گفت‌وگو با امیرشهاب رضویان مدیر پردیس سینمایی ۱۴سالنه «کوروش»
کار باید به بخش خصوصی سپرده شود
باید سیاستگذاران اجازه بدهند فیلم خوب تولید شود و اگر این کار صورت نگیرد همه دچار مشکل می‌شوند. در این شرایط قطعاً به این نتیجه خواهیم رسید که فیلم خارجی هم وارد کنیم. واردات فیلم خارجی نباید در انحصار دولت باشد. باید بخش خصوصی هم بتواند این فیلم‌ها را وارد کند.
امیرشهاب رضویان پیش از آنکه مدیرعامل پردیس سینمایی «کوروش» شود، کارگردان سینما بود. او سال‌ها در انجمن سینمای جوان فعالیت می‌کرد، چندین فیلم کوتاه ساخت و بعد به سینمای حرفه‌ای آمد و کارگردانی فیلم‌های بلند را به کارنامه خود افزود و سه فیلم سینمایی را کارگردانی کرد و از جشنواره‌های مختلف هم جایزه گرفت. اما مدت‌هاست که دیگر خبری از او در سینما نیست. فیلم تازه‌ای را کارگردانی نکرده و انگار دیگر انگیزه‌ای برای این کار ندارد شاید وقتی هم برای فیلمسازی ندارد چراکه باید تمام روز خود را در مجتمع «کوروش» سپری کند. حالا او در پردیس سینمایی «کوروش» مدیریت را تجربه می‌کند، مجتمعی که نظیر آن در ایران ساخته نشده است. این مجتمع تجاری فرهنگی 14 سالن سینما و 600 واحد تجاری با هفت طبقه پارکینگ دارد. همین‌هاست که مجتمع تجاری فرهنگی «کوروش» را با سایر پردیس‌های سینمایی و مجتمع‌های تجاری متمایز می‌کند. تا به حال چنین مولتی‌پلکسی با این تعداد سالن سینما و مغازه توسط بخش خصوصی در ایران ساخته نشده است. شهربازی، کافی‌شاپ و رستوران از دیگر قسمت‌های این مجموعه هستند که مورد بهره‌برداری قرار گرفتند. با همه اینها طبیعی است که
رضویان فعلاً به کارگردانی فکر نکند و تنها به فکر مدیریت اولین پردیس سینمایی 14سالنه کشور باشد.
از چه زمانی به این پروژه وارد شده و به سمت مدیرعامل پردیس سینمایی «کوروش» انتخاب شدید؟
از حدود چهار سال پیش در جریان ساخت این پروژه بودم و از اواسط مرداد سال گذشته به عنوان مشاور دعوت به کار شدم و از اواسط مردادماه 1393 مدیریت این مجموعه به من سپرده شد.
از زمانی که شما به این پروژه ملحق شدید، تغییری هم در طراحی و ساخت آن به وجود آمد؟ با توجه به سبقه سینمایی که دارید چه پیشنهاداتی برای طراحی بهینه به مدیران این پروژه ارائه دادید؟
از حدود چهار سال پیش در جریان ساخت این پروژه بودم. در ابتدا قرار بود این مجتمع 12 سالن داشته باشد که با شروع همکاری من با این مجموعه دو سالن کودک و VIP را به آن اضافه کردند.
ایده ساخت چنین مجتمعی با این تعداد سالن سینما که قبل از آن در ایران ساخته نشد بود در کنار چندین واحد تجاری از چه زمانی و چطور شکل گرفت؟
این مجتمع متعلق به گروه تولیدی صنعتی «گلرنگ» است که در کنار اقدامات تولیدی و صنعتی به فعالیت‌های فرهنگی هم توجه دارد. شرکت «گلرنگ» جزو اولین شرکت‌های تولیدی بود که بعد از پایان جنگ و رونق گرفتن تولید، به تبلیغ گسترده در تلویزیون پرداخت. این نشان می‌دهد که مدیران این شرکت از خیلی وقت پیش به تاثیرگذاری تصویر آگاه بوده‌اند و می‌دانسته‌اند که می‌توان از تبلیغات به نفع صنعت بهره برد و آن را به شکوفایی بیشتر رساند. بر اثر همین نگاه بود که این گروه صنعتی در دو تا سه مرحله و به طور تدریجی وارد پروسه تولید فیلم و سریال شد. این مجموعه در دو فیلم سینمایی و دو سریال پرمخاطب «ویلای من» و «شوخی کردم» سرمایه‌گذاری کرد و به شکل کاملاً تخصصی وارد عرصه تولید فیلم و سریال شد و به تدریج شبکه توزیع فیلم‌های سینمایی خانگی را هم راه‌اندازی کرد. یعنی در کنار توزیع تولیدات گروه صنعتی گلرنگ به توزیع فیلم‌های شبکه نمایش خانگی هم پرداختند و شبکه وسیعی در این زمینه فعال شد. همه
اینها نشان می‌دهد که مدیران این هلدینگ صنعتی به پروژه‌های فرهنگی بزرگ می‌اندیشیده و نگاه می‌کرده‌اند و در نهایت به این نتیجه رسیدند که مجموعه فرهنگی تجاری بزرگی را تاسیس کنند. پروژه‌ای که نمونه‌ای از آن را در ایران نداشتیم که بخش خصوصی یک پردیس عظیم سینمایی بسازد و به همین دلیل هم مطالعات زیادی در این‌باره صورت گرفت.
