سالگرد کمپین

یک سال از غوغای کمپین نخریدن خودرو صفر در شبکه‌های اجتماعی می‌گذرد. پیوستن مردم به این کمپین جنجال بزرگی را در صنعت خودرو به وجود آورد. طرفداران این کمپین، عکس‌های ماهواره‌ای پارکینگ خودروسازان را در حالی در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌کردند که امیدوار بودند تولید‌کنندگان خودرو کشور هرچه زودتر نسبت به کاهش قیمت‌ها اقدام خواهند کرد. با اینکه در پشت پرده خواسته طرفداران این کمپین به‌طور کامل مشخص نبود اما آنچه در آن مقطع از زمان در شبکه‌های اجتماعی دیده می‌شد، تنها تشویق مشتریان به نخریدن خودرو صفر بود.
اینکه ایده‌ای پشت این کمپین باشد یا طرفداران آن خواسته خودجوشی داشته باشند، در حرکت مخالفان دیده نمی‌شد اما این کمپین با نام ضد‌تولیدی که داشت، انگشت اتهام را به سوی واردکنندگان، خودروسازان چینی و سیاسیون نشانه گرفته بود. کارشناسان در این خصوص اعتقاد دارند درست است که خودروسازان نتوانسته‌اند به لحاظ کیفی، قیمت محصولات و خدمات پس از فروش مردم را راضی کنند و در این تردیدی نیست که مشتریان بحق از آنها شاکی‌اند اما زمانی که انتقاد رسانه‌ای رنگ و بوی سیاسی به خود می‌گیرد، هدف این انتقاد اگر هم اصلاح باشد، معنای دیگری جز تخریب ندارد.
آنها بر این تاکید دارند که کمپین «خودرو داخلی نخرید»، بیش از آنکه کار مشتریان را به‌واسطه افزایش کیفیت و کاهش قیمت خودروهای داخلی و... راه بیندازد، مخالفان دولت را به مقصودشان خواهد رساند و در این میان، صنعت و اقتصاد کشور قربانی خواهد شد. این در حالی است که این اعتقاد هم وجود دارد که برخی اوقات‌ این حرکت اجتماعی با روش‌ها یا راهکارهای غلط به خواسته برحق عده‌ای تبدیل می‌شود و همانند یک آشوب و بلوا که ضد خواسته اولیه است، نتیجه می‌دهد. معمولاً هم نتیجه چنین حرکت‌هایی ایجاد هیجان مثبت یا منفی در جامعه است و نهایتاً دوباره با توجه به عدم دسترسی به خواسته‌های مبهم، تبدیل به یک ناامیدی یا بریدن از حرکت‌های اجتماعی می‌شود. اما آیا با گذشت یک سال از کمپین نه به خرید خودرو داخلی در صنعت خودرو تحولی صورت گرفته است؟
یک سر دیگر کلاف این ماجرا هم به وام 25‌میلیونی خودرو گره خورده است. پس از آشفتگی‌ای که این کمپین در صنعت خودرو به راه‌ انداخت، استقبال مردم از وام 25‌میلیونی خودرو از سوی خودروسازان به جریان افتاد. همه‌جا صحبت از این وام بود تا جایی که پس از اجرای این طرح در دو روز اول، 40 هزار نفر ثبت‌نام کردند. بلافاصله بعد از این ماجرا در شبکه‌های مجازی این بحث بالا گرفت که آیا چنین استقبال گرمی از فروش اقساطی خودروسازان به منزله شکست کمپین نخریدن خودرو نو داخلی است؟ در حالی که پیش از این حداکثر وام خودرو 15 میلیون تومان بود و این وام به راحتی به همه اختصاص پیدا نمی‌کرد و اگر هم اختصاص می‌یافت، با دوره بازپرداخت 36 ماهه و با سود 20 درصد بود. اما در این طرح فروش خودروسازان هم میزان وام خودرو افزایش یافت و هم مدت زمان بازپرداخت و هم سود کاهش پیدا کرد. ضمن اینکه بانک‌ها هم تا‌کنون با چنین سبکی، بدون مطالبه مدارک و اسناد مختلف به متقاضیان وام نمی‌دادند. بانک‌ها از مشتریان ضمانت‌های مختلف و جدی مانند گواهی کسر از حقوق می‌خواستند که در این طرح سپردن چک و سفته کافی بود. با وجود این به نظر می‌رسد راه‌اندازی کمپین و تحریم خودرو داخلی بی‌اثر نبوده اگرچه برای اولین بار یک کمپین با خاستگاهی مشخص و با خواسته‌هایی نامعلوم به نام کمپین خودرو داخلی نخریم تشکیل شده است. اما آیا با گذشت یک سال از راه‌اندازی کمپین، در وضعیت تنوع محصول، تغییر در شرایط فروش و رقابتی شدن بازار خودرو نسبت به سال‌های گذشته تغییری ایجاد شده است؟