تاریخ انتشار:
سردمدار تغییر و تحول
بیژن نامدار‌زنگنه هنگامی که دوباره در قامت وزیر بعد از هشت سال پا به وزارت نفت گذاشت، انتظار برخی این بود که او به تغییر و تحولات متعدد در این وزارتخانه مهم و حساس دست بزند.
بیژن نامدار‌زنگنه هنگامی که دوباره در قامت وزیر بعد از هشت سال پا به وزارت نفت گذاشت، انتظار برخی این بود که او به تغییر و تحولات متعدد در این وزارتخانه مهم و حساس دست بزند. بحث رای اعتماد یا عدم اعتماد نمایندگان مجلس به او یکی از اصلی‌ترین بحث‌ها در روزهای نخست مردادماه بود و حتی پس از کسب رای اعتماد از مجلس هم پس‌لرزه‌های آن همچنان احساس می‌شد و شاید حمایت قاطع رئیس‌جمهور از وزیر نفت پرسابقه و قدیمی کشور بود که موجب شد زنگنه با رای «لب‌مرزی» از مجلس رای اعتماد کسب کند و راهی ساختمان وزارت نفت واقع در خیابان طالقانی شود. زنگنه تغییرات مدیریتی خود را بدون هیچ فوت وقتی انجام داد؛ انگار که برای تک‌تک افراد و سمت‌ها از پیش تصمیم قاطع خود را گرفته بود. او روز 27 مردادماه را توفانی آغاز کرد. در همان روز نخست «کریم زمانی» را به مدیرکلی حوزه ریاست برگزید و سپس با کنار گذاشتن «خالدی»، «منصور معظمی» را به عنوان سرپرست معاونت بین‌الملل منصوب کرد؛ سمتی که او نیز به زودی آن را واگذار کرد. او همچنین محسن پاک‌نژاد را به سمت سرپرست اداره کل نظارت بر صادرات و سید‌رحیم عقیق را به سمت مدیرکل بازرسی وزارت نفت منصوب کرد. شاید
یکی از مهم‌ترین تغییرات مدیریتی او، نشاندن سید‌کاظم وزیری‌هامانه در سمت قائم‌مقام وزارت نفت بود که پیشتر وزیر نفت دولت نهم بود. حسین کاظم‌پور‌اردبیلی نیز بعد از سال‌ها دوری از نفت، به نمایندگی ایران در اوپک بازگشت. زنگنه به تدریج مدیرعاملی شرکت ملی صنایع پتروشیمی را به «عباس شعری‌مقدم»، مدیرعاملی شرکت ملی گاز ایران را به «حمیدرضا عراقی» و هدایت شرکت ملی نفت ایران را به «رکن‌الدین جوادی» سپرد. آخرین جابه‌جایی وزیر نفت نیز در شرکت ملی پالایش و پخش انجام شد؛ جایی که با کنار رفتن ضیغمی، «عباس کاظمی» که سابقه مدیریت سازمان بهینه‌سازی سوخت را در کارنامه خود داشت، جانشین او شد تا به این ترتیب تنها معاونان منابع هیدروکربوری و امور مهندسی و پدافند غیرعامل وزیر در جای خود باقی بمانند.
وزارت نفت در میان دیگر وزارتخانه‌ها رتبه اول را در عزل و نصب‌ها به دست آورد. بسیاری از مدیران عامل شرکت‌هایی همچون نیکو، نفت مناطق مرکزی ایران، نفت و گاز پارس و ملی حفاری ایران طی این یک سال تغییر کردند که در مجموع می‌توان نفت را پر تغییرترین وزارتخانه دولت یازدهم تاکنون دانست. رسانه‌های اصولگرا با انتقاد به این تغییرات، مدعی شدند که بیژن نامدار‌زنگنه نه با کلید که با داس وارد وزارت نفت شده است. زنگنه اما پیش از اینکه پست وزارت نفت را بر عهده بگیرد این‌طور گفته بود: «امروز موسم «یوم‌المرحمه» و کار و تلاش همگانی برای خدمت به کشور است. ما راه انتقام‌گیری را در پیش نمی‌گیریم». مشاوران و معاونان او اما دلیل این همه عزل و نصب را نیاز برای تغییر بنیادین جهت سامان گرفتن امور وزارت نفت عنوان می‌کردند. زنگنه در تیم معاونان دیگر خود هم تغییرات گسترده‌ای ایجاد کرد. او علی ماجدی را به سمت معاون وزیر در امور بین‌الملل و بازرگانی برگزید؛ سمتی که منصور معظمی آن را موقتاً بر عهده داشت و بعد از کنار رفتن از آن، به معاونت برنامه‌ریزی و نظارت بر منابع هیدروکربوری رفت. ماجدی پیشتر سفیر ایران در ژاپن و برزیل و مدتی کاردار در
امارات متحده عربی بود و اخیراً به سمت سفیر ایران در آلمان منصوب شده است. سید‌عماد حسینی نیز از جمله معدود مدیران نسبتاً جوانی بود که در میان قافله مدیران باتجربه به وزارت نفت راه یافت و با حکم زنگنه به سمت معاون وزیر در امور مهندسی منصوب شد.
دیدگاه تان را بنویسید