این مجتمع از ابتدا به صورت تجاری فرهنگی طراحی شده بود یا اینکه بعداً مدیران تصمیم گرفتند سالن سینما را هم به مجتمع تجاری اضافه کنند. منظورم این است که از ابتدا برای ساخت سالن‌های سینما هم برنامه‌ریزی صورت گرفته بود یا اینکه به دلیل تسهیلات و معافیت‌هایی که شهرداری برای ساخت مجتمع‌های فرهنگی در نظر می‌گیرد، مدیران به این فکر افتادند که سالن سینما را هم به این مجتمع تجاری اضافه کنند؟
خیر، از ابتدا این سالن‌های سینما برای این مجتمع در نظر گرفته شده بود و در نقشه‌های اولیه هم به همین شکل طراحی شده بود. از چند سال پیش که کمابیش با گروه صنعتی گلرنگ مرتبط بودم می‌دانستم که این مجموعه با هوشمندی یک مدیر صنعتگر ساخته می‌شود و با دید صنعتی به مقوله‌ای مانند سینما نگاه می‌شود. در پی این نیست که سالن‌های کوچکی در بخش خصوصی بسازد و بعد نگران بازدهی آنها باشد. این مجتمع عظیم می‌بایست تبدیل به مولتی‌پلکس می‌شد با 14 سالن سینما و تمامی آن با سرمایه بخش خصوصی شکل گرفت، به همین دلیل تابع مقررات اقتصاد بخش خصوصی است و سالن‌های سینمای آن هم باید روی پای خودش بایستد و ما باید کاری کنیم که تماشاگر برای دیدن
فیلم به این سالن‌ها بیاید. این روند باید به شکلی انجام شود که به تدریج پردیس سینمایی کوروش وارد تولید فیلم سینمایی هم شده و مبدل به یک هلدینگ سینمایی شود.
فکر می‌کنید، ظرفیت سینمای ایران پاسخگوی این 14 سالن خواهد بود. چون هر دو ماه یک بار پنج فیلم در گروه‌های سینمایی اکران می‌شود که بیشتر آنها پرفروش هم نیستند. چطور می‌توانید این 14 سالن را به سوددهی برسانید یا اصلاً چنین چیزی در این مجتمع محقق خواهد شد؟
سینما بدون تماشاگر معنی ندارد. هرچقدر هم سالن سینما خوب باشد اما فیلم خوب تولید نشود، سالن نمی‌تواند تماشاگر جذب کند. باید سیاستگذاران اجازه بدهند فیلم خوب تولید شود و اگر این کار صورت نگیرد همه دچار مشکل می‌شوند. در این شرایط قطعاً به این نتیجه خواهیم رسید که فیلم خارجی هم وارد کنیم. واردات فیلم خارجی نباید در انحصار دولت باشد. باید بخش خصوصی هم بتواند این فیلم‌ها را وارد کند. نه به این صورت که این فیلم‌ها جای فیلم ایرانی را تنگ کنند بلکه نمایش فیلم خارجی باید کمک کند که تماشاگر به سالن‌های سینما بیاید. سینمای ما در حال حاضر وضعیتی مشابه سینمای مصر دارد. در دهه‌های 50، 60 و 70 سینمای مصر بخش زیادی از بازار خاورمیانه و کشورهای عرب‌زبان را تامین می‌کرد چون به لحاظ فرهنگی این فیلم‌ها به سلیقه تماشاگران خاورمیانه نزدیک بود. این روند تا جایی
ادامه پیدا کرد که تولید فیلم در مصر به 110 فیلم در سال می‌رسید. اما به یکباره با اشتباهاتی که در سیاستگذاری مدیران سینمایی مصر وجود داشت و بخش خصوصی هم که فقط به دنبال پول درآوردن به خاطر جذب تماشاگر به سخیف‌ترین شکل ممکن بود، تولید فیلم‌های مشابه و همانند در اولویت قرار گرفت و در نتیجه سینمای مصر بازارهای خود را از دست داد و این فرصت طلایی برای این سینما از دست رفت. حالا این زنگ خطر برای سینمای ایران هم به صدا درآمده است و باید به جای اینکه فیلم‌های فاخر با هزینه بسیار که بودجه میلیاردی سینما را می‌بلعد، ساخته شود، فیلم‌هایی در ژانرهای متفاوت مثل کودک، پلیسی، جنایی و... تولید شود. از آن طرف هم باید بخش خصوصی به دنبال تولید فیلم‌های متفاوت باشد و ساخت فیلم‌های تکراری را متوقف کند. سال‌هاست که فیلم اجتماعی خوب و فیلم کودک خوب نداریم. در حالی که اگر بخش خصوصی به مبحث تولید این فیلم‌ها وارد شود و سازوکار لازم شکل بگیرد، فیلم‌های مستقلی تولید خواهد شد که می‌تواند پاسخ نیاز سینمادار و تهیه‌کننده را بدهد. باید سیاستگذاری‌ها به سمت تولید فیلم در بخش خصوصی برود و این بخش در تولید و اکران دخالت کند و سیستم دولتی هم
تنها بر آن نظارت داشته باشد. تنها در این صورت است که اقتصاد سینما سروسامان پیدا می‌کند و شکوفا می‌شود.
