بازگشت وحشت

بیماری‌های همه‌گیر طی قرن‌های متمادی از بزرگ‌ترین دشمنان گونه انسان بوده‌اند. وبا، آبله، طاعون و این اواخر، آنفلوآنزا از مهم‌ترین همه‌گیری‌هایی بوده‌اند که در طول تاریخ، جان هزاران انسان را گرفته‌اند. آنفلوآنزای اسپانیایی که از مرگبارترین نمونه‌های همه‌گیری در جامعه انسانی بود، در سال 1918 آغاز شد و در کمتر از یک سال، ده‌ها میلیون نفر را از بین برد. تعداد قربانیان این آنفلوآنزا تا 100 میلیون نفر هم برآورد شده است.

اما انسان خردمند مسلح به عقل و دانش، که تا امروز توانسته در مقاطع مختلف، دوره‌های سیاهی از بیماری‌های همه‌گیر را پشت سر بگذارد، به حدی به دانش خود مطمئن و مغرور شده که بار دیگر به تاسی از اجداد چند هزار ساله‌اش، سودای زندگی جاویدان را در سر می‌پروراند و پروژه بسیار بزرگ «گیلگمش» را برای نامیرا کردن انسان به راه انداخته است. مرز رویا و کابوس اما همیشه باریک بوده است. دشمن تازه انسان در کمال ناباوری، از راه رسیده است تا رویای نامیرا شدن را به کابوس انقراض انسان متصل کند. کووید 19 سوار بر پیشرفت جادویی بشر در زمینه حمل‌ونقل سریع و تجارت جهانی، به اقصی نقاط زیستگاه‌های انسانی نفوذ کرده و دانشمندان هنوز نه‌تنها نتوانسته‌اند به فرمولی برای تهیه واکسن آن دست پیدا کنند، بلکه حتی موفق به شناخت دقیق ویژگی‌های این ویروس نیز نشده‌اند. بیماری کرونا اولین‌بار در دسامبر ۲۰۱۹ در شهر ووهان چین شناسایی شد. سازمان جهانی بهداشت در ۳۰ ژانویه ۲۰۲۰، وضعیت بهداشت عمومی را با توجه به همه‌گیری جهانی کرونا اضطراری اعلام کرد. حدود 100 روز پس از آغاز این بیماری، ابعاد و آثار آن در سطح جهان را بررسی می‌کنیم.