پایان برنت گران

روز جمعه (28 تیر) نفت آمریکا با تاثیرپذیری از بهبود اقتصادی ایالات متحده، افزایش تقاضای پالایشگاه‌ها و افت موجودی نفت آن برای چهارمین هفته به روند افزایشی خود ادامه داد. افزایش قیمت نفت آمریکا سبب شد این معیار جهانی برای اولین بار از سال 2010 بالای نفت برنت قرار گیرد. در این روز با جابه‌جایی چشم‌انداز رتبه اعتباری ایالات متحده توسط موسسه خدمات سرمایه‌گذاری مودی، قیمت‌ها به بالای 16ماهه خود رسید. طی سه هفته منتهی به 12 جولای عرضه نفت به 1/27 میلیون بشکه سقوط کرد، که در آمارهای هفتگی از سال 1982 بیشترین افتی است که دیده می‌شود. هم‌اکنون، شرکت‌های راه آهن و خط لوله در حال افزایش ظرفیت خود برای انتقال نفت خام از میانه غربی به سمت خلیج مکزیک هستند. پالایشگاه‌ها هم که از فروش صادرات حاشیه سود خوبی به دست می‌آورند، در حال حاضر دارند با ظرفیت کامل خود کار می‌کنند. این سطح از فعالیت پالایشگاه‌ها که از سال 2005 سابقه نداشته، باعث کاهش موجودی ایالات متحده با سریع‌ترین نرخ شده است. در خلیج مکزیک پالایشگاه‌ها به طور متوسط روزانه نزدیک به 5/8 میلیون بشکه نفت مصرف می‌کنند که این بالاترین سطحی است که دولت ایالات متحده از سال 1992 به خود دیده است؛ این میزان نزدیک به 400 هزار بشکه از 14 ژوئن بالاتر است. شاخص قدرت نسبی (RSI) قیمت‌های آتی نفت ایالات متحده از پنجم جولای بالای 70 بوده، که این از لحاظ تکنیکال حاکی از بیش از حد بودن خرید این کالا و آمادگی برای افت قیمت آن است. جن‌ام‌سی‌گلیان تحلیلگر و دلال در استنفورد گفت: «ادامه بهبود شرایط اقتصادی ایالات متحده باعث رونق بازار شده و ما شاهد چشم‌انداز محدود عرضه هستیم. به نظر می‌رسد چیزی قادر به توقف افزایش نفت آمریکا نسبت به برنت نباشد.» داده‌های تجاری که اواخر همین روز توسط کمیسیون تجارت فیوچرز کالای ایالات متحده منتشر شد، نشان می‌داد شرط‌بندی صعودی صندوق‌های تامینی به افزایش قیمت نفت آمریکا کمک کرده است. شرط‌بندی این صندوق‌ها روی افزایش قیمت نفت خام ایالات متحده در هفته منتهی به 16 جولای به رکورد خود رسیده بود. استفان اسکورک ویراستار گزارش اسکورک در ویانا گفت: «من اعتقادی به حبابی بودن قیمت‌ها ندارم، اما قطعاً ما در جایی قرار گرفته‌ایم که شما فکر می‌کنید داد و ستد نفت آمریکا خیلی شلوغ شده است.»