این برنامه‌ریزی‌ها حتماً باید در درازمدت صورت گیرد و برنامه‌های طولانی‌مدتی است که به قول شما باید سازوکار لازم برای آن فراهم شود اما شما برای شش ماه یا یک سال آینده این سالن‌ها چه برنامه‌ریزی‌ای انجام داده‌اید تا بتوانید این سالن‌های سینما را سرپا نگه دارید و مخاطبان را به این سالن‌ها بیاورید؟
در این مجموعه سینما تک به‌زودی راه‌اندازی شده و در سالن‌های دیگر تئاتر حرفه‌ای، کنسرت موسیقی، تئاتر کودک و تئاتر آزاد اجرا خواهد شد. این سالن‌ها با این برنامه‌ها فعال خواهد شد. گروه سینمایی هنر و تجربه از عید قربان در این مجتمع شروع به کار کرد. بخش «سینما خاطره» با نمایش فیلم‌های قدیمی یکی دیگر از برنامه‌های ما برای یکی از سالن‌های این مجموعه است. فیلم‌های خارجی هم در یکی از سالن‌ها به نمایش گذاشته می‌شود. چهار تا پنج فیلم سینمایی ایرانی که هر دو ماه یک‌بار برای گروه‌های سینمایی در نظر گرفته می‌شوند، پاسخ سینماهای ما را نمی‌دهد. قطعاً کار ما برای آوردن تماشاگر به این مجتمع خیلی سخت خواهد بود اما امیدواریم که بتوانیم موفق باشیم.
سالن‌های سینما برای اجرای موسیقی و تئاتر مناسب نیستند، چون از ابتدا برای نمایش تصویر طراحی و ساخته شده‌اند. سالن‌هایی که برای اجرای تئاتر و موسیقی در آنها برنامه‌ریزی کردید، امکانات لازم از قبیل صحنه و نورپردازی و پخش صدا را دارند؟
دو سالن به طور اختصاصی برای تئاتر و موسیقی طراحی شده که صحنه‌ای به مساحت 80 متر دارد. این دو سالن برای تئاتر و موسیقی هم به‌راحتی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
ظرفیت سالن‌های این مجموعه چقدر است و چه تعداد تماشاگر را می‌تواند در خود جای دهد؟
بزرگ‌ترین سالن مجموعه 340 نفر ظرفیت دارد و بعد سالن‌های کوچک‌تر 260، 220، 190 و 180 نفر گنجایش دارند. یک سالن سینمای کودک با حدود 40 نفر ظرفیت و یک سالن وی‌آی‌پی با 10 نفر ظرفیت در مجموعه فعال خواهند بود.
با وجود این که تمام واحدهای تجاری آغاز به کار نکرده‌اند آیا مردم بیشتر برای خرید به مجتمع «کوروش» می‌آیند یا برای تماشای فیلم‌های سینمایی؟
در حال حاضر سالن‌های سینما باعث رونق مجموعه شده و مردم برای دیدن فیلم به مجتمع کوروش می‌آیند. سالن‌های ما به سرعت افتتاح شد و مغازه‌داران تشویق شدند تا محل کار خود را زودتر تجهیز و راه‌اندازی کنند. در حال حاضر این رابطه دوگانه میان بخش فرهنگی و اقتصادی وجود دارد و امیدواریم این رابطه در آینده هم ادامه پیدا کرده و فرهنگ و اقتصاد به هم کمک کنند. سالن سینما به‌خودی‌خود سودآور نیست و بلیت 6500تومانی بلیت ارزانی برای مجموعه کوروش است. این مجتمع با میلیاردها تومان سرمایه ساخته شده و وقتی برای یک نوشیدنی و یک پرس غذا باید حداقل 20 هزار تومان در این مجتمع هزینه کرد، 6500 تومان هزینه بلیت رقم ناچیزی است.
