پرهیز از خوش‌بینی‌های زائد

سخنان رئیس‌جمهور کشورمان در سازمان ملل از جنس سخنانی بود که از یک رئیس‌جمهور انتظار می‌رفت. لحن قوی و در عین حال محترمانه ایشان قابلیت جذب احترام متقابل را داشت. ایشان بر حقوق ملت ایران تاکید و در عین حال بر تمایل به بهبود روابط با جهان تاکید کرد. اما به نظر می‌رسد که تلاش ایشان نوعی حرکت در مسیر سربالا باشد. بهبود روابط برخلاف تخریب آن نیاز به تلاش دوجانبه دارد. ایران سیگنال قوی و روشن مبنی بر درخواست برای بهبود روابط را داده است. اما مشخص نیست که طرف مقابل نیز در شرایط فعلی خواست یا توان پاسخگویی را داشته باشد. بی‌اعتمادی به فضای موجود در روابط دوطرفه سایه افکنده است. طرف آمریکایی معتقد است تحریم‌ها موثر بوده است و حرکت جدید ایران می‌تواند نوعی تغییر تاکتیکی برای کاهش فشار اقتصادی باشد. در این شرایط آنچه می‌تواند موثر باشد، قدم‌های کوچک متقابل است، بدین گونه که دو طرف حاضر به برداشتن قدم‌های عملی در ازای اقدام متقابل طرف دیگر باشند. این استراتژی نیاز به مطالعه، گفت‌وگوی کارشناسان دو طرف، صبر و مداومت دارد. برای کمک به پیشبرد این استراتژی لازم است که از خوش‌بینی بیش ‌از ‌حد پرهیز شود و به تیم مذاکره‌کننده اجازه داده شود بدون احساس فشار و به طور مداوم به مذاکره بپردازد تا بتواند در زمان مناسب به توافقی در خور شأن ملت ایران دست یابد.