اقتصاد ایالات متحده

مودی در بیانیه‌ای روز پنجشنبه گفت، رشد اقتصادی ایالات متحده به‌رغم متعادل بودن آن، همچنان ادامه دارد. رشد این کشور حتی در زمانی که ایالات متحده افزایش مالیات و کاهش مخارج دولتی خود را غیر‌فعال کرده ادامه دارد که این باعث بهبود گذرگاه بدهی‌های این ملت شده است. مودی در آگوست سال 2011 به دلیل از بین رفتن انضباط مالی و تضعیف اقتصادی، در مورد چشم‌انداز منفی به این کشور هشدار داده بود. فیلیپ فلین تحلیلگر ارشد بازار در گروه فیوچرز پرایس در شیکاگو گفت: «ما با بهبود چشم‌انداز اقتصادی ایالات متحده ریسک کمتری در تجارت با این کشور داریم. فکر می‌کنم روند کنونی به دلیل بالا بودن کیفیت نفت خام این کشور، بهبود وضعیت اقتصادی و کاهش موجودی‌ها ادامه پیدا کند.» روز 17 جولای وزارت اطلاعات انرژی گزارش داد در هفته منتهی به 12 جولای موجودی نفت ایالات متحده به 367 میلیون بشکه افت کرده که از 18 ژانویه پایین‌ترین سطح است. طبق گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، موجودی کوشینگ (اکلاهما)، بزرگ‌ترین قطب ذخایر نفتی آمریکا، با 882 هزار بشکه سقوط به 1/46 میلیون بشکه رسید.

بهبود حمل و نقل

همگرایی بین برنت و نفت سبک آمریکا نشان می‌دهد چگونه بهبود شبکه‌های خط لوله و استفاده از راه‌آهن به باز کردن قفل فراوانی نفت خام کوشینگ کمک کرده است. نفت آمریکا نوعاً تا میانه سال 2010 نفت گران‌تری بوده. روز جمعه بهای نفت خام همچنین بعد از بیانات برنانکی با تضعیف دلار افزایش یافت. در این روز برنانکی رئیس بانک فدرال‌رزرو از انتظارات درباره حتمی بودن کاهش محرک پولی ایالات متحده کاست و باعث شد دلار در برابر یورو با بیش از 3/0 درصد کاهش به 3154/1 برسد.