با این وجود احتمالاً در پی افزایش قیمت بلیت سالن‌های این مجموعه هستید چرا که معتقدید قیمت‌های فعلی بلیت جوابگوی نیازهای این سالن‌ها نیست؟
نمی‌خواهیم قیمت بلیت را افزایش دهیم. اما کیفیت سالن‌های مجتمع سینمایی کوروش از استانداردهای معمول سینمای ایران بالاتر است. سالن نمایش، صندلی‌ها، سیستم نمایش و کیفیت صدا و شیب سالن استاندارد است و جا دارد که همین‌جا از زحمات آقای مسچی (رئیس موسسه سینما شهر) هم برای همکاری در ساخت این مجموعه تشکر کنم.
یعنی ممکن است روزی مدیران وزارت ارشاد را متقاعد کنید که قیمت بیشتری برای بلیت‌های این مجتمع در نظر گیرند. (در حال حاضر سقف قیمت بلیت سالن‌های سینما توسط سازمان سینمایی تعیین می‌شود و 6500 تومان است)؟
به نظر من وزارت ارشاد می‌تواند سالن‌های سینما را رتبه‌بندی کند، همان‌طور که در گذشته هم این کار را انجام می‌داد. رتبه این پردیس سینمایی از سایر سینماها بالاتر است. البته ما باید فیلم خوب هم برای اکران در این سالن‌ها داشته باشیم. تماشاگر با سالن سینما قهر نکرده با فیلم بد قهر کرده است.
با توجه به هزینه زیادی که صرف ساخت این سالن‌ها شده فکر می‌کنید فروش فعلی فیلم‌ها تا چه زمانی می‌تواند این هزینه را بازگرداند و این سالن‌ها به سوددهی برسند یا اصلاً به نظر شما این اتفاق رخ خواهد داد؟
هزینه ساخت این سالن‌ها به این راحتی برنمی‌گردد. ساخت چنین سالن‌هایی به نگاه مدیرعامل گروه صنعتی گلرنگ، دکتر فضلی برمی‌گردد که می‌گوید شهروند ایرانی ارزش دارد و ما باید برای راحتی او سوبسید بدهیم و مردم در سالنی که شایسته آنهاست فیلم ببینند.
در خبرها آمده بود که مجتمع سینمایی کوروش پرفروشترین پردیس سینمایی کشور شده و این رکورد را که چند سال متعلق به پردیس سینمایی آزادی بود، شکسته است. فکر می‌کنید این رکوردشکنی ادامه داشته باشد. به هر حال با داشتن این تعداد سالن این مجتمع وضعیت متفاوتی با سایر پردیس‌های سینمایی دارد و نگه‌داشتن این رکورد چندان دور از ذهن به نظر نمی‌رسد.
مجتمع سینمایی «کوروش» در چهارمین روز اکران خود به بالاترین میزان فروش سینماها دست پیدا کرد و رکورد زد. «کوروش» مجموعه خیلی عظیمی است و تازه از همه ظرفیت‌های آن استفاده نشده بنابراین می‌توان گفت این رکوردها برای چنین مجموعه‌ای عادی است. این مجموعه از تمامی پردیس‌هایی که تاکنون در ایران ساخته شده بزرگ‌تر است. تنها 22 هزار مترمربع آن به سالن سینما اختصاص دارد و برای 1600 ماشین پارکینگ وجود دارد. دسترسی به این مجموعه از چهار بزرگراه همت شمال، حکیم غرب، ستاری شمال و اشرفی‌اصفهانی امکان‌پذیر است. به نسبت جمعیت این منطقه، این سالن‌ها ظرفیت کمی دارند. همه اینها نشان‌دهنده این است که مطالعات موثر و درستی پیش از ساخت انجام گرفته است. این ارقام در حالی اعلام می‌شود که
ما تاکنون هیچ تبلیغی درباره این مجتمع انجام نداده‌ایم. مجموعه آنقدر بزرگ و بالاتر از کیفیت‌ها و استانداردهای موجود است که تاثیر زیادی روی مخاطب می‌گذارد. در حال حاضر افرادی که به این مجتمع می‌آیند آن را با دوبی مقایسه می‌کنند امیدوارم روزی برسد که خودمان را با خودمان مقایسه کنیم و با دیدن مجتمع‌های دیگری که ساخته می‌شود، مردم بگویند که اینجا هم به خوبی مجتمع کوروش است.
دیدگاه تان را بنویسید