتی تعدادی از اعضای شورای شهر به تکذیب موضوعی که حافظی مطرح کرده پرداخته‌اند، اما در طول سال‌های گذشته، کم نبوده مسائلی از مدیریت شهری تهران که دستخوش نگرش‌ها و تصمیمات سیاسی شده و دود این سیاسی‌کاری، چشم پایتخت‌نشینان را کور کرده است. تصمیماتی با هدف کسب منافع کوتاه‌مدت برای «شهردار»ی که چند بار از کارزار تصاحب ردای ریاست جمهوری ناکام بازگشته و هربار سعی دارد قدرتمندتر از گذشته در برابر رقبا ظاهر شود. شهردار تهران 11 سال است که محدودیت منابع و عدم همراهی دولت‌ها را مانع توسعه مترو و حل چالش‌های مزمنی چون ترافیک و آلودگی هوا عنوان می‌کند؛ اما اگر گره کور ترافیک با تزریق منابع گشوده می‌شود، سوال این است که آقای شهردار به چه دلیل نتوانسته است ظرف این مدت، درآمدهای پایداری را برای تهران ایجاد کند؟ و چرا در طول این سال‌ها نتوانسته این مهم‌ترین معضل شهر تهران را از طریق تعامل با دولت حل‌و‌فصل کند؟