چشم امید تولیدکنندگان آفریقایی به بازارهای آسیا

برخی از صادرکنندگان آفریقایی با رونق نفت شیل ایالات متحده، به بازارهای آسیایی چشم دوخته‌اند. اما آسیا هم نمی‌تواند درمان درد اعضای اوپک باشد. هفته دوم جولای تیم نیجریه به رهبری گودلاک جاناتان بدون هیچ معامله‌ای از پکن بازگشت. عدم پیشرفت نیجریه در چین نشان می‌دهد چگونه این کشور به‌رغم تلاش‌های صورت‌گرفته، نمی‌تواند به قدر کفایت نفت مازاد اعضای اوپک را به خود جذب کند. تاکنون خریداران آسیایی برای تولیدکنندگان آفریقایی اعتماد کمتری نسبت به مشتریان سابق‌شان در ایالات متحده داشته‌اند؛ حتی زمانی که این صادرکنندگان برای نفت خود قادر به پیدا کردن بازارهای جدیدی بوده‌اند نیز قیمت‌های دریافتی آنها افت پیدا کرده که باعث فشار روی درآمد‌های نفتی آنها شده است. در این میان، اعضای آفریقایی اوپک بدترین تاثیرات منفی را از رونق نفت شیل ایالات متحده پذیرفته‌اند، چون کیفیت نفت صادراتی آنها به ایالات متحده مشابه کیفیت نفت شیل است. انتقال نفت نیجریه و الجزیره به ایالات متحده که در سال 2012 تقریباً به نصف رسیده بود، دوباره امسال شدیداً افت پیدا کرده. این وضعیت شالوده‌های اقتصاد وابسته به نفت این کشورها را می‌لرزاند. آقای جاناتان در سفر خود به چین گفت رونق شیل، نیجریه را ملزم می‌سازد تا به سمت تنوع‌بخشی هر چه بیشتر اقتصاد خود گام بردارد. آقای جاناتان و آندرو یاکوبو (رئیس شرکت ملی نفت نیجریه) در سفر خود به چین با مدیران بزرگ‌ترین پالایشگاه چین دیدار کردند. دو طرف اظهار امیدواری کردند که نیجریه در آینده‌ای نزدیک صادرات نفت خام به چین را به روزانه 150 هزار بشکه افزایش خواهد داد؛ این میزان هفت برابر سطح فعلی است. با این حال، به‌رغم تاکید این پالایشگاه روی نیازهای عظیم واردات نفت خام خود (به ارزش سالیانه 200 میلیون دلار)، این نشست بدون هیچ‌گونه توافقی برای افزایش تجارت نفت با نیجریه به پایان رسید. آقای جاناتان در این نشست توانست از چین یک وام 1/1 میلیارد دلاری برای تامین مالی پروژه‌های راه آهن، جاده و فرودگاه دریافت کند، اما فقدان معامله نفتی مطلوب حاکی از چالش بزرگی برای تولیدکنندگان نفت آفریقایی در آسیاست. چین که برنامه‌ریزی شده اوایل سال آینده با پیشی گرفتن از آمریکا، به بزرگ‌ترین واردکننده نفت جهان نزدیک شود، بایستی جایگزین بازاری آشکاری برای این کشورها باشد. یاکوبو در ماه مه به وال‌استریت گفته بود، برای اینکه کشورش بتواند فروش‌های از دست‌رفته ایالات متحده خود را جبران کنند، تقاضای خیلی زیادی در آسیا برای نفت آن وجود دارد. تولیدکنندگان دیگر آفریقایی نیز بازارهای آسیا را هدف قرار داده‌اند. الجزیره این ماه برای حداقل سه سال با تایلند قرارداد بست تا اولین فروش نفت خود را به این کشور ترتیب دهد. اما با این حال موفقیت‌های تجاری اندکی در این زمینه وجود داشته است. داده‌های واردات وزارت گمرک چین نشان می‌دهد طی 12ماهه منتهی به مه امسال، این کشور روزانه به طور متوسط حدود 20 هزار بشکه از نیجریه نفت وارد کرده که این میزان به سختی به یک درصد از تولید این کشور می‌رسد. طی چند ماه گذشته چین اصلاً هیچ نفتی را از بزرگ‌ترین تولیدکننده آفریقا وارد نکرده است. طی همین دوره، الجزیره بیش از دو برابر نفت به چین فروخته، اما هیچ یک از کشورهای دیگر هیچ رشد معنی‌داری نداشته‌اند. به‌رغم اشتیاق فراوان آسیا به نفت، ورود به بازار این منطقه برای این کشورها سخت است، هم‌اکنون این منطقه مملو از فروشندگانی است که اکثراً هم روابط نزدیکی با فروشندگان داخلی دارند. به ویژه، صادرکنندگان آفریقایی دچار یک عدم مزیت هستند، چون بیشتر پالایشگاه‌های آسیایی درخواست نفت خام سنگین تولیدی اعضای خلیج فارس اوپک را دارند. برای تولیدکنندگان نفت خام سبک آفریقایی، ظرفیت زیادی در پالایشگاه‌های سنگین آسیا وجود ندارد. نیجریه در مواجهه با موفقیت‌های ناچیز خود در آسیا، تاکنون افت در فروش نفت در ایالات متحده را با صادرات به اروپا جبران کرده است. این کشور در ماه آوریل در مقایسه با 30 درصد یک سال قبل، 83 درصد از صادرات عمده نفت خود را به اروپا فرستاد. اما بازار اروپا سریعاً در حال کوچک شدن است و برای همیشه نمی‌تواند تولید نفت اضافه آفریقای غربی را جذب کند. برخی از اعضای اوپک از این می‌ترسند که پالایشگاه‌های ایالات متحده روی بازارهای اروپایی هم تاثیراتی داشته باشند. لیبی دارد قراردادهایی را با پالایشگاه‌های هند منعقد می‌کند تا از سال آینده فروش نفت به آنها را از سر بگیرد؛ این کشور می‌ترسد رشد صادرات بنزین از آمریکای شمالی، تقاضای پالایشگاه‌ها در اروپا را که مشتریان عمده آنها هستند، کاهش دهد.