امید ناباور

  فاطمه شیرزادی: حسن روحانی معتقد است شرایط عمومی کشور به‌رغم تبلیغات بدخواهان، بسیار خوب است چراکه فشار آمریکا علیه کشورمان به اوج رسیده و عملاً ظرفیت آن رو به پایان است و از این به بعد این تحریم‌ها و فشار، ظرفیت خود را از دست داده و تخلیه خواهد شد. رئیس‌جمهوری در جلسه روز چهارشنبه 22 خرداد هیات دولت، با تاکید بر اینکه شرایط امروز کشور نسبت به گذشته بهتر شده، اظهار کرده است: «امروز مردم ایران نسبت به شش ماه و یک سال گذشته آرامش بیشتری دارند و نسبت به آینده کشور خود امیدوارتر هستند و امروز مسوولان کشور نیز دیدگاه و نظر متحد و واحدی دارند و راه کلام و نظرات مسوولان رده بالا و همه مردم و فرهیختگان جامعه یکسان و واحد شده است. امروز همه به خوبی می‌دانند که مقصر اصلی همه مشکلات آمریکاست و هیچ‌کس در آن تردیدی ندارد. امروز هیچ‌کس نمی‌تواند نسبت به راه دولت و نظام جمهوری اسلامی ایران ایراد بگیرد.» گذشته از سخنان خوش‌بینانه رئیس‌جمهوری، اخیراً بانک جهانی نیز که رشد اقتصادی ایران را در سال 2019 منفی 5 /4 درصد پیش‌بینی می‌کند، در گزارش «چشم‌انداز اقتصادی جهان» پیش‌بینی کرده است که ایران در سال‌های 2020 و 2021 مجدداً در مدار رشد مثبت قرار بگیرد و به رشد اقتصادی 9 /0 و یک درصد دست یابد. بر اساس این گزارش، متوقف شدن روند صعودی و کاهش اثر تحریم‌های آمریکا مهم‌ترین دلایل رشد مثبت ایران خواهند بود. البته ارقام رشدی که بانک جهانی برای سال‌های آینده ایران پیش‌بینی کرده بسیار ناچیز هستند، اما واکنش برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد افکار عمومی به‌درستی و تحقق همین رشد اندک نیز خوش‌بین نیست. کارشناسان اقتصادی نیز برخلاف آقای رئیس‌جمهور، آینده اقتصادی خوبی را برای کشورمان پیش‌بینی نمی‌کنند. مردم و فعالان اقتصادی هم با مشاهده وضعیت امرار معاش و کسب‌وکار خود نمی‌توانند به اندازه برخی مسوولان خوش‌بین باشند. در شرایطی که نرخ تورم 12ماهه منتهی به اردیبهشت‌ماه سال جاری از 34 درصد و تورم نقطه‌به‌نقطه اردیبهشت 98 از 52 درصد عبور کرده است، انتظار پذیرفتن سخنان خوش‌بینانه رئیس‌جمهوری مبنی بر افزایش احساس آرامش در کشور از جانب مردم چندان واقع‌بینانه نیست، اما آیا افکار عمومی هرگونه سخن خوش‌بینانه درباره وضعیت اقتصادی کشور را به طور کلی رد می‌کند؟ آیا با وجود همه مشکلات، واقعاً بخش‌هایی از اقتصاد ایران وجود دارد که مطابق گفته رئیس‌جمهوری وضعیت در آنها بهتر شده باشد؟ چرا مشاهدات روزمره مردم و فعالان اقتصادی دیدگاه روحانی را تایید نمی‌کند؟ رئیس‌جمهوری از تخلیه فشار تحریم‌ها سخن گفته است، آیا برای فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم نقطه اوجی وجود دارد که بتوان ادعا کرد پس از رسیدن به آن، ظرفیت فشار آمریکا علیه اقتصاد ایران به پایان می‌رسد و اثر تحریم‌ها تخلیه می‌شود؟ در صورتی که چنین نقطه اوجی ترسیم شود، آیا امروز اثر تحریم‌ها به این نقطه اوج رسیده و از این به بعد باید منتظر سرازیری باشیم؟