بیماری تحصیل

آسیایی‌ها خصوصاً مردم آسیای جنوب شرقی و هند، به بیماری جدیدی دچار شده‌اند. بیماری تحصیل! خانواده‌ها در چین، کره جنوبی، مالزی، هند، تایوان، هنگ‌کنگ و سنگاپور، بسیار بیش از توانایی مالی خود و خانواده‌شان، برای تحصیل فرزندان‌شان در مدارس خصوصی، فرستادن آنها به دانشگاه‌های خوب و حتی تحصیل در خارج از کشور، هزینه می‌کنند. اتفاقات عجیب و ناراحت‌کننده‌ای نیز در این بین افتاده است. مانند پدر روستایی چینی، که به خاطر بیماری دو سال زمینگیر شده بود و با شنیدن خبر پذیرفته شدن پسر 18ساله‌اش در یکی از بهترین دانشگاه‌های کشور، به خاطر عدم توانایی پرداخت هزینه‌های تحصیل فرزندش، با خوردن سم گیاه خود را کشت. شاید این یک نمونه افراطی از رفتار والدین در این‌طور مواقع باشد، اما تحقیقات نشان می‌دهد بسیاری از خانواده‌های آسیایی، آرزومندند فرزندان‌شان عملکرد و زندگی بهتر از آنها داشته باشند و تحصیل را تنها راه رسیدن به این آرزو می‌دانند. کم نیستند خانواده‌هایی در چین یا حتی کشورهای ثروتمندتری مانند کره جنوبی، که خانه خود را می‌فروشند و از خیر داشتن بیمه درمانی می‌گذرند تا بتوانند مخارج تحصیل فرزندان‌شان را بپردازند. بر اساس آمار در پنج‌ساله منتهی به سال 2012، درآمد قابل تصرف خانوار در چین حدود 60 درصد افزایش یافته است، این در حالی است که در همین بازه زمانی، مخارج پرداختی خانوارها برای تحصیل فرزندان‌شان بیش از 90 درصد رشد داشته است. مهم‌تر از همه اینکه این تب، فقط گریبانگیر خانواده‌های با درآمد متوسط نیست، حتی قشر کارگر و فقیر نیز سعی می‌کند بهترین امکانات تحصیل را برای فرزندش مهیا کند و این به معنای انتخاب‌های بعضاً بسیار دراماتیک و تاسف‌آوری است. به عنوان مثال بر اساس تخمین موسسه تحقیقات اقتصادی LG نزدیک به 30 درصد خانواده‌ها در کره جنوبی، توانایی پرداخت قسط‌های خود را با درآمد ماهیانه خود ندارند. بر اساس تحقیق مشابهی، سهم عمده‌ای از درآمد خانوارها در این کشور، یعنی حدود 70 درصد، صرف پرداخت هزینه‌های سرسام‌آور مدارس خصوصی می‌شود. خانواده‌ها برای پرداخت این هزینه‌ها، از مخارج بیمه درمانی و بازنشستگی خود صرف‌نظر می‌کنند، سال‌ها به تعطیلات نمی‌روند و شاید هیچ‌گاه نتوانند خانه‌ای از آن خود داشته باشند. قضیه تا جایی پیش رفته است که بسیاری از اقتصاددانان هزینه‌های سرسام‌آور آموزش را دلیلی برای پایین بودن نرخ باروری در این کشور می‌دانند. در چین نیز اوضاع به همین منوال است، از هر 10 کودک خانواده‌های با سطح درآمد متوسط، 9 نفر از آنها در کلاس‌های با شهریه بالای مدارس که بعد از ساعت قانونی مدرسه تشکیل می‌شود، شرکت می‌کنند. والدین آنها عقیده دارند این کلاس‌ها به فرزندان‌شان برای ورود به دانشگاه کمک می‌کند. رقابت آنقدر بالا گرفته است که این نوع کلاس‌ها که قبلاً تنها در یک یا دو سال پایانی دبیرستان و به قصد تقویت دانش‌آموز برای حضور در دانشگاه تشکیل می‌شد، حالا بعضاً از دبستان آغاز شده و هزینه بسیار بیشتری را برای خانوار در بر دارد. حتی طبق یک نظرسنجی، 90 درصد خانواده‌های چینی سعی می‌کنند هزینه تحصیل فرزندان‌شان در خارج از این کشور را بپردازند.