هشدار معاون آرام دولت

مجلسیانی که طرح اولیه حمایت از آمرین به معروف و ناهیان از منکر را تهیه کرده بودند، در تصورشان هم نمی‌گنجید که با چنین واکنش تندی مواجه شوند و معاون پارلمانی ریاست‌جمهوری، طرح آنها را با اصول متعدد قانون اساسی مغایر بداند. مجید انصاری این طرح را ورود به حوزه اختیارات قوه مجریه دانست و بار دیگر تاکید کرد این طرح از نظر ساختاری، مشکلات متعددی دارد. مجید انصاری انتقادات خود را تنها متوجه این طرح نکرد. معاون پارلمانی حسن روحانی در اظهارات خود شرط قانون خوب را در استحکام، اتقان و انعطاف آن برشمرد و گفت: «در مقاطعی که واقعاً به قانون نیاز داریم باید تلاش شود تا در قالب لایحه از سوی دولت به مجلس ارائه شود در حالی که در چند سال گذشته بنا به دلایلی شاهد افزایش طرح از سوی نمایندگان بوده‌ایم. الزاماً کثرت قانونگذاری خوب نیست. هر چه تعداد عناوین قانون کمتر و شفاف‌تر باشد، هم جامعه می‌تواند قانونمند حرکت کند و هم مجریان راحت‌تر می‌توانند قانون را اجرا کنند.» این اولین بار نبود که مجید انصاری رویکرد برخی از نمایندگان تندرو را زیر سوال می‌برد. در طول یک سال گذشته که دولت حسن روحانی در پاستور مستقر شده است عده‌ای از نمایندگان با طرح سوال‌های متعدد و تصویب طرح‌های زیاد تلاش کرده‌اند تا به قولی دولت را آچمز کنند همچنان که بنا بر آمار منتشر‌شده از سوی مجید انصاری تاکنون بیش از 800 سوال از وزیران در طول یک سال گذشته پرسیده شده است که در نوع خود بی‌نظیر بوده و درواقع رکورد سوالات را در جمهوری اسلامی شکسته و مهم‌تر اینکه این حجم از سوالات تنها توسط 40 نفر از نمایندگان پرسیده شده است!

تعامل دوسویه

هر چند برخی از نمایندگان مجلس تلاش دارند تا نوعی تقابل را بین دولت و مجلس به تصویر بکشانند اما واقعیت این است که از زمانی که دولت یازدهم سکاندار قوه مجریه شده تاکنون روابط بسیار حسنه‌ای بین دولت و مجلس ایجاد شده است. بسیاری بر این باورند که این رابطه حسنه فارغ از تعامل خوب علی لاریجانی و حسن روحانی، مدیون راهبردهای مجید انصاری است که به قولی با زیر و بم مجلس آشنایی کاملی دارد. تسلط مجید انصاری بر حوزه مجلس موجب شد از همان ابتدا به عنوان گزینه محتمل معاونت پارلمانی مطرح شود. مهم‌ترین مزیت مجید انصاری اشراف بر آیین‌نامه‌های مجلس است که موجب شده او به عنوان یک فرد مطلع از سوی پارلمانتاریست‌ها مورد قبول قرار گیرد. در کنار این اشراف می‌توان این نکته را مورد توجه قرار داد که برخلاف دولت پیشین، دولت روحانی جایگاه مجلس را به رسمیت می‌شناسد کما اینکه انصاری در مصاحبه خود خاطره‌ای را از ابوالحسن بنی‌صدر نخستین رئیس‌جمهور روایت کرده بود که به امام گفته بود قانون مجلس را قبول ندارد و امام گفته بود غلط می‌کنی قانون را قبول نداری، این قانون است که تو را قبول ندارد. انصاری هر چند جایگاهی خاص برای مجلس قائل است اما با این حال نتوانست رفتار برخی از نمایندگان را نادیده بگیرد. برخی از مجلسیان که اقلیت بسیار کوچکی را در خانه ملت تشکیل داده‌اند با راه‌اندازی پروژه طرح سوال از وزیران چنان فضایی ایجاد کرده‌اند که صدای دولتیان را درآورده‌اند. کشاندن مرتب وزرا به مجلس موجب شد انصاری این انتقاد را به نمایندگان مجلس وارد کند که چرا سوالی که باید از سرکرده اشرار بپرسند از وزیر می‌پرسند. شاید توقع دارند که برای تامین امنیت کارکنان ما در سفارت خارج از کشور، گارد محافظ بگذارند! هرچند دانش‌آموخته حقوق خصوصی دانشگاه آزاد در این مدت توانست با نمایندگان مجلس خوب تا کند اما نمی‌توان این نکته را نادیده گرفت که انتخاب او به عنوان معاونت پارلمانی از همان ابتدا مشکل‌ساز شد. درست زمانی که نام او به عنوان معاونت پارلمانی رسانه‌ای شد بسیاری در برابر دولت موضع تندی گرفتند که چرا فردی از مجمع روحانیون مبارز در این منصب قرار گرفته است و این کار دهن‌کجی به مجلس است. این انتقادات در حالی مطرح می‌شد که سابقه دوستی انصاری و روحانی به قبل از انقلاب بازمی‌گشت. مجمع روحانیون مبارز بعد از انتخابات 88 نسبت به برخی از برخوردها انتقاد کرد و وظیفه انتشار این مواضع بر عهده مجید انصاری گذاشته شده بود. همان زمان روزنامه رسالت در مقاله‌ای خواستار حذف پسوند مبارز از این تشکل سیاسی به دلیل همسویی با غرب شد. گرچه بسیاری از افراطیون انصاری را به زیر پا گذاشتن خط قرمز متهم می‌کنند اما مرور کارنامه مجید انصاری نشان می‌دهد که او همواره تلاش داشته است تا اعتدال را در کلام و گفتار رعایت کند. زمانی که فراکسیون اقلیت مجلس پنجم را بر عهده داشت و در رای‌آوری اعضای کابینه خاتمی نقش موثری ایفا کرد با این حال او همان زمانی که بسیاری از اصلاح‌طلبان شمشیر را برای هاشمی از رو بسته بودند در مقام دفاع از هاشمی ظاهر شد و نسبت به این رویکرد واکنش نشان داد. انصاری هر چند در جریان رد صلاحیت‌های مجلس هفتم بر این باور بود که اجحاف‌هایی در مورد تعیین صلاحیت‌ها رخ داده است اما هرگز با نمایندگان متحصن همراهی نکرد و حتی استعفا را به دلایل اتمام انتخابات و خروج از مصلحت‌های کشور به صلاح ندانست. یک سال پایانی دوره خاتمی برای این روحانی معاونت پارلمانی را به ارمغان آورد. درست زمانی که زمزمه‌های برگزاری انتخابات نهم شنیده شد و کروبی و معین به عنوان کاندیداهای اصلاح‌طلب وارد میدان شدند، اختلافی بزرگ دامن مجمع روحانیون مبارز را گرفت. از یک‌سو کروبی به عنوان دبیر کل انتظار حمایت داشت که به دلیل عدم‌حمایت از دبیر کلی کناره گرفت و طیف هاشمی به رهبری انصاری بر این باور بود که باید از هاشمی حمایت کرد. وجود این اختلافات موجب شد مجمع روحانیون موضع شفاف و صریحی را در انتخابات در پیش نگیرد. در تمام دوران بعد از ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد مجمع روحانیون مبارز و مجمع تشخیص مصلحت نظام تنها مکان‌هایی بود که مجید انصاری در آن حضور پیدا می‌کرد. در دولت دوم محمود احمدی‌نژاد فضا به سمتی سوق داده شد تا افرادی همچون انصاری نسبت به آینده انقلاب احساس خطر کنند و در نتیجه از دولت دهم به صراحت انتقاد کنند. این انتقادات زمانی اوج گرفت که هاشمی‌رفسنجانی و بیت امام در تیررس حمله افراطی‌ها قرار گرفتند. انصاری در لابه‌لای هر سخنرانی و مصاحبه‌ای این افراد را به گروه فرقان تشبیه می‌کرد که می‌خواهند کار نیمه‌تمام خود را نسبت به هاشمی به پایان برسانند. ارادت نماینده دوره‌های اول، دوم، سوم، پنجم و ششم به هاشمی به‌گونه‌ای بود که به محض رد صلاحیت او در انتخابات ریاست‌جمهوری 92 به بهانه کهولت سن، این اقدام را اقدامی غیرقابل‌توجیه برشمرد که با هزار رساله هم قابل توجیه نیست و نخواهد بود.

سخن آخر

هنوز مشخص نیست که روحانی 60‌ساله اهل زرندیه کرمان تا چه حد می‌تواند در انجام وظایف محوله و ایجاد رابطه حسنه بین دولت و مجلس موفق باشد، آیا می‌تواند نقشه نمایندگان تندرو را نقش بر آب کرده و با اتخاذ تدابیری مناسب اندکی از حجم سوالات آنان را بکاهد یا اینکه این فراکسیون تندروهای مجلس خواهد بود که همچنان با طرح سوال و استیضاح مانع از آرام شدن فضای کشور خواهد